كنسرت و امنيت اجتماعي
امان‌الله قرايي‌مقدم
موسيقي ايراني، موسيقي فرهنگ و سنت ايراني است، موسيقي‌اي است كه در ترانه‌ها و اشعارش از مفاهيم ديني استفاده مي‌شود. موسيقي ايراني، موسيقي غربي نيست كه بدآموزي داشته؛ هم آلبوم‌هايي كه منتشر مي‌شود و هم كنسرت‌هايي كه اجرا مي‌شوند، همه براساس نظارت وزارت ارشاد است كه اين نشانه‌ها در آن رعايت مي‌شود و موسيقي ايراني را تبديل به هنري ارزنده و ارزشمند مي‌كند. چنين موسيقي‌اي شنيدنش به صورت زنده، در سالن كنسرتي كه همشهري‌ها و هم‌سليقه‌هاي ما در كنارمان نشسته‌اند، نه تنها باعث آسيب نمي‌شود كه حتي از منظر جامعه‌شناختي، يكي از مهم‌ترين راه‌ها براي داشتن جامعه‌اي سالم است. كنسرت‌ها اهميت اقتصادي، سياسي، فرهنگي، روحي و رواني و اجتماعي دارند، اهميتي كه قابل اثبات است؛ اجراي كنسرت در هر شهر و جامعه‌اي، حركت اجتماعي تفريحي است. حركتي كه موجب ايجاد نشاط و شادي در جامعه مي‌شود و اثرات اين شادي، اميد به زندگي و اميدواري در جامعه خود را در هر حوزه‌اي نشان مي‌دهد. در حوزه سياسي، شادي مردم جامعه نشانه ارتباط خوب مردم با حكومت است. نشانه‌اي كه مي‌گويد حكومتداران در تنظيم روابط خود با مردم موفق بوده‌اند و توانسته‌اند جامعه‌اي آرام و رو به توسعه را هدايت كنند. در حوزه اجتماعي، شادي و نشاط يكي از اصلي‌ترين فاكتورهاي كاهش آسيب‌هاي اجتماعي است. بحران‌هايي مثل طلاق، اعتياد، افسردگي و... در جوامعي كه شادي ندارد، مردمش اميد به زندگي پاييني دارند و محدوديت و فشار روبه افزايش است، بيشتر است. جامعه‌اي كه جايي براي تخليه انرژي ندارد، در معرض آسيب‌ها و بحران‌هاي فراوان است و سالن كنسرت يكي از بهترين مكان‌هاي فرهنگي براي تخليه انرژي است. در كنار تمام اين تاثيرات، وقتي مردم شاد باشند به زندگي بيشتر فكر مي‌كنند، فعال‌تر مي‌شوند و در جهت توسعه جامعه قدم برمي‌دارند. وقتي ما جامعه را از اتفاقي هنري كه تمام قواعد، ضوابط و چارچوب‌هاي قانوني، فرهنگي و شرعي ما را رعايت مي‌كند دور مي‌كنيم، چنين محدوديتي، به مرور تاثير معكوس مي‌گذارد و باعث مي‌شود همه آنچه امروز بهانه‌اش را مي‌گيريم و بابت آن كنسرت را مجاز نمي‌دانيم، در آينده نزديك به شكل بحران در متن جامعه رخ دهد.