از ضربان قلب هاليوود تا دل شكسته بي‌خانمان‌ها
بهار سرلك/ ريچارد گي‌ير، بازيگر امريكايي براي معرفي تازه‌ترين فيلمش به انگلستان سفر كرده است. فيلمي كه در آن شخصيت مردي را ايفا مي‌كند كه در خيابان مي‌خوابد. گي‌ير قصد دارد با استفاده از شهرتش آگاهي مردم را از وضعيت بي‌خانمان‌ها بالا ببرد.
اين بازيگر 66 ساله با افراد بي‌خانماني كه خيريه‌هاي انگليسي و ايرلندي «كرايسس» و «سنترپوينت» به آنها كمك مي‌كنند، ملاقات خواهد كرد. همچنين گي‌ير در ملاقاتي كه با سياستمداران خواهد داشت، درباره مسكن‌هايي با اجاره مقرون به صرفه و بهسازي سطح رفاهي صحبت مي‌كند.
گي‌ير در مصاحبه‌اي با مجله «آبزرور» در اين باره گفت: «اكثر مردم فكر مي‌كنند پناهگاهي براي‌شان ساخته شود و تختخوابي به آنها بدهند. اين دست كارها مشكلي را حل نمي‌كند و اغلب اوقات مسائل بزرگ‌تري را پيش ميآورد. مسكن مهم‌ترين مساله براي برگرداندن هر فرد به جامعه است. مسكن عزت‌نفسي به انسان مي‌دهد كه «من وجود دارم و اطرافيانم به من اهميت مي‌دهند.» غمگينم كه چرا ما اينقدر خودخواهيم و دست ياري به سوي يكديگر دراز نمي‌كنيم.»
سرشماري سالانه كه هفته گذشته از سوي دپارتمان انجمن‌ها و دولت محلي منتشر شد، خبر از وجود 3569 بي‌خانماني داد كه در پاييز 2015 شب و روزشان را در خيابان‌ها سپري مي‌كردند؛ اين آمار نسبت به سال گذشته 30درصد افزايش داشته است.
10 سالي مي‌شود گي‌ير براي بي‌خانمان‌ها فعاليت و نقشي برجسته در ائتلاف بي‌خانمان‌هاي نيويورك ايفا مي‌كند. او به عنوان بازرس ويژه خيريه به طور منظم به پناهگاه‌هاي نيويورك سر مي‌زند و از داستان زندگي ساكنان اين پناهگاه‌ها شوكه مي‌شود.
گي‌ير به خاطر ميآورد يكي از مرداني كه آنجا ملاقات كرد، خياط بود: «اين مرد مي‌گفت وقتي واقعه يازده سپتامبر رخ داد او دچار مشكلات روحي رواني بود و همه زندگي‌اش از هم پاشيد و منجر شد او در خيابان بخوابد. » بار ديگري كه گي‌ير به اين پناهگاه سر زد، مرد بازيگري را ديد كه گي‌ير را صدا كرد و گفت: «فكر كردم پيدايم كرده‌اند و حالا بايد از اينجا بروم.»
گي‌ير مي‌گويد: «او جلو آمد و گفت: «من را يادت هست يا نه؟»... مهم نيست داستان زندگي او چه بود، اما ممكن است داستان زندگي تك‌تك ما راهش به پناهگاه يا بي‌خانماني كشيده شود؛ تك‌تك ما. بنابراين اين موضوع بسيار شخصي است.»
گي‌ير براي بازي در فيلم‌هاي «افسر و آقازاده» و «زن زيبا» يكي از بزرگ‌ترين ستاره‌هاي گيشه هاليوود شد. تازه‌ترين فيلم او «زماني براي فراموش كردن» كه شبه‌مستندي درباره زندگي بي‌خانمان‌ها است، چهارم مارس در انگلستان اكران مي‌شود. گي‌ير در اين فيلم شخصيت مرد آس‌وپاسي را بازي مي‌كند كه دچار بيماري روحي است و تقلا مي‌كند از زندگي در خيابان‌هاي نيويورك جان سالم به در ببرد؛ او روي صندلي مي‌خوابد، غذايش را در زباله‌داني‌ها پيدا مي‌كند و پول خرد گدايي مي‌كند. شخصيت اين مرد زيرلب مي‌گويد: «من هيچ‌كس‌ام. وجود ندارم.»
فيلم «زماني براي فراموش كردن» جايزه منتقدان بين‌المللي جشنواره فيلم تورنتو 2014 را به دست آورد و روزنامه نيويورك‌تايمز درباره گي‌ير نوشت: «تماشاي گي‌ير در اين نقش جذاب و چشمگير است.»
گي‌ير براي بازي در اين فيلم در شمايل يك بي‌خانمان بيش از 45 دقيقه گوشه خيابان مي‌نشست و هيچ‌كس او را نمي‌شناخت. خود مي‌گويد: «خيلي عجيب بود. تا زماني كه در اين شخصيت جا مي‌گرفتم، مي‌ديدم آدم‌هاي دو محله آن‌طرف‌تر نوع لباس پوشيدن من را قضاوت مي‌كنند. من براي آنها قابل رويت بودم. مردم از گير افتادن در چاله سياه شكست و بدبختي مي‌ترسند. اما زماني هست كه چيزي در اعماق وجودتان شما را قلقلك مي‌دهد. هيچ‌كدام از ما آنقدرها زندگي امني نداريم كه روزي همانند بي‌خانمان‌ها نشويم.»
گي‌ير براي بازي در اين فيلم با «اورن موورمن» همكاري كرد؛ موورمن كارگردان فيلمي همچون درام جنگي «پيام‌آور» است كه نامزد دو جايزه اسكار نيز شد. گي‌ير مي‌گويد: «بازي در اين فيلم مانند گفتن حقيقت بود. حقيقتي كه مسووليتي سنگين را بر دوشم گذاشته بود.»جان اسپاركس، مدير اجرايي خيريه كرايسس مي‌گويد: «اين فيلم با مساله بي‌خانماني صادقانه برخورد كرده است. اين فيلم حقيقت را به نمايش مي‌گذارد. اين‌طور نيست كه بازيگري مشهور نقش يك بي‌خانمان را بازي كند. اين فيلم درباره يك انسان بي‌خانمان است.» سي اوباكين، مدير اجرايي خيريه سنترپوينت نيز مي‌گويد: «83 هزار بي‌خانمان جوان در انگلستان وجود دارد و گستردگي اين مشكل آنچنان است كه گاهي شهرت بين‌المللي شخصي همانند ريچارد گي‌ير را براي جلب‌توجهي كه شايسته‌اش است، مي‌طلبد.» گي‌ير مي‌گويد: «از 20 سالگي در نيويورك زندگي مي‌كنم. محله‌مان بي‌خانمان‌هاي خودش را دارد. گاهي آنها ناپديد مي‌شوند و هيچ‌كس نمي‌داند چه اتفاقي براي آنها افتاده است. مسائل گوناگوني در اين امر دخيل است. فقط بيماري روحي، رواني نيست... اما مردم تمايل دارند يكپارچگي را ببينند و همين يكي از شكست‌هاي خدمات اجتماعي است، جايي كه مردم فكر مي‌كنند لباسي يك اندازه به تن همه مي‌خورد. داستان‌هاي بي‌شماري هست كه مردم را به زندگي در خيابان مي‌كشاند.» حين اينكه برخي بحث پول ندادن به بي‌خانمان‌ها را مطرح مي‌كنند، برخي ديگر همين پول را براي خريد مواد مخدر و مشروبات الكلي صرف مي‌كنند. گي‌ير مي‌گويد: «مسووليت ما نيست كه درباره پول دادن يا ندادن به بي‌خانمان‌ها قضاوت كنيم. به اين مردم پول بدهيد. وقتي به او كمك كنيد، بلافاصله اين بخشندگي خالص شما با اين انسان رابطه برقرار مي‌كند.»