دزد و پليس در عصر پسافرگوسن

امشب آخرين بازى فصل باشگاهى اروپا برگزار مى شود. اين در حالى است كه اين بازى، دومين فينال تمام اسپانيايي در سه فصل اخير است. سه فصلى كه تمام جام هاى اروپايى را اسپانيايى‌ها به خود اختصاص داده‌اند. قهرمانى در يك تورنمنت به تمركز، كيفيت فنى و البته كمى شانس بستگى دارد، اما اينكه همه قهرمان‌ها طى سه سال از يك ليگ باشند، كمى احتمال خوش‌شانسى را از بين مى برد. سال ١٩٩٩، آرسنال نتوانست از عنوان قهرمانى خود در انگلستان دفاع كند. آنها در پى منچستريونايتد در جايگاه دوم ايستادند. آرسن ونگر، در توضيح اين ناكامى گفت: «ما امسال همانقدر امتياز كسب كرديم كه فصل پيش با آن قهرمان شديم، اما آنها از ما بهتر بودند و امتياز بيشترى كسب كردند. » مثلى هست كه مى‌گويد؛ «دزد قوى، پليس را قوى‌تر مى‌كند.» اين مثل در زمان حضور فرگوسن در ليگ برتر بارها اتفاق افتاد. قدرت بى‌حد من يو در زمان فرگى، رقبا را روز به روز قوى‌تر كرد. آرسنال براى آخرين قهرمانى‌اش تا به امروز در سال ٢٠٠٤، ٩٠ امتياز كسب كرد و فصل بعد مورينيو با چلسى ٩٥ امتياز به‌دست آورد تا با خيال راحت قهرمان شود. بعد از خداحافظى سرالكس از مربيگرى، نه‌تنها يونايتد كه كل ليگ جزيره دچار افت شد. در سال اول نبود فرگوسن روى نيمكت، منچستر سيتى با ٨٦ امتياز و سه امتياز كمتر از قهرمان فصل قبل كه خود فرگى بود، قهرمان شد. در همين سال منچستر يونايتد با ٦٤ امتياز هفتم شد، در حالي كه در فصل بعد، شياطين سرخ تنها با شش امتياز بيشتر يعنى ٧٠ امتياز چهارم شدند و سهميه ليگ قهرمانان را كسب كردند؛ امتيازى كه اين فصل مى توانست مقام سوم را براى آنها به همراه داشته باشد. در همين فصل جارى، امتيازى كه لستر را قهرمان جزيره كرد، كمترين امتياز قهرمان از سال ٢٠٠١ بود. دزد و پليس فرگى و رقبا سبب شد بين سال هاى ٢٠٠٥ تا ٢٠١١ به جز يك سال، انگليسى‌ها با چهار تيم مختلف، هرساله پاى ثابت فينال باشند و بيشترين حضور را در جمع چهار تيم پايانى به دست بياورند. با ظهور گوارديولا در اسپانيا اين بازى دزد و پليس در اسپانيا تقويت شد و در ادامه به اوج رسيد. اگرچه با وجود لاماسيا و خريدهاى كهكشانى رئال نمى‌توان همه نقش اين بازى را به پپ داد. در حقيقت هم عصر شدن افسانه‌هاي واقعي، اين بازى را در اسپانيا شروع كرد. ژاوى، اينيستا، رونالدينيو، مسى، رائول، كاسياس، رونالدو، گوارديولا، مورينيو و درادامه نيمار و سوارز؛ كه هر كدام‌شان تاريخى هستند براى دنياى فوتبال، سبب سرعت اين بازي شد. بارسا با رايكارد در سال ٢٠٠٦، قهرمان اروپا شد، اما اين گوارديولا بود كه اين بازى را تقويت كرد. بارسلونا در سال هاى ٢٠٠٩، ٢٠١٠ و ٢٠١١ با ٨٧، ٩٩ و ٩٦ امتياز قهرمان لاليگا شد و البته تنها در همان نخستين قهرمانى پپ، تعداد گل‌ها از مرز ١٠٠ گذشت (١٠٥ گل) . اينها مورينيو را وادار كرد تا تنها قهرمانى‌اش در لاليگا را در سال ٢٠١٢ با ١٠٠ امتياز و ١٢١ گل زده جشن بگيرد. در اين بين، رقابت مسي-رونالدو و ركوردشكنى‌هاى گوناگون اين دو، اين بازى را به اوج رساند و توپ‌هاى طلا را هر ساله بين آنها تقسيم كرد. اگرچه گوارديولا از اسپانيا رفت، اما تنها وابسته نبودن اين جريان به پپ، تشكيل مثلث برمودا در بارسا و ادامه نقش اساسي مسي-رونالدو، دزد و پليس‌ها را قوى و قوى‌تر كرد، به‌طوري‌كه خود گوارديولا در بايرن طى سه نيمه نهايى اروپايى اسير همين دزد و پليس‌هاي اسپانيايي شد. به همين سبب امشب فصل باشگاهى فوتبال اروپا با قدرت‌نمايى اسپانيايى‌ها، پايان خواهد گرفت، اما براى فصل جديد بايد كمى صبر كرد تا ببينيم جمع شدن مربيان برتر قاره در ليگ جزيره، دزد و پليس جديدى را به پايتختى منچستر شروع خواهد كرد؟