روزبه دلاور
مهدي كاظمي، بوكسور جوان خوزستاني، با كسب مدال برنز در رقابت‌هاي جهاني جوانان، تاريخساز شد. اين اولين مدال ايران در تاريخ بوكس رده جوانان جهان است. اما داستان مهدي فراتر از ورزش است؛ او براي تامين معاش و خريد مكمل‌هاي ورزشي، پا به پاي پدرش كارگري مي‌كند و اين سختي‌ها، اراده‌اش را پولادين‌تر كرده. جوان خوزستاني با وجود سن كم، استعدادش او را به تيم ملي بزرگسالان نيز رسانده و حالا وي سرمايه‌اي براي آينده بوكس ايران است. اما واكنش مسوولان به اين افتخارآفريني بي‌نظير، مايه تاسف است. پاداش او تنها دو كارت هديه ۹۰۰ هزار توماني (مجموعا ۱.۸ ميليون تومان) بوده است. اين پاداش ناچيز، نه تنها توهين‌آميز است، بلكه پيامي دلسردكننده به جوانان بااستعداد مي‌فرستد. قهرماني كه در سخت‌ترين شرايط مدال جهاني آورده، شايسته حمايتي درخور است؛ زيرا حمايت از او، سرمايه‌گذاري براي آينده ورزش كشور است. مهدي كاظمي، جوان بي‌ادعا و كم حرف در گفت‌وگو با خبرنگار «اعتماد» از نامهرباني‌ها گلايه كرد و علاقه دارد زير پرچم كشورمان افتخارآفريني كند. جمله‌اي كه در آن معناي پنهاني نهفته بود. در زير صحبت‌هاي اين جوان كه ما به رشته تحرير درآورديم را مي‌خوانيد.
از احساس خودت بعد از رسيدن به اين موفقيت بگو.
احساس خيلي خوبي داشتم چون اين مدال را بعد از حدود ۹۰ سال براي كشورمان به ارمغان آورديم وگرنه اصلا در جوانان، مدالي نداشتيم. در بزرگسالان هم يك برنز جهاني داريم.
وقتي برگشتي واكنش‌ها و استقبال چطور بود؟
از وقتي آمديم فقط آمدند چندتا عكس گرفتند و بعد وعده دادند كه جايزه شما را كنار گذاشتيم اما شش، هفت ماه از اين موضوع گذشته و اصلا انگار نه انگار. انگار من رفتم قهرمان استان شدم!
مسوولان استاني به شما قول دادند؟
رييس هيات بوكس خوزستان و ايذه و فرمانداري و شهرداري و استاندار، همه قول دادند. فقط نمي‌دانم از يك ارگاني يك ميليون و هشتصدهزار تومان كارت هديه دادند!
بعد از اينكه متوجه شدي دو تا كارت نهصدهزار توماني هديه دادند، چه حسي داشتي؟
من فكر كردم يك پول خوبي دادند اما وقتي ديدم واقعا ناراحت شدم. يك قهرمان نبايد اين دغدغه‌ها را داشته باشد. حمايتي كه نشديم حداقل روي قولشان مي‌ماندند. ماه ديگر بايد برم مسابقات بزرگسالان اما فكرمان مسائل مالي باشد كه نمي‌توانيم نتيجه بگيريم. اگر خوب حمايت شويم مي‌توانيم بهتر در مسابقات حاضر شويم و نتايج بهتري براي كشورمان بگيريم.
به غير از بوكس چه كاري انجام مي‌دهي؟
كارگري هم مي‌كنم. با پدر مي‌روم كار ساختماني انجام مي‌دهيم يا بار جابه‌جا مي‌كنيم و وقتي به اردوها مي‌رويم از بس به لحاظ مالي ضعيف هستيم، نمي‌توانيم يك مكملي يا لباس درست و حسابي بگيريم.
كارگري روزي چقدر دستمزد مي‌گيري؟
روزي پانصد تا ششصد هزار تومان.
به بقيه ورزشكاران در استان هم همينطور رسيدگي مي‌كنند؟
فكر نمي‌كنم. شايد ورزش ما چون بوكس است اينطوري رفتار مي‌كنند وگرنه براي بقيه هم زمين مي‌دهند و طوري به آنها رسيدگي مي‌شود كه نيازي به هيچي ندارند و فكر و ذهنشان فقط معطوف به مسابقات است.
خودت به لحاظ روحي فكر مي‌كني در ادامه راه هم موفق باشي؟
وقتي كسي كه در ورزش كار مي‌كند فقط فكرش به قهرماني است مي‌تواند موفق باشد. اينطور كه شده بيشتر تلاش مي‌كنم. راهم را ادامه مي‌دهم ان‌شاءالله نتايج بهتري هم بگيرم.
وقتي چنين شرايطي پيش مي‌آيد برخي وسوسه مي‌شوند كه از كشور بروند. اميدواريم تو چنين فكرهايي به سرت نزده باشد!
فعلا نه. حالا ببينيم چند سال ديگر چه مي‌شود! زير پرچم خودمان باشيم فعلا بهتر است! ولي نمي‌دانم اگر همين روال ادامه پيدا كند چه بايد بكنيم.
از طرف‌فدراسيون حمايت نشدي؟
قول‌هايي دادند حالا بايد ببينيم چه مي‌شود. بحث حقوق هم كه قبلا نبود تازه مطرح شده حالا بايد ببينيم چه اتفاقاتي در آينده رخ مي‌دهد.
گفتي به تيم ملي بزرگسالان هم دعوت شدي؟
بله. بازي كرديم و فيكس شدم ان‌شاءالله مي‌روم براي مسابقات كاپ جهاني بزرگسالان كه در قزاقزستان برگزار مي‌شود. تمام فكر و ذهنم به اين مسابقات است و براي بهترين نتيجه وارد رينگ مي‌شوم.
چه پيامي براي مسوولان داري؟
من مدال تاريخي گرفتم كه كمتر از المپيك نيست؛ اما انگار كه رفتم مسابقات استاني قهرمان شدم. هيچ! انگار نه انگار! خواهشم از مسوولان اين است تا من را حمايت كنند. حمايت كنند تا در مسابقات بعدي نتايجي كه هم خودتان و هم خودم مي‌خواهم به آن برسم و اگر مي‌خواهند كارت هديه هشتصد يا نهصدهزار توماني دهند همان ندهند بهتر است! آمدند خانه ما، مهمان بودند و اين كارت هديه را دادند و ما با مهمان هيچ‌وقت بد رفتاري نمي‌كنيم.