موزه ايران درودي هنوز كليد نخورده
اتفاق تكراري براي پروژه‌هاي فرهنگي
دو ماه پيش قرار شد ساخت موزه‌اي به نام ايران‌درودي در همين زمستان سال نود و پنج كليد بخورد و يكي از بزرگ‌ترين زنان هنرمند معاصر ما، موزه‌اي به نام خود داشته باشد. اما از آن زمان تا امروز، هيچ خبري از اين موزه و آغاز به كار ساختش نيست. اتفاق و خبر معمولا طبيعي و عادت شده‌اي كه سوژه‌اي براي پيگيري خبرنگارها مي‌شود تا بپرسند چرا و مشخصا هم تاريخي دوباره بگيرند تا اين روال مدام و مدام تكرار شود و در نهايت پروژه يا تعطيل شود يا با تاخيري طولاني به ثبت برسد. مثل هميشه اين تاخير باعث شده تا خبرنگار ايسنا سراغ مديربرنامه‌هاي درودي برود از او بپرسد كه چرا موزه‌اي كه درودي آن‌را آرزوي چهل و هفت ساله خود ناميده و مراسم كلنگ‌زني آن‌هم همين تابستان و همزمان با سالگرد تولدش برگزار شده، به سرانجام نرسيده. براساس توضيحات اين مديربرنامه، بخشي از تاخير در تاسيس اين موزه همان مشكل هميشگي صدور مجوز با شهرداري است و به جز اين آرزوي چهل و هفت ساله خانم نقاش درگير دو مانع اساسي است و اين‌طور توضيح داده شده: «کار کردن با شهرداری و طی شدن مراحل قرارداد با شهرداری برای ساختمان موزه زمان بیشتری نیاز دارد. یکی از دلایل دیگر این شرایط، ایجاد تغییر در نقشه ساختمان است. ما یک طبقه را به نقشه اضافه کردیم و همین تغییر باعث شد، کار کردن روی طرح نهایی زمان بیشتری نیاز داشته باشد. همچنین دکتر درویش که طراحی نقشه ساختمان موزه برعهده او است، بین ایران و کشورهای دیگر در رفت‌وآمد است.» زمين موزه‌اي كه قرار است به نام درودي باشد، توسط شهرداري فراهم شده و هزينه ساخت آن‌هم به عهده خود درودي است؛ اتفاقي كه فعلا تكليفش روشن نيست و تا پيگيري‌هاي بعدي خبرنگاران احتمالا در سكوت خبري، سرنوشتش را رقم مي‌زند.