تولد يك خوشنويس
آدم‌هايي در اين سرزمين زندگي مي‌كنند كه ساكت و بي‌صدا و بدون هيچ چشم‌داشتي نقشي مهم در زنده ماندن ميراث فرهنگي ما دارند. آدم‌هايي برخلاف چهره‌هاي مدعي، بدون حاشيه و چشم‌داشتي سال‌هاي سال زندگي خود را وقف هنر مي‌كنند و تنها به واژه «استاد» كار نام خود قناعت مي‌كنند و همچنان مهم‌ترين دغدغه را، دغدغه فرهنگي و زنده مانده هنر را دارند. آدم‌هايي مثل غلامحسين اميرخاني كه در همين بهمن‌ماه 77 ساله شده و سال‌هاي سال است كه چهره اول هنرخوشنويسي ايران است؛ هنري قديمي و خاص اين سرزمين كه نسل پشت نسل به امروز رسيده و اميرخاني با مديريت انجمن خوشنويسان ايران تلاش مي‌كند تا آن را به نسل‌هاي بعدي انتقال دهد و اين ميراث فرهنگي- معنوي را براي آيندگان نگه دارد. غلامحسين اميرخاني متولد سال 1318 در طالقان است و بعد از اينكه دوران دبستان را به اتمام رساند، شروع به يادگيري خوشنويسي كرد. اميرخاني شاگرد چهره‌هايي مانند سيدحسين و سيد حسن ميرخاني است و از سال 1340 به‌عنوان خوشنويس در اداره كل هنرهاي زيبا استخدام شد. به بهانه 77 سالگي اميرخاني عصر روز جمعه و در موزه امام علي برنامه بزرگداشتي براي وي برگزار مي‌شود.