نگراني براي موزه هنرهاي معاصر
ماجراهاي موزه هنرهاي معاصر، تمامي ندارد. يك روز خبر واگذاري اين موزه قديمي و مهم شنيده مي‌شود و اعتراض هنرمندان و علاقه‌مندان مانع آن مي‌شود، روز ديگر از شرايط نامناسب نگهداري برخي آثار مي‌شنويم و در نهايت هم به اين روزها مي‌رسيم كه قرار است 30 اثر اين موزه به ايتاليا برود اما گالري‌دار قديمي و حرفه‌اي مثل ليلي گلستان به آن اعتراض مي‌كند.
اعتراضي كه نه به ارسال آثار به موزه‌هاي جهاني كه به روند اين اقدام است كه به‌شدت نامشخص و پر از ابهام است. گلستان روز گذشته در گفت‌وگويي با ايسنا درباره اين اتفاق توضيح داده: « اين يك رسم خوب است كه در همه دنيا وجود دارد و آثار يك كشور در كشور ديگري به‌نمايش درمي‌آيد، اما درباره ايران نمي‌دانيم پنهان‌كاري‌ها براي ارسال ۳۰ اثر جديد از موزه هنرهاي معاصر براي چه چيزي است؟ ما زماني متوجه شديم كه اين آثار قرار است به كشوري ديگر براي نمايش برود كه در عمل انجام‌شده قرار گرفته بوديم و متاسفانه هنوز هم نمي‌دانيم چه كارهايي براي نمايش در اروپا انتخاب شده‌اند.»
گلستان مي‌گويد در سال‌هاي گذشته روند ارسال آثار شكل ديگري داشته و گالري‌دارها با موزه هماهنگ بودند تا اين هماهنگي هم باعث شود آثار مهم‌تر ارسال شوند و هم سرنوشت آثار مشخص باشد، اما حالا: « متاسفانه اكنون پنهان‌كاري مي‌شود. ما تا امروز نمي‌دانيم چه آثاري مي‌روند، چندبار پرسيده‌ايم كه چه آثاري را مي‌فرستيد، اما جواب نداده‌اند. نمي‌دانم اين پنهان‌كاري براي چيست. در اين شرايط حق داريم به اين قضيه مشكوك شويم، چون مي‌تواند باعث اتفاقات بدي شود.»
گلستان مي‌گويد فرستادن 30 اثر به خارج از ايران، به معناي ارسال تمام ثروت هنري به خارج از كشور است و اين اتفاق از نظر حرفه‌اي درست نيست. اين گالري‌دار معتقد است كه مساله اصلي اين ماجراي پرابهام مشخص نبودن قانون درباره اين آثار است. چون در زمان گذشته مجلس براي ارسال آثار تصميم مي‌گرفت، اما حالا مديران موزه مي‌گويند كه نيازي به اجازه مجلس نيست و چون قانون نامشخص است، تكليف اين وضعيت هم مشخص نيست.
نگراني اين گالري‌دار، نگراني براي ميراث هنري اين سرزمين است. نگراني كه در روزهاي گذشته هم درباره موزه هنرهاي معاصر با آثار ارزشمندش به شكل ديگري وجود داشته. به هرمورد خبري كه درباره اين موزه آرشيو شده، نگاه بيندازيم، اين دغدغه اصلي و اساسي در ميان هنرمندان و علاقه‌مندان به هنر ديده مي‌شود.
دغدغه‌اي كه بالاخره بايد به چشم مديران فرهنگي هم بيايد و براي سرنوشت اين موزه تصميمي جدي‌تر و دقيق‌تر گرفته شود تا پرونده‌هاي مختلف و خبرهاي نگران‌كننده موزه هنرهاي معاصر به پايان برسد.