حداد عادل به «اعتماد» چه گفته بود؟
حداد عادل، نماينده تهران در مجلس نهم در گفت‌وگويي كه 26 مردادماه با روزنامه اعتماد داشت به خاطر بعضي از مطالب نشريات اصلاح‌طلب از جمله مطلبي با عنوان «دخل و خرج حدادعادل با هم نمي‌خواند» كه با كاريكاتور او در يكي از همين نشريات منتشر شده بود گله مند بود و به همين بهانه گفت كه از جريان اصلاحات انتظار دارد «جلوي اين بي‌اخلاقي‌ها و بداخلاقي‌ها گرفته شود.» به اعتقاد او اين روش‌ها ممكن است يك پيروزي زودگذر براي يك جريان سياسي داشته باشد ولي براي ملت شكست است. بعد هم تاكيد كرد كه حتي اگر ما اصولگرايان هم براي جناح رقيب‌مان چنين كاري بكنيم بازهم بد است. ما و شما كه سزاوارتريم با دست به دست هم دادن، چنين رفتارهايي را محكوم كنيم. اينها مي‌تواند اشتراك و وحدت ايجاد كند. سخنان حداد عادل كه به اينجا رسيد خبرنگار «اعتماد» از او پرسيد كه چرا وقتي در انتخابات صحبت از ليست انگليسي يعني همان ليستي كه اصلاح‌طلبان براي خبرگان معرفي كردند به ميان آمد چهره‌هاي اصولگرا به اين بداخلاقي اعتراضي نكردند؟ و بعد از او پرسيد كه بالاخره چه كسي بايد براي حل اين مشكلات پيشقدم شود؟ اگر شما منتظر اصلاح‌طلبان و اصلاح‌طلبان منتظر شما باشند اين روند همين طور ادامه پيدا خواهد كرد. دو جناح اصلي كشور ما بالاخره كجا شروع به كنار گذاشتن اختلافات و بحث بر سر اشتراكات خواهند كرد؟
كه حداد در بخشي از پاسخ خودش به اين سوال گفت: من مي‌گويم راه براي اينكه قدري گفت‌وگوهاي سياسي از اين حالات بچگانه، تهمت‌ها و توهين‌ها ارتقا پيدا كند و واقع‌گراتر شود همين است كه اصول را بچسبيم و به جاي اينكه ٩٩ درصد در مورد اختلافات صحبت كنيم لااقل بياييد پنجاه- پنجاه كنيم. ٥٠ درصد در مورد اختلافات و ٥٠ درصد در مورد اشتراكات صحبت كنيم. بعد هم در پاسخ به اينكه شما خودتان پيشقدم انجام اين مذاكره با اصلاح‌طلبان مي‌شويد؟ گفت همين كار را مي‌كنم. حداد عادل نخستين نفر از چهره‌هاي اصلاح‌طلبي كه مي‌تواند طرف اين مذاكره با او و اصولگرايان ديگر قرار بگيرد را «محمدرضا عارف» دانست. بعد هم گفت: سال‌هاست در مجمع تشخيص مصلحت صندلي‌هاي‌مان كنار يكديگر است. به عنوان دو دانشگاهي كه به دو جريان رقيب يكديگر تعلق داريم با هم هميشه منطقي صحبت مي‌كنيم، هيچ‌وقت با هم بحث تلخي نداشته‌ايم و هيچ‌وقت هم نازك‌تر از گل به يكديگر نگفته‌ايم. اختلاف نظري هم اگر بوده نظرات‌مان را گفته‌ايم. حتي گاهي اوقات من فكر كرده‌ام كه حرف ايشان چقدر مي‌تواند روي تصحيح نظر من تاثير بگذارد يا ايشان هم همين‌طور. من كاملا اين كار را ممكن مي‌دانم. به اين درجه از نااميدي نرسيده‌ايم كه بگوييم ديگر هيچ اصلاح‌طلبي نتواند با هيچ اصولگرايي بنشيند و حرف بزند. من هيچ‌وقت از حرف زدن با آقاي عارف احساس پشيماني نكرده‌ام.