روزبه دلاور
تيم ملي واليبال ايران با بازگشتي رويايي و ارايه يك بازي زيبا در مرحله يك‌هشتم نهايي مسابقات جهاني، صربستان سرسخت را ۳ بر ۲ شكست داد. ايران درحالي كه 2 بر يك از حريف خود عقب بود با اراده‌اي ستودني و پيروزي در 3 ست پياپي، به جمع 8 تيم برتر جهان صعود كرد. ملي‌پوشان كشورمان در مرحله بعد به مصاف جمهوري چك مي‌روند و در صورت پيروزي براي اولين‌بار در تاريخ به جمع 4 تيم نهايي مسابقات راه مي‌يابند. براي بررسي اين صعود و شانس ايران با جمشيد حميدي، كارشناس قديمي واليبال گفت‌وگو كرديم كه چكيده آن در ادامه مي‌آيد.
تحليل فني شما از بازي ايران مقابل صربستان چيست؟
تيم در ست‌هاي دوم و چهارم و پنجم بي‌نظير و بدون اشتباه بازي كرد، پاسور تيم، بازي را جمع نكرد و بيشتر از كناره‌ها استفاده كرد و فضا را براي ديگر بازيكنان فراهم ساخت. جمع بازيكنان ما خوب بودند، نقاط ضعف را پوشش دادند و حريف مي‌خواست با 3 بازيكنش مقابل ما برنده شود كه خوشبختانه اين اتفاق رخ نداد. بازيكن پشت خط‌زن آنها را خوب بستند و توانستيم با ارائه يك بازي درخشان به برتري برسيم.
علت اينكه بد شروع كرديم و از حريف عقب افتاديم، چه بود؟
بدون ترديد تمام تيم‌ها، حريفان خود را آناليز مي‌كنند و زماني كه بازيكنان دو تيم آناليز مي‌شوند كار دشوار مي‌شود. ما در ست پنجم توانستيم قطر پاسور آنها را آناليز و مقابل‌شان دفاع كنيم. الان در كنار زمين يك جنگي بين مربيان است و اين فراز و فرودها به خاطر شناخت تيم‌ها از هم است و مربيان دست همديگر را مي‌خوانند. زماني كه رمضاني را آورده و 5، 6 پوئن بازي كرده كلا آناليز تيم مقابل را به‌هم زد و بعد عرشيا آمد و تاكتيك پاس دادن تيم هم عوض كرد يعني در كنار بازيكنان جنگ مربيان هم بود!
به نظر شما چرا در اين مسابقات عملكرد سينوسي داشتيم؟
در طول تاريخ هميشه فراز و فرود داشتيم، حتي زماني كه معروف و موسوي و آن نسل رويايي را داشتيم گاهي شكست‌هاي عجيبي را تجربه كرديم و گاهي هم بردهاي عجيب! ريشه اين مشكل، ریشه روانشناختي دارد كه بازيكنان ما از سنين نوجواني وقتي واليبال بازي مي‌كنند هميشه با توپ و تشر و بازخواست مربيان پايه مواجه مي‌شوند كه اين استرس هميشه بازيكنان مي‌ماند. براي از بين بردن اين مشكل زمان لازم است و ولاسكو ثابت كرد كه با گذشت زمان مي‌شود اين مشكل را حل كرد و پياتزا هم فقط 5، 6 ماه است كه آمده و براي ارزيابي او به 4، 5 سال زمان نياز است مثل تمام تيم‌هاي جهان.
عملكرد صرب‌ها چطور بود؟
آنها هماني بودند كه قبلا بودند! در توپ‌گيري بسيار ضعيف بودند و كار تاكتيكي خوبي نداشتند و وقتي مهاجمان ما اسپك مي‌زدند جاي خالي زيادي در زمين حريف داشتند. بيشتر بازيكنان عملا در زمين بيكار بودند و كار گروهي خوبي انجام ندادند.
نقطه ضعف و قدرت تيم ما مقابل حريف چه بود؟
ضعف ما در دو ستي كه باختيم دفاع در داخل ميدان و عدم هماهنگي مدافعان در توپ‌گيري و جمع بازي كردن پاسور تيم. در 3 ست آخر فضا را باز كردند و بيشتر توپ‌ها را به طرفين ارسال كرد و به بازي سرعت دادند. نقطه قوت ما هم در اين است كه وقتي بازيكنان ما شارژ مي‌شوند در حد خودشان هستند و فراز و فرود تيم كم مي‌شود. ما مهاجمان خوبي داريم و وقتي سرويس‌ها را خوب مي‌زنيم حتما نتيجه مي‌گيريم و مي‌توانيم تمام تيم‌هاي جهان را اذيت كنيم. در تيم ما فقط سه نفر به خوبي سرويس مي‌زنند و بقيه آن‌طور كه بايد و شايد نمي‌زنند. با سرويس خوب مي‌شود جلوي سرعت حريفان را گرفت و خوب دفاع كرد. ما هر وقت بد سرويس زديم، باختيم!
بازي مقابل چك را چطور مي‌بينيد؟
آنها در رنكينگ جهاني ۱۸ هستند و ما ۱۶ اما اين رنكينگ ملاك نيست. چك زماني از ابرقدرت‌هاي دنيا بود اما بعد از جدايي از اسلواكي يك مقدار نيروي انساني آنها تحليل رفته اما آنها بسيار منظم و تكنيكي و تاكتيكي بازي مي‌كنند. بازيكنان اين تيم را ببينيد يك كلاس آموزشي عالي براي همه نوجوانان ما است. با اين حال، اين تيم هم بازي در ارتفاع بالا را زياد نمي‌داند. فكر مي‌كنم بچه‌هاي ما بتوانند اين را شكست بدهند.
چك در قياس با صربستان حريف قوي‌تری است؟
صربستان بازيكنان نام آشناتري دارد اما فقط با سه بازيكن، بازي مي‌كردند اما چك براي هر توپي كه مي‌آيد، نقشه دارند و به‌طور متداول نقشه را تغيير مي‌دهد و ثابت و ساكن بازي نمي‌كنند. بازي با چك به مراتب سخت‌تر از صربستان است اما فكر مي‌كنم راحت‌تر اين تيم را مي‌بريم!
نقطه ضعف تيم چك چيست؟
آنها مهاجمان قاطعي ندارند، هر چند بسياري از آنها در ليگ‌هاي صربستان و لهستان بازي مي‌كنند اما بازيكنان قاطع ندارند تا بتوانند ما را تحت فشار قرار بدهند و بيشتر متكي به كار گروهي هستند.
شرايط براي تاريخ‌سازي در اين مسابقات مهيا است؟
ما قبلا در سال ۲۰۱۲ در اين مسابقات ششم شديم و حالا مي‌توانيم تاريخ‌سازي كنيم. باخت‌ها گاهي باعث هوشياري بازيكنان مي‌شود و حالا به خوبي شرايط را درك مي‌كنند و مي‌دانند كه مسوولان و مردم از واليبال توقع دارند و براي همين با تمام وجود بازي مي‌كنند. شما وقتي نيمكت ذخيره‌هاي تيم ملي را مي‌بينيد لذت مي‌بريد و كار فرهنگي همين است، بازيكنان بيرون از زمين انگار درون زمين هستند و بايد فرهنگ واليبال را تقويت كنيم. بايد همه رشته‌ها از واليبال ياد بگيرند، به خصوص از زمان حضور پياتزا فرهنگ تيم ما عوض شد. حالا هم مي‌توانيم حتي به رتبه سوم هم فكر كنيم.