پيام يك راي اعتماد
علي شكوهي
اين سخن تكراري است اما نگفتنش در اين ستون هم شايسته نيست. در مجلس شوراي اسلامي در هنگام راي به سه وزير پيشنهادي، يك اتفاق قابل تامل رخ داده است:
1- مجلس نشان داد كه تركيبش به نسبت مجلس قبل تغيير كرده است. دليلش همين واقعيت است كه اين سه وزير در مجلس قبل براي وزارتخانه‌هاي ديگري معرفي شدند اما راي نياوردند اما اكنون با راي مناسبي به وزارت رسيدند.
2- هم اصلاح‌طلبان و هم اصولگرايان مدعي بودند كه در اين مجلس اكثريت نمايندگان را دارند. به هنگام انتخاب رياست مجلس معلوم شد كه از نظر نمايندگان، رياست يك اصولگرا براي اين مجلس مناسب‌تر است. اكنون ممكن است تصور شود كه اصلاح‌طلبان دست برتر را پيدا كرده‌اند اما واقعيت چيز ديگري است. در اين مجلس يك اقليت 50 تا 60 نفره مستقل وجود دارد كه در تمام تصميم‌گيري‌هاي مجلس نقش تعيين‌كننده خواهند داشت.
3- مي‌توان يقين داشت كه نمايندگان عضو جبهه پايداري به هيچ وزيري راي ندادند اما در ميان اصولگرايان كساني بودند كه به برخي وزراي پيشنهادي راي دادند. ملاك غالب اين افراد در راي منفي به وزرا، موضوع «فتنه» بود. البته ما يقين داريم وزراي پيشنهادي از وفادارترين نيروهاي سياسي به انقلابند اما كم‌رنگ شدن اين بهانه در نزد نمايندگان و مبنا قرار گرفتن شاخصه‌هايي مثل توان شخصي و برنامه و همراهي آنان با دولت، خبر خوبي است كه از مجلس به گوش رسيده و فرصت خدمت براي بسياري از نيروهاي توانمند فراهم خواهد كرد.
4- همگرايي موجود در مجلس، نمايش وحدت همين نيروهاي سياسي در سطح جامعه است. پايگاه اجتماعي دولت روحاني را سه جريان سياسي تامين مي‌كند: اصلاح‌طلبان، اعتدال‌گرايان و اصولگرايان عاقل. در مجلس همين گرايش سه‌گانه در كنار هم قرار گرفتند و راي مناسب به سه وزير پيشنهادي را موجب شدند. مي‌توان تصور كرد كه در انتخابات رياست‌جمهوري سال بعد نيز همين اتفاق رخ خواهد داد و دوباره همين جريان‌ها انتخاب مجدد دكتر روحاني را عملي خواهند كرد. جامعه گرايش به اعتدال و عقلانيت و انصاف دارد.