راز همسركشي در تار موي قاتل

اعتماد| مردي كه پيش از اين به اتهام قتل فجيع ‏همسرش به اعدام محكوم شده بود، با ايراد قضات ‏ديوان عالي كشور به راي صادره، براي دومين بار ‏مورد محاكمه قرار گرفت. وكيل متهم مدعي شده ‏است كه «چند تار مويي كه پليس هنگام بررسي ‏جسد در دست مقتول كشف كرده متعلق به متهم» ‏نيست و فرد ناشناس ديگري عامل قتل است. متهم ‏نيز كه در روند تحقيقات شش ساله پليس، اعترافات ‏ضد و نقيضي داشته، همچنان بر بيگناهي خود اصرار ‏مي‌كند. ‏رسيدگي به اين پرونده از 15/8/89 با اطلاع پليس از ‏وقوع يك فقره قتل فجيع در خانه‌اي در يافت‌آباد ‏آغاز شد. در اين روز مردي (متهم) با 110 تماس ‏گرفت و مدعي شد جسد بي‌سر همسرش را در خانه ‏پيدا كرده است. ماموران با حضور در محل به بررسي ‏صحنه جرم پرداخته و علت مرگ زن 23 ساله را ‏جراحت شديد به دليل اصابت جسم تيز تشخيص ‏دادند. آنها همچنين در همان ابتدا به واكنش‌هاي ‏همسر مقتول مشكوك شده و او را به عنوان متهم ‏اصلي پرونده بازداشت كردند. متهم اما در بازجويي‌ها ‏خود را بيگناه دانست و گفت: «من و همسرم هشت ‏ماه پيش با هم ازدواج كرديم و هيچ اختلافي ‏نداشتيم. روز حادثه، وقتي طرف‌هاي ساعت شش ‏عصر به خانه آمدم، با جسد همسرم روبه‌رو شدم كه ‏سرش بريده شده و بدنش چاقو خورده بود. من ‏خودم با پليس تماس گرفتم و آنها را خبر كردم.»‏ در حالي كه متهم مدعي بي‌اطلاعي از قتل شده بود، ‏كارآگاهان به تحقيق از خانوده مقتول پرداخته و ‏متوجه شدند كه او با همسرش (متهم) اختلاف ‏داشته و بارها اين موضوع را براي خواهرانش تعريف ‏كرده است. به اين ترتيب، كيفرخواست پرونده با ‏موضوع اتهامي «قتل عمد» صادر و متهم براي ‏دريافت حكم به شعبه سابق 71 دادگاه كيفري استان ‏تهران منتقل شد. او كه در اين شعبه با تقاضاي ‏قصاص از سوي خواهران مقتول (اولياي دم) روبه‌رو ‏شده بود بار ديگر خود را بي‌گناه دانست و گفت: ‏‏«من زنم را نكشته‌ام. آن روز تا به خانه آمدم با ‏جسدش روبه‌رو شدم. تنها اشتباهم اين بود كه به ‏پليس زنگ زدم و اينطوري قتل گردنم افتاد.»‏ با اين وجود، قضات شعبه 71 وقوع قتل از سوي ‏متهم را محرز دانسته و او را به قصاص نفس محكوم ‏كردند. با اعتراض متهم به اين راي، قضات ديوان ‏عالي كشور وارد پرونده شده و با اعلام وجود نقص در ‏رسيدگي، حكم را نقض و پرونده را براي بررسي ‏مجدد در اختيار شعبه دهم دادگاه كيفري استان ‏تهران قرار ‏دادند. ‏ روز گذشته، متهم در اين شعبه مورد محاكمه قرار ‏گرفت. در ابتداي جلسه يكي از خواهران مقتول به ‏عنوان اولياي دم پشت جايگاه ايستاد و با مطرح ‏كردن دوباره تقاضاي قصاص، گفت: «خواهرم بارها از ‏اختلاف خودش با متهم برايم تعريف كرده بود. چند ‏روز پس از حادثه، زماني كه پلمب خانه (محل وقوع ‏قتل) را برداشتند، من به آنجا رفتم و پيراهن خوني ‏قاتل را پشت مبل‌ها پيدا كردم. حلقه خواهرم هم ‏همان اطراف افتاده بود. ما مطمئنيم كه قتل را خود ‏متهم انجام داده و تقاضاي قصاص داريم.»‏ پس از خواهر مقتول، متهم فرا خوانده شد اما بار ‏ديگر خود را بيگناه دانست و گفت: «من و همسرم ‏هيچ اختلافي نداشتيم و قتل را كسي ديگر انجام ‏داده. من به چند نفر مظنون هستم كه نام‌شان را ‏خواهم گفت. » وكيل متهم نيز در دفاع از او مدعي ‏شد: «ماموران پزشكي قانوني هنگام معاينه جسد، ‏چند تار مو در دست او پيدا كرده‌اند كه تحقيقات ‏نشان مي‌دهد متعلق به متهم نيست. خواسته‌ام اين ‏است كه اين مساله يك بار ديگر بررسي شود.» در ‏پايان جلسه، قضات وارد شور شدند تا راي نهايي را ‏صادر كنند. ‏