وحدت، شعار و تشريفات نيست
سيد علي ميرفتاح
در شبكه‌هاي اجتماعي در ميان انبوه صدها ياوه و لطيفه تكراري و حرف‌هاي بي‌معني، گاهي فيلم‌هاي كوتاهي شِر مي‌شوند كه در ازدحام خبرهاي بي‌ربط مغفول واقع مي‌شوند. در هفته اخير دو ويديوي سه، چهار دقيقه‌اي به دستم رسيد كه حسابي توي دلم را خالي كرد و پشتم را لرزاند. متعجب و متحيرم كه چرا ديگران اين دو ويديو را جدي نمي‌گيرند و از كنارش به سادگي رد مي‌شوند. ويديوي اول مال يكي از مفتي‌هاي عربستاني است كه شيعيان را – بخصوص شيعيان ايران را – مهدورالدم اعلام مي‌كند و فتوا مي‌دهد كه «بكشيدشان» و مال و اموال‌شان را تصاحب كنيد. ضمنا تاكيد مي‌كند «بكشيد اجر الهي مي‌بريد، كشته شويد، شهيد به حساب مي‌آييد.» او نه دليل مي‌آورد ونه اشاره به موضوعي مي‌كند و نه خبري از چيزي و جايي مي‌دهد بلكه صرفا نهايت سلاست و بلاغت، دوستان و مريدانش را ترغيب مي‌كند كه شيعيان را بكشند و اموال‌شان را بردارند. رنگ رخساره خبر مي‌دهد از سرّ درون. قيافه اين مفتي را كه ببينيد، مي‌فهميد چه خبر است هيچ صبغه الهي و تقرب معنوي‌اي در كار نيست. بعضي وقت‌ها آدم‌ها فكر مي‌كنند در راه خدا قدم برمي‌دارند، اما ناخواسته فريب ابليس را مي‌خورند و اگرچه نيت پليد ندارند اما مرتكب پليدي و پلشتي مي‌شوند. اما همين ويديوي كوتاه گواهي مي‌دهد كه هيچ اشتباه محاسباتي و خطاي ايماني در كار نيست بلكه پروژه‌اي است براي جنگ مذهبي و دعواي شيعه و سني. هنوز از شوك اين فيلم ترسناك درنيامده بودم كه فيلم دوم پشتم را بيشتر لزراند و توي دلم را بيشتر خالي كرد. فيلم دوم احتياج به يك مقدمه كوتاه دارد. رحيم پورازغدي در يكي از سمينارهاي قم ـ در يك محفل طلبگي ـ در مورد آيين و آداب عزاداري اشاره به بعضي بدعت‌ها مي‌كنند و در تداوم سنت آقاي مطهري، تحريفات عزاداري را برمي‌شمرند و از مومنين مي‌خواهند كه مراقب اصل و اساس مناسك و آيين‌هاي الهي باشند. ايشان صراحتا به دهه محسنيه اشاره مي‌كنند و مي‌گويند كه اين نوع عزاداري‌ها را مراجع قبول ندارند و ريشه در رفتارهاي ديني ندارد. حتي به كتاب قطوري اشاره مي‌كنند كه در مورد حضرت محسن(ع) نوشته شده و ايشان اسناد اين كتاب را زير سوال مي‌برند و به تصريح مي‌گويند كه وقتي براي حضرت زهرا(س) مجموعه‌اي به اين اندازه نمي‌شود نوشت، براي ايشان چطور و از كجا چنين كاري را فراهم كرده‌اند؟ به بحث‌مان دخلي ندارد اما جاش همين‌جاست كه بگويم بعضي سخنراني‌هاي آقاي رحيم‌پور بسيار آموزنده است و دقيقا در ادامه همان سنتي است كه مرحوم مطهري پي مي‌گرفتند. به سليقه سياسي آقاي رحيم‌پور كار ندارم، بلكه در بيشتر موارد نمي‌پسندم، اما انتقادات ايشان از رفتارهاي ديني ما بسيار شنيدني و قابل تأمل است.درباره حوزه، درباره مداحي، درباره باورهاي خرافي، درباره سوءاستفاده‌هاي اقتصادي و درباره اين قبيل امور بي‌تعارف و بي‌تشريفات سخنراني مي‌كنند و ضعف‌ها و خطاهاي دينداران را بازمي‌گويند. اتفاقا شرايط مملكت طوري است كه كسي جز ايشان هم نمي‌تواند – بلكه اجازه ندارد- تا آسوده و صريح حرف بزند و انحرافات و اشتباهات را هشدار بدهد. متاسفانه گرايش‌هاي سياسي ما گاهي مانع مي‌شود كه از حقيقت دفاع كنيم. رحيم‌پور ازغدي را مي‌شود در عالم سياست نقد كرد يا با او مخالفت كرد يا... اما آنها كه درد دين دارند و مناسك ديني براي‌شان مهم است و نگران بدعت‌ها و تحريف‌ها هستند بايد فرصت را مغتنم بشمارند و از گفتمان ايشان حمايت كنند. يكي از سخنراني‌هاي ايشان در نماز جمعه دقيقا همان چيزي است كه سال‌هاست درد مشترك دينداران است و آنها همواره آه‌شان به آسمان بلند است كه چرا كسي جلوي اين خرافات و تحريفات نمي‌ايستد. حال كه رحيم‌پور وارد گود شده، خوب است كه ما هم به قدر وسع وارد ميدان شويم. اما برسم به آن ويديوي ترسناك دوم. يكي از خطباي شيعه روي منبر به صراحت رحيم‌پور را منحرف مي‌نامد و آرزوي مرگ او را مي‌كند و بشارت مي‌دهد كه به زودي خبر- دور از جان - به درك واصل شدن او رااز روي منبر اعلام مي‌كند. حرف‌هاي تلخ و بد ديگري هم مي‌زند. آنچه هم نقل كردم بد و خطرناك است، ببينيد آنها را كه نمي‌توانم نقل كنم چقدر بد و خطرناكند. فيلم دوم اسم شيعه دارد و در مراسم عزاداري است و به نام اهل بيت مزين است اما به شدت روي دگر همان مفتي عربستاني است و فوق‌العاده خطرناك است. اين دعوا اگر از اين دو فيلم بيرون بيايد به جاي خوبي منتهي نمي‌شود... بي‌جهت توي دلم خالي نشد و از تماشاي اين دو ويديو نترسيدم. اتفاق خطرناكي است و زبانم لال اگر پروپا بگيرد نقشه‌هاي استعمار و نيت‌هاي پليد نظام سلطه- چيزي كه سال‌ها آرزويش را داشته و نتوانسته عملي كند- به نتيجه مي‌رسند. روشنفكر باشيم يا متدين، ايراني باشيم يا عرب، شيعه باشيم يا سني، ديندار باشيم يا دهري، تفرقه مذهبي كار بد و خطرناكي است و باعث ترس و دلهره است. اتفاقا وظيفه ما روزنامه‌نگاران هم هست كه مراقب اين اتفاقات خطرناك باشيم. وحدت مهم است وحدت سياسي هم مهم است اما در حد شعار و تشريفات و در حد هفته و روز تقليل پيدا كرده و هيچ‌كس حواسش نيست كه چه اتفاقي دارد مي‌افتد. نگران دوقطبي شدن فضاي سياسي باشيد اما قبلش نگران تندروهايي باشيم كه خون يكديگر را حلال مي‌شمرند و براي جنگ و دعوا هيچ حد و مرزي قايل نيستند و... خدا به خير بگرداند.