رهايي يك نوجوان
زهرا سليماني اقدم
در يكي از روزهاي پاييزي، خانه فرهنگ و هنر سپند ميزبان نمايشگاهي است كه در نگاه اول شايد شبيه بسياري از رويدادهاي هنري ديگر باشد، اما كافي است چند قدم در فضاي آن برداريد تا بفهميد با دنياي متفاوتي روبرو هستيد؛ دنيايي كه با جسارت، خيال‌پردازي و نگاه نوجوانانه شكل گرفته است.
نمايشگاه «رهاشده (پريدن با يك بال)» مجموعه‌اي از آثار آدرينا شهبازي، هنرمند نوجوان 16 ساله‌اي است كه در همان قدم اول، بيننده را به جهاني شخصي و پر از رنگ، تخيل و احساس دعوت مي‌كند. عنوان نمايشگاه خودش بهترين توصيف براي مسير اوست: پريدن با يك بال؛ تلاشي براي رهايي از چارچوب‌هاي معمول و ساختن دنيايي تازه با تكيه بر نيمي از توان، اما همه شوق.
آدرينا شهبازي درباره انتخاب عنوان نمايشگاه مي‌گويد: «كارهايم معمولا داخل چارچوب‌هاي پذيرفته‌شده جامعه نيست. اسم نمايشگاه را «پريدن با يك بال» گذاشتم چون حس مي‌كنم از قفس چارچوب‌ها بيرون آمدم و دارم دنياي خودم را مي‌سازم و چون هنوز سن يا تجربه‌‌ام كم است، انگار با يه بال در تلاش براي پريدن هستم. تلاش من اين است كه بتوانم كه اين ديدم از دنيا را به جامعه هم نشان بدهم.»
آثار او، مجموعه‌اي از تابلوهاي سوررئال و مفهومي هستند كه در آنها مرز ميان خيال و واقعيت محو مي‌شود. رنگ‌هاي زنده، فرم‌هاي آزاد و چهره‌هايي كه ميان اسطوره و انسان در نوسانند، فضايي خلق كرده‌اند كه بيننده را به درون ذهن و احساسات هنرمند مي‌برد. فضايي كه جامعه امروزي بيش از پيش نياز دارد براي درك نسل جديدي كه قرار است آينده را از آن خود كند، آشنا شود.
آدرينا شهبازي از كودكي به نقاشي علاقه‌مند بوده و از همان سال‌ها آموزش‌هاي حرفه‌اي ديده است. حالا بعد از حدود شش تا هفت سال فعاليت مداوم و پشت‌سر گذاشتن سختي‌هاي مسير برگزاري نمايشگاهي رسمي در تهران، براي يك نوجوان، نخستين نمايشگاه انفرادي‌اش را برگزار كرده است.
او پيش از اين در نمايشگاه‌هاي گروهي و آنلاين مختلف بين‌المللي راحت‌تر از آنچه قرار بود در تهران برگزار كند، شركت داشته و با پشتكار و حمايت استادان و خانواده‌اش توانسته در اين سن، جاي خود را در فضاي هنر پيدا كند.
در نمايشگاه «رهاشده»، چند مجموعه مختلف به نمايش درآمده است. از جمله مجموعه‌اي با عنوان «گناهان كبيره» كه از باورهاي شخصي و نگاه فلسفي او الهام گرفته و مجموعه‌اي ديگر كه به الهه‌ها و اسطوره‌هاي يونان مي‌پردازد. هر كدام از اين آثار روايتي پنهان دارند؛ قصه‌اي درباره رهايي، تضاد، يا كشمكش دروني انسان.
در روزگاري كه شكاف ميان نسل نوجوان و جامعه، حكومت و حتي سياست‌گذاري‌هاي كلان در ايران بيش از هر زمان ديگري محسوس است، هنر شايد تنها زبان مشترك باقي‌مانده ميان نسل جوان و جامعه باشد. نمايشگاه‌هاي هنري نوجوانان و جوانان امروز، فقط محلي براي نمايش تابلو يا تصوير نيستند؛ آنها آيينه ذهن نسلي هستند كه با دنيايي پر از تغيير، اضطراب، اميد و پرسش روبروست.
اين نسل با زبان تصوير، رنگ و خيال حرف مي‌زند؛ زباني كه صادق‌تر از هر بيانيه و گفت‌وگويي مي‌تواند از درون او بگويد. در شرايطي كه بسياري از مسيرهاي بيان اجتماعي محدودند، هنر نقاشي، موسيقي و تصويرسازي به پناهگاه انديشه و آزادي تبديل شده‌اند.
در كارهاي اين هنرمند، رنگ نقش مهمي دارد. او از رنگ‌هاي جيغ و زنده استفاده مي‌كند تا احساساتش را بي‌واسطه منتقل كند. «فرم خاصي دنبال نمي‌كنم. بيشتر مي‌خواهم حس آشفتگي، آزادي و درونياتم از طريق رنگ بيان بشود.» نتيجه اين نگاه، مجموعه‌اي از نقاشي‌هاست كه هم خيال‌انگيزند و هم صادقانه، با روح نوجواني آميخته‌اند.
در جامعه‌اي كه حضور نوجوانان در عرصه هنر حرفه‌اي كمتر ديده مي‌شود، برگزاري چنين نمايشگاهي خود نوعي جسارت است. آدرينا درباره هدفش مي‌گويد: «مي‌خواهم سبك‌هاي متفاوت و عجيب را وارد فضاي هنر ايران كنم. حس مي‌كنم هنوز كمبود اين نوع آثار و كارها احساس مي‌شود. خيلي از هنرمندان فقط در چارچوب كار مي‌كنند. من دوست دارم چيزايي را نشان بدهم كه شايد هنوز براي خيلي‌ها ناآشناست.»
او معتقد است كه نوجوانان هم بايد فرصت بيان و ديده شدن پيدا كنند: «مردم معمولا توجه كافي به هنر نوجوان‌ها نمي‌كنند، ولي به نظرم اين توجه بايد بيشتر بشود. چون ما هم حرف براي گفتن داريم.»
نمايشگاه «رهاشده» روزهاي ۱ و ۲ آبان ۱۴۰۴ در خانه فرهنگ و هنر سپند برگزار مي‌شود؛ جايي كه بازديدكنندگان مي‌توانند ميان واقعيت و خيال قدم بزنند و دنياي متفاوت يك هنرمند جوان را تجربه كنند.
آدرينا شهبازي با «پريدن با يك بال» نشان مي‌دهد كه براي پرواز، هميشه نيازي به دو بال نيست؛ گاهي كافي است يكي از آنها را با ايمان و خيال به حركت درآوريد.