مرگ در مطبوعات
مي‌دانيد، ما اهالي مطبوعات فارغ از اينكه چه كسي در صفحه‌هاي روزنامه و مجله مي‌نويسد و اثر قلمش هست يا نه، به همه آنهايي كه همراه و همكار هستند و كمك مي‌كنند تا چراغ يك نشريه روشن بماند، اهل مطبوعات مي‌گوييم. فارغ از اينكه روزنامه‌نگار باشيم، صفحه‌آرا، نيروي تداركاتي، نيروي چاپ يا توزيع و حتي نگهبان يك مجموعه، همه از يك خانواده هستيم و ممكن است انجمن نداشته باشيم يا هرازگاهي ردي از ناامني شغلي همه ما را تهديد كند، اما در لحظه‌هاي حساس، كنار هم مي‌مانيم و شبيه همه مشاغل ديگر، سعي مي‌كنيم تا تعريف صنفي و رفتار صنفي داشته باشيم. بدترين اين اتفاق‌ها در صنف ما هم مرگ است. مرگ آدم‌هايي كه در اطراف‌مان بودند و شبيه ما زندگي‌شان وصل به مطبوعات بوده و نشرياتي كه بايد صبح به صبح روي كيوسك بيايند. خبر مرگ اين آدم‌ها، اين همكارهاي ديده و ناديده، هميشه و همواره خبري دردناك است. درست مثل خبري كه صبح ديروز مخابره شد و از مرگ محمدجواد رفيع از پيشكسوتان عرصه مطبوعات گفت. پيشكسوتي كه سال‌هاي سال در موسسه «اطلاعات» همراه سيدمحمود دعايي بود و از سردبيران مجله «جوانان امروز». رفيع در كنار سردبيري سال‌هاي سال دوره چاپ مدرن را در انگلستان گذرانده بود و مدير فني دستگاه‌هاي چاپ موسسه اطلاعات بود. اين همكار مطبوعات در 56 سالگي و به دليل سرطان درگذشت.