عكس نوشت
يكي از اين خانم‌هايي كه در بازي واليبال ايران-امريكا حضور داشت، مرجان گل‌پيرا، خبرنگار
ايراني-امريكايي روزنامه تهران تايمز بود. او كه والديني ايراني دارد، در امريكا بزرگ شده و سال‌هاي زيادي از عمرش را در آن كشور گذرانده. او درباره جو سالن گفت: «با آن فضايي كه در امريكا ديده بودم، خيلي فرق داشت. در آنجا وقتي هر بازيكني وارد استاديوم مي‌شود اسمش را بلند اعلام مي‌كنند. اينجا آن طور نبود و احساس كردم هر كدام جدا جدا وارد زمين شدند. البته تيم ايران با هم وارد شدند، ولي در مورد تيم امريكا اين طور نبود. براي من خيلي شگفت‌انگيز بود كه وقتي كاپيتان امريكا به عنوان اولين بازيكن وارد زمين شد، تماشاگران خيلي او را تشويق كردند. فكر مي‌كنم اين خيلي برايش جالب بود و از تماشاگران تشكر كرد. من در كنار زمين بازي نشسته بودم و از جلو همه‌چيز را تماشا مي‌كردم. فكر مي‌كنم فضا براي تيم امريكا خيلي سخت بود كه بخواهد خودش را پيدا كند و قوي بازي كند و اين شانس خيلي خوبي براي ايران بود. فضاي استاديوم خيلي هيجان‌انگيز بود. آن قدر صدا آنجا زياد بود كه وقتي مي‌خواستم با خانمي كه رييس روابط عمومي تيم امريكا بود يا با مربي
بدن ساز تيم ايران كه اهل ايتاليا است صحبت كنم مجبور مي‌شدم روي كاغذ براي‌شان حرفم را بنويسم. آنقدر صداي تماشاچي‌ها زياد بود كه من و اكثر كساني كه كنارم نشسته بودند گوش گير در گوش‌مان گذاشته بوديم كه كمتر صدا بشنويم، ولي خب باز هم صدا خيلي زياد بود طوري كه بعد از گذشت دو روز من هنوز سر درد دارم.»