جزييات تازه‌اي از تازه‌ترين ساخته گدار
بهار سرلك
«زماني باور داشتيم مولف هستيم اما نبوديم. واقعا هيچ ايده‌اي نداشتيم. كار سينما تمام است. ناراحت‌كننده است كه هيچ‌كس به كشف سينما نمي‌پردازد. اما چه كار كنيم؟ و در هر حال، با تلفن همراه و بقيه چيزها، همه مولف هستند. » اين حرف‌ها را ژان‌لوك گدار، فيلمساز فرانسوي- سوييسي سال 2011 گفته بود. حرف‌هايي كه شبيه به بيانيه‌اي از يك كارگردان است و منظور او اظهارنظر قطعي و ايجاد انگيزه بود. در هر صورت، وضعيت و شرايط اين مديوم (فيلم) مهم نيست و گدار 86 ساله هنوز مي‌تواند قدرت خود را در سينما به رخ بكشد. آخرين فيلم او «خداحافظ زبان» در سال 2014 روي پرده رفت. او از آن زمان بي‌سروصدا روي پروژه فيلم بعدي خود «تصوير و سخن» كار مي‌كند و كمپاني وايلد بانچ، تهيه‌كننده اين فيلم مي‌گويد زمان زيادي تا آماده شدن اين فيلم هست.
ونسان ماراوال يكي از بنيانگذاران كمپاني وايلد بانچ به نشريه اسكرين ديلي گفته است: «نزديك به دو سال مي‌شود گدار در مرحله توليد فيلمي در ملت‌هاي عربي به سر مي‌برد. اين فيلم انعكاسي از دنياي عرب امروز و سوژه‌هاي ديگر است و از تركيب واقعيت و خيال بهره مي‌برد.» اين تهيه‌كننده در ادامه ابراز اميدواري مي‌كند كه فيلم براي جشنواره كن سال 2017 آماده شود اما احتمال آن را كم مي‌داند.
ماراوال صحبتي از جزييات داستان فيلم نكرده است اما گدار در مصاحبه‌اي كه تابستان 2016 در نشريه روسي Seance منتشر شد، به‌طور مفصل درباره «تصوير و سخن» صحبت كرده بود: «مقدمه‌اي طولاني براي فيلم در نظر گرفتم. گويي كه قبل از اينكه بخواهيد كاملا دست را ببينيد، بايد هر يك از انگشت‌ها را مجزا بررسي كنيم. بنابراين ابتدا پنج عنصر اصلي را به تصوير مي‌كشم: جنگ، سفر، قانون (مثل مونتسكيو در كتاب «روح‌القوانين») ... و عنصري ديگر و آخرين عنصر «منطقه مركزي» كه براي اداي احترام به يكي از فيلم‌هاي زيرزميني امريكايي آن را آورده‌ام و در نهايت دست كامل رونمايي مي‌شود. اين داستان كوتاه را از كتابي كسل‌كننده به نام «عربي خوشحال» وام گرفته‌ام. مسافراني كه در قرن نوزدهم به سرزمين‌هاي عرب سفر كردند، حالا در منطقه‌اي فقرزده يعني خاورميانه به آنها ارزاني شده است. داستان فيلم در كشوري روي مي‌دهد كه ذخاير نفتي دارد؛ مردم از روابط خارجي كشورشان راضي هستند اما كسي كه در راس قدرت مي‌نشيند، مي‌خواهد پادشاه تمامي كشورهاي عربي باشد. اين فيلم بازيگري ندارد اما يك راوي دارد و اگر بخش‌هايي از كتاب را بخوانيد داستان را كاملا خواهيد فهميد؛ داستاني كه به نوعي تمثيلي است.»