ادامه از صفحه اول
سياست ترس و طمع بردگي و تجارت
در حالي كه افكار رسمي آنان از نظر بنيادهاي فكري بسيار ضعيف است. همان‌گونه كه گفته شد طراحي و نمايش پل صراط و جهنم در شمال كشور موجب حيرت جامعه شد، ولي كمتر كسي به اين پرداخت كه اين نمايش در ذيل سياست ترس معنادار است. البته در همين مورد نيز سياست طمع و ايجاد بهشت را حذف كردند، چون نشان دادن نهرهاي عسل و حوري و انواع خدمات مجاني و... خيلي پرهزينه است. برخي موارد را هم كه نمي‌توان نمايش داد. با وجود اين، مساله مهم‌تر آنجاست كه اساسا چگونه مي‌توان عظمت و بزرگي جهنم يا بهشت كتاب مقدس را بازسازي كرد؟ به‌طور قطع پرده‌خواني و نقالي‌هاي قديمي تصويرسازي بهتري مي‌كردند. به علاوه آيا اصولا توضيحات آنها در كتاب مقدس واقعي است يا نمادين؟ آيا اصولا ديدن اين نمايش‌ها اثري بر كسي دارد؟ آيا بيننده را مومن و پرهيزگار مي‌كند؟ حالا فرض كنيم ترسيدند، آيا اين ترس پايدار است؟ اگر اين مساله را هم در نظر نگيريم، آيا وظيفه نيروي نظامي اين است كه مردم را انذار از جهنم دهد؟ از كي تا حالا آنان خود را در مقام هدايت‌كننده مردم تعريف كرده‌اند؟ مگر هدايتگري كار وظيفه‌بگيران حكومتي است؟ كدام پيامبر و امام و هدايتگري كارمند و مزدبگير حكومت‌ها بوده است؟ اينها فقط نشانه‌اي از استيصال فكري و عملي است كه با شواهد ديگري در يادداشت بعدي به آن خواهم پرداخت.
ضرورت ايجاد پيوندهاي اقتصادي قوي ميان ايران و پاكستان
به‌طور طبيعي ممكن است در اين سفر درباره موضوعاتي چون، بحران كشمير، مذاكرات ايران و امريكا و مساله غزه صحبت‌هايي صورت گرفته باشد. اما مناقشه هند و پاكستان در دستور كار اصلي مذاكرات دو طرف نبوده است. از سوي ديگر ايران بايد اين پالس را ارسال كند كه همكاري ايران با هند يا پاكستان به ضرر هيچ كشور ثالثي نخواهد بود. اين كشور ثالث چه چين باشد و چه كشور ديگر تفاوتي نمي‌كند. خوشبختانه قبل از ديدارهاي شهباز‌شريف از تهران، عباس عراقچي وزير خارجه ايران به هند سفر كرده بود و در چارچوب كميسيون اقتصادي مشترك پيگير مسائل مرتبط با روابط ايران و هند بوده است.
3) ايران بايد زمينه‌هاي بحران‌هاي موجود در مرزهاي مشترك با پاكستان را از بين ببرد؛ بخشي از زمينه‌هاي بحران در بلوچستان پاكستان و ايران است. نبايد فراموش كرد كه اقدام پاكستان در كشمير به نوعي تلافي اقدام هندي‌ها در بلوچستان پاكستان بوده است. در جريان اين سفر بايد زمينه‌هاي بروز بحران در مرزهاي دو كشور از ميان برود. علاوه بر اين، پاكستان، ايران و هند بايد تلاش كنند، نگاه‌هايشان را از حوزه ژئو‌پليتيك خارج كرده و به حوزه ژئواكونوميك متوجه سازند. اين كشورها بايد پيوندهاي اقتصادي قوي و مشتركي ايجاد كنند. اين پيوندها منافع قابل‌توجهي براي اين كشورها به ارمغان مي‌آورد.
پروژه خط لوله صلح ايران يكي از اين پروژه‌هاست كه مي‌تواند دستاوردهاي پايداري را ايجاد كند. اجراي اين خطوط صلح نقش برجسته‌اي در كاهش تنش‌هاي دو كشور خواهد داشت. اين موارد از جمله مهم‌ترين موضوعاتي است كه در اين ديدارها بايد مد نظر طرفين قرار بگيرد.
صداي پايداري، طنين هويت
امروز كه در آستانه بازخواني و بازآفريني فرهنگي مقاومت قرار گرفته‌ايم، يادآوري و تكريم هنرمنداني چون انتظامي، تنها اداي دين نيست، بلكه بازشناسي يك الگوي فرهنگي موفق است؛ الگويي كه نشان مي‌دهد چگونه هنر مي‌تواند حافظ تاريخ، تقويت‌كننده هويت ملي و تداوم‌بخش فرهنگ مقاومت باشد.