نگاهي به باور يهوديان در مورد وعده سرزميني كتاب مقدس
بررسي يك ادعا؛ از نيل تا فرات در تورات
اميد پيشگر
پهنه‌اي كه يهوديان صهيوني در پي آن هستند از نيل در مصر تا فرات در عراق، همه اردن و بخش‌هايي از سوريه و عربستان را در برمي‌گيرد. آنها مدعي هستند اين گستره سرزميني است كه خدا به نام آنها زده است و حق الهي آنهاست: در تنخ (مجموعه كتب مقدس يهود)، تورا (تورات)، سِفِر (جلد) اول با عنوان بِرِشيت (پيدايش يا آفرينش)، فصل 15، پاسوق (آيه) 18 آمده است: در آن روز خداوند با اورام [: ابراهيم] چنين عهد بست. اين سرزمين را از نهر مصر تا نهر بزرگ، نهر پِرات [: فرات]، به نسلت [: آل ابراهيم] خواهم داد.
نقد اين ادعا
در نقد و ارزيابي ادعاي ياد شده از سوي برخي يهوديان و به‌ويژه صهيونيست‌ها چند گفتني هست كه در ادامه تقديم مي‌شود.
الف. محتواي ادعايي در كتاب‌هاي آسماني پيشين، تنها در صورتي معتبر يعني قابل پذيرش، پيگيري و استناد است كه در كتب آسماني بعدي به‌ويژه در كتاب پاياني آنها يعني قرآن كريم، تكرار و تاييد شده باشد. پس اگر محتواي ادعايي، تكرار و تاييد نشده باشد آن گزاره، تحريف شده يا منسوخ شمرده مي‌شود؛ زيرا معنا ندارد با حفظ تماميت محتوايي آيين و كتاب گذشته، آيين و كتابي نو به بشر داده شود و چون اين ادعا در آموزه‌هاي قرآن نيست؛ بنابراين محكوم به تحريف يا نسخ است و قابليت استناد ندارد.
ب. با فرض پذيرش عدم تحريف و نسخ در تورات كه از باورهاي راسخ يهوديان است[2] باز هم آنها نمي‌توانند اين گزاره ادعايي را مستند رفتارهاي كنوني خود كه از سال 1326 خورشيدي آغاز كرده‌اند، قرار دهند، زيرا در متن ادعايي آمده است: منِ خدا آن منطقه را به آل ابراهيم خواهم داد؛ يعني منِ خدا با فراهم آوردن زمينه‌اي آن منطقه را به شكل مشروع و به عدل و نه به ستم، به آل ابراهيم مي‌دهم؛ نه اينكه عده‌اي يهودي بي‌رحم و جاني، راه بيفتند و با زور و كشتار و تخريب و غصب و جنايت آن منطقه را از دست مالكان شرعي و قانوني‌اش در بياورند و آنجا را به اشغال خود درآورند و اين جنايت‌هاي بشري را مستند به گزاره‌اي الهي كنند.
در متن ادعايي آمده است منِ خدا آن منطقه را به نسل ابراهيم مي‌دهم. نسل ابراهيم همان آل ابراهيم هستند كه قرآن، به عنوان كلام همان خدا آنها را به ما شناسانده است.
آل ابراهيم دو بار در قرآن كريم به كار رفته است:
1ـ فقدْ آتينا آل إِبْراهِيم الْكتاب و الْحِكمه و آتيناهُمْ مُلْكاً عظِيماً (نساء: 54) .
در حقيقت، ما به خاندان ابراهيم، كتاب و حكمت داديم و به آنان، مُلكی بزرگ بخشيديم.
2ـ إِنّ‌الله اصْطفی آدم و نُوحاً و آل إِبْراهِيم و آل عِمْران علی الْعالمِين (آل‌عمران: 33) .
به يقين، خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر مردم جهان برتری داده است.
پرسش: آل ابراهيم چه كسانياند؟
با توجه به گوناگونی معانی آل، آل ابراهيم دو معناي اطمينان‌بخش دارد:
1- فرزندان پاك و برگزيده ابراهيم؛ چون اسماعيل، اسحاق، يعقوب، داوود، سليمان، يونس، زكريا، عيسی، محمد (ص) و جانشينان آن حضرت از خاندان وی.
اين تفسير، با واژه اصطفاء (برگزيدن) در آيه دوم مناسبتر مينمايد؛ زيرا خداوند، كسانی را برميگزيند كه از گناه منزه باشند. رواياتی كه امامان(ع) را از آل ابراهيم شمرده‌اند نيز اين معنا را تاييد مي‌كند.
به نظر علامه طباطبايی(ره)، از سياق آيه 54 نساء كه درصدد سرزنش بنی‌اسراييل (دودمان اسحاق) است [از آيه 46 به بعد] برميآيد كه مقصود از آل ابراهيم، پاكان ذرّيه او از طريق اسماعيل هستند و آل ابراهيم شامل ذريه ابراهيم از طريق اسحاق [همين كه مدعاي صهيونيست‌هاست] نمي‌شود (الميزان، ج3، ص166) .
2- پيروان دين ابراهيم (اسلام)
مويد اين معنا دو آيه ذيل است:
ـ فمنْ تبِعنِي فإِنّهُ مِنِّي (ابراهيم: 36) .
ابراهيم گفت: پروردگارا پس هر كه از من پيروی كند، بيگمان از من است.
ـ إِنّ أوْلی النّاسِ بِإِبْراهِيم للّذِين اتّبعُوهُ و هذا النّبِي و الّذِين آمنُوا (آل‌عمران: 68) .
نزديكترين مردم به ابراهيم، همان كسانی هستند كه از او پيروی كرده‌اند و [نيز] اين پيامبر و كسانی كه [به آيين او] ايمان آوردند. گفتني است با استناد به متن قرآن كريم، نسل ابراهيم؛ همگي انسان‌هاي پاك و پرهيزگار و عادل و نيك‌رفتار نبودند؛ برخي نيك و برخي بد بوده‌اند: - و مِنْ ذُرِّيتِهِما مُحْسِنٌ و ظالِمٌ لِنفْسِهِ مُبِينٌ (صافات: 113) . و از نسل آن دو [ابراهيم و اسحاق] برخی نيكوكار و برخی آشكارا به خود ستمكار بودند. - و لقدْ أرْسلْنا نُوحاً و إِبْراهيم و جعلْنا في ذُرِّيتِهِما النُّبُوّه و الْكتاب فمِنْهُمْ مُهْتدٍ و كثيرٌ مِنْهُمْ فاسِقُون (حديد: 26) .
و همانا ما نوح و ابراهيم را فرستاديم و در نسل آن دو، نبوت و كتاب را قرار داديم؛ پس برخی از آنان هدايت يافتهاند و بسياری از آنان نافرمانند (ر.ك به دايره‌المعارف قرآن كريم، ج1، ص280-286) .
بنابراين با درست‌انگاري فرض دوم، باز هم كساني كه امروز با ستمي آشكار، وحشيانه به جان و مال و خاك مردم يورش مي‌برند و با قتل و غارت و غصب، حقوق آنان را پايمال مي‌كنند؛ به هيچ عنوان آن نسل پاك و برگزيده از نسل ابراهيم نيستند و منظور خداي عادل از نسل ابراهيم، در آن گزاره ادعايي به هيچ رو اين قصابان غاصب نيستند و اين گزاره ادعايي از تورات كنوني نمي‌تواند مستند غصب و قتل قرار گيرد. (دين آنلاين)