پرتوي از قرآن
اهميت طالقاني از اين جهت است كه «در فضاي مناسب دهه 1320 و بعد از آن، قرآن را به عنوان منبع مهم ايدئولوژي اسلامي، وارد زندگي، دانشگاه و مبارزات فعالان سياسي كرد» از نگاه او قرآن هدايت و بصيرت مي‌دهد و به همين خاطر به جاي «تفسير» از «تدبر» در قرآن سخن مي‌گويد و نام كتاب خود را «پرتوي از قرآن» مي‌خواند. «پرتوي از قرآن طالقاني همان وعظ‌هاي دلنشين و دعوت به ترك تعلق و دل كندن از جيفه‌ها و جلوه‌هاي دنيوي، همان عرفان غيررسمي و پيدا و پنهان، كه با سلوكي طبيعي از گردش ايام و تلخ و شيرين زندگي و فرازونشيب عمر صيقل خورده و نفس از نيك ديدن ديگران و نيك انديشيدن به ديگران، دست از انانيت برداشته و با خويش و خلق و خالق هماهنگ و هم آواست.»