سالها در مورد نحوه برخورد با سرمایهها هشدار داده بودیم
با نادرترین استعداد والیبالمان چه کردیم؟
حالا كه چندين روز از ماجراي حادثه براي صابر كاظمي واليباليست كشورمان ميگذرد و مرگ مغزي او توسط پزشكان تاييد شده است (هر چند همچنان گفته ميشود كه اميدي وجود دارد) بحثهاي زيادي در مورد دلايل بروز اين اتفاق مطرح ميشود.
ماجرا به تابستان سال گذشته برميگردد، صابر كاظمي به دليل ترك اردوي تيم ملي با محروميت سنگين دو ساله از حضور در همه مسابقات واليبال از سوي كميته انضباطي فدراسيون مواجه شد.
ميلاد تقوي، رييس فدراسيون كه در آن مقطع تازه سكاندار هدايت اين رشته شده بود در مصاحبههاي متعدد عنوان داشت كه به خاطر انتظارات مردم چنين تصميمي اتخاذ شده است. تقوي اعلام كرد نامهاي به فدراسيون جهاني واليبال ارسال شده تا جلوي بازي صابر در كشورهاي خارجي نيز گرفته شود كه البته مشخص شد فدراسيون چنين توانايي ندارد، چراكه كاظمي راهي ليگهاي خارجي شد و واليبالش را آنجا ادامه داد. بعد از حادثهاي كه براي صابر كاظمي رخ داد خيليها با يادآوري آن اتفاق و حكم عجيب و سنگين فدراسيون را در بروز اين اتفاق براي يكي از استعدادهاي برتر اين رشته در ايران مقصر دانستند. منتقدان گفتند اگر آن محروميت نبود كاظمي مجبور نميشد راهي تيمهاي خارجي درجه پايين شود و كارش به اينجا نميكشيد. رسانههاي نزديك به فدراسيون با پوچ خواندن چنين ديدگاهي نوشتند كه صابر كاظمي منعي براي بازي در ايران نداشته و براي اثبات آن به عقد قرارداد او با پيكان در سال گذشته اشاره كردند كه به خاطر تحت قرارداد بودن صابر با باشگاه اندونزيايي به سرانجام نرسيد. ساعاتي بعد خود ميلاد تقوي به عنوان رييس فدراسيون با رد هرگونه اختلاف با اين مليپوش كه بعد از درخشش در آسيا و سپس المپيك توكيو توسط بهروز عطايي به تيم ملي دعوت نميشد، گفت: «متاسفم برخي افراد از اين فضا سوءاستفاده ميكنند. آقاي صابر كاظمي در كميته انضباطي محروم شد اما در كميته استيناف مورد بخشش قرار گرفت و حتي جريمه نقدي نيز به دليل حضور وي در بخش مسووليتهاي اجتماعي در بشاگرد مورد بخشش قرار گرفت و هيچ منعي براي بازي در هيچ جايي ندارد و مستندات عرايض بنده نيز مشخص است.»اظهارات تقوي در شرايطي است كه طبق آرشيو سايت فدراسيون واليبال صابر كاظمي در تاريخ 20 مرداد سال 1403 با حكم قطعي دو سال محروميت مواجه شد و در تاريخ 22 شهريور نوشته شد در صورتي كه او دو ميليارد تومان براي توسعه ورزش واليبال در مناطق محروم استان گلستان تخصيص بدهد حكمش تعليق ميشود. سايت فدراسيون بعد از آن ديگر هيچ مطلبي در مورد صابر كاظمي منتشر نكرد تا روزي كه خبر حادثه براي او در قطر منتشر شد. اين يعني نه خبري در مورد حضور صابر كاظمي در بشاگرد وجود دارد نه مستنداتي در مورد پايان محروميت او آنطور كه رييس فدراسيون ادعا ميكند. در اين مورد مصاحبهاي وجود دارد از ميلاد تقوي كه گفته حضور صابر كاظمي در پروژه بشاگرد اصلا ربطي به حكم محروميت او ندارد و كاظمي در اين مساله هزينهاي نكرده است: «صابر يك سوم از تعهدش را انجام داده و بقيه پروژهاش را هم برايش تعريف كردهام تا دانه به دانه انجام بدهد. در ازاي كارش براي مناطق محروم حكم محروميتش تعليق شد. بعضيها فكر ميكنند حضور صابر در بشاگرد براي طرح واليبال براي همه به حكم او ربط دارد. اما اينطور نيست، حكمي كه براي او صادر شده محرمانه است و زيرنظر هيات استاني انجام ميشود. پروژه بشاگرد، پروژهاي بود كه صفر تا صدش را فدراسيون هزينه كرد و فرهاد قائمي و صابر كاظمي هم به خواسته خودشان ما را همراهي كردند، حتي پيشنهاد طرح بعدي را هم دادند كه باز هم ربطي به حكم محروميت و جريمه كاظمي ندارد.»با اين وجود و با فرض صحت اظهارات رييس فدراسيون واليبال اين نكته همچنان باقي است كه نوع برخورد فدراسيون واليبال با يكي از سرمايههاي اين كشور اصلا درست نبوده است. سرمايهاي كه مربي بزرگ و پرافتخاري نظير آلكنو در موردش گفته او يكي از نادرترين استعدادهايي بود كه در زندگيام ديدم. اين مساله فقط مربوط به فدراسيون واليبال نميشود و نمونهاش را در فدراسيونهاي ديگر هم ديدهايم. براي اثبات هم كافي است به تعداد بسيار زياد ورزشكاران مهاجر در سالهاي گذشته نگاهي بيندازيم. در مورد صابر كاظمي مصاحبههاي تند رييس فدراسيون عليه اين ورزشكار هنوز موجود است كه در چندين جا عنوان داشته است حالا كه صابر كاظمي در خارج از ايران است ديگر اهميتي براي ما ندارد. تقوي در تاريخ 21 مرداد 1403 به ايسنا گفته بود: «چه منفعتي دارد بازيكن جواني كه ميلياردها تومان برايش هزينه شده است، فقط براي باشگاه خارج از كشور بازي كند و براي تيم ملياش بازي نكند؟ بودن و ادامه فعاليت اين بازيكن در باشگاههاي كشورهاي حاشيه خليجفارس چه فايدهاي براي واليبال ما دارد؟»تقوي در همان مصاحبه در واكنش به اينكه برخي معتقدند اين تصميم ممكن است كاظمي را به سمت مهاجرت سوق بدهد، گفت: «براساس ايميلي كه با فدراسيون جهاني ارسال كردهايم، اين بازيكن تا پايان دوران محروميتش در هيچ ليگي و در هيچ كشوري نميتواند بازي كند، بنابراين رفتن و نرفتن او فرقي ندارد.»رييس فدراسيون و نزديكانش معتقدند در اين شرايط جاي اين صحبتها نيست اما نگفتند دقيقا چه زماني بايد در مورد اين مسائل حرف زده شود؟ سالهاست رسانهها در مورد نوع برخورد و حفظ سرمايههاي ملي هشدار ميدهند اما تغييري در رويه مديران به وجود نيامده است. حالا هم كه يكي از آنها روي تخت بيمارستان هست، ميگوييد وقت اين حرفها نيست و فردا روزي اگر خداي نكرده آن اتفاق ناگوار تاييد شود خواهيد گفت گذشتهها گذشته و دوباره همان مسير را آغاز خواهيد كرد.