زاگرب، شهر سعادت كشتي
يونس هميالي
يك: خاطره‌هاي ناب هميشه در ذهن مرور مي‌شوند، از ضمير آدمي نمي‌گريزند و در اقيانوس فراموشي غرق نخواهند شد. يكي از آنها شهر زاگرب است؛ دروازه شادي به روي كشتي ايران. شهري كه از چند سال پيش خاطره‌هايش در ذهن شيفتگان كشتي به يادگار مانده بود؛ چراكه تا قبل از برگزاري آوردگاه 2025، دو بار به ستايش عملكرد كشتي اين سرزمين پرداخته بود؛ اولي در رقابت‌هاي جهاني 2014 آزاد جوانان و دومي 2018 نوجوانان آزاد و فرنگي كه تيم‌هاي ايراني توانستند روي سكوي قهرماني قرار بگيرند . امسال هم يك‌بار ديگر اين شهر ستاره‌هاي پرفروغ كشورمان را در آسمانش به همگان نشان داد.
دو: بر اين هستي غبار گرفته و مه‌آلود كه زمان را در مي‌نوردد طي 75 سال حضور كشورمان در آوردگاه جهاني تنها يك حسرت باقي مانده روي شانه‌هاي اين ورزش سنگيني مي‌كرد: قرار گرفتن روي سكوي قهرماني به صورت همزمان در كشتي آزاد و فرنگي در يك دوره مسابقات. انگار اين افسوس براي كشتي ما جادو شده بود و هيچ تدبيري آن را باطل نمي‌كرد تا اينكه در زاگرب سرانجام دلاوران طلسم‌شكني كردند و با خلق لحظه‌هاي تكرارنشدني آن تابلوي غم‌زده از نتايج گذشته كه همواره جلوي تيم‌هاي اعزامي به رژه مي‌رفت را به اعماق بايگاني فرستادند.
سه: براي اثبات توانمندي و شايستگي بايد مسيري طولاني طي شود. طي مسير بايد مشقت‌ها را با جان و دل تحمل كرد. براي رسيدن به نقطه ايده‌آل يك برنامه‌ريزي مدون و تغيير انديشه نياز است و چشم دوختن به افق‌هاي بي‌انتها. مصداق حقيقي اين گزاره را مي‌شود در حسن رنگرز و كادرفني‌اش ديد؛ كسي كه شاگردانش با ارمغان هشت مدال رنگارنگ (چهار طلا، دو نقره و دو برنز) توانستند يك ركورد جاودانه و بي‌نظير از حضور كشتي ايران در مسابقات قهرماني ثبت كنند تا يك نقطه عطف در طول تاريخ به يادگار بماند. حالا اين تيم بالاتر از تمامي تيم‌هاي ايراني در همه دوره‌ها قرار گرفته و از لحاظ مرغوبيت تنها تيم كشتي آزاد 1961 يوكوهاما را بالاي سر خود مي‌بيند كه با 5 نشان طلا قهرمان شده بود. اين تيم نشان داد كه روياهاي دست نيافتني در اوهام جايي ندارند و مي‌توان با انتخاب مسيرهاي صحيح به آنها دست يافت.