روحاني: از شكايت عليه دولت ابايي نداريم
احمدينژاد: سكوتم از رضايت نيست...
دلم اهل شكايت نيست
هزار شاكي خودم دارم...
خودم گيرم، گرفتارم
روحاني: اميدوارم با توضيحاتي كه ارايه ميشود اين هاله ابهام حل و فصل شود.
احمدينژاد: اولا ابهام نه و الهام. هاله الهام. بعدش هم مگه تازگي الهام هم هالهدار شده؟ تازه شم شما اصلا با هاله چه كار داري؟ نميدوني نبايد با وسايل شخصي كس ديگه كار داشته باشي؟
روحاني: از نظر حقوقي هر كسي آزاد است كه شكايت خود را مطرح كند.
احمدينژاد: و از نظر حقوقي ما هم آزاديم به هركسي آزاد است سيخونك بزنيم.
موسيو شيطان: اگر از نظر حقوقي كسي آزاد است از دولت شكايت كند تضميني براي بعدش هم وجود دارد؟ البته سوالم براي وقتي است كه شاكي جزو دسته هالهداران نباشد و شهروند درجه دو محسوب شود.
روحاني: اگر سرمايه اجتماعي از بين برود نهتنها رخنه بلكه اتوبان براي ورود دشمن باز ميشود.
احمدينژاد: براي همين ما كلي دوربرگردان در اتوبانها ايجاد كرديم. آن را هم كه گفتيد بد است.
حدادعادل: بزرگراه عزيزان من. ب ز ر گ ر ا ه.
روحاني: واجب هم نيست كه آدم همهچيز را اعلام كند و بهنوعي پيش از موعد اعلام كردن يك مساله، مثل چيدن ميوه نارس است.
رباينده دكل: الان دكل ما هم ميوه نارس محسوب ميشود؟
روحاني: روابط ايران و چين روابط خوبي بوده
موسيو شيطان: البته روابط ايران و چين غلط است. بايد گفت روابط چين و ايران. به قول مايليكهن اين روابط هم مثل رابطه ايشان با علي پروين اتوبان يكطرفه است...
حداد عادل: بــــــزرگـــراه.اي بابا
موسيو شيطان: بله بزرگراه. هميشه كاميونهاي ترانزيت از طرف چين به سمت ايران يكطرفه در حال حركت بودند.
روحاني: چرا ميخواهيم از لحاظ حقوقي فشاري وارد كنيم كه نيازي به آن نداريم؟
موسيو شيطان: يعني مردم به باقي فشارهايي كه به آنها وارد ميشود نياز دارند؟
روحاني: من از همه رسانهها، دانشگاهيان و نخبگان و صاحبنظران كشور ميخواهم كه به شكل صريح و جدي به نقد و نظارت دولت مشغول شوند.
موسيو شيطان: ما مشغول ميشويم. به دوستان بگوييد آنها مشغول بررسي محتواي نقد ما نشوند و براي ما شر درست نكنند.