در رثاي زندگي؛ به بهانه فراق «راوي جنگ»
حيات متوفي در سايه متلاشي شدن جسم در درون قبر و به خاك تبديل شدن، فراموش مي‌شود و براي بازماندگان، تغييرات و آمدن عزيزان و تعلقات جديد، موجب مشغول شدن به زندگي و ادامه آن مي‌شود. چرخه پيوستگي مرگ و زندگي و درآميختن آن با هم را بايد در دو چهره تداوم حيات روحي و انقطاع در حيات جسماني و تحولات آن، مورد تامل قرار داد. بنا بر اين مرگ و عبرت‌هاي آن را بايد در آيينه زندگي و در زمان حيات و نه در زمان رخت بر بستن آن مشاهده كرد.