رفتاري كه تغيير مي‌كند

رسانه‌هاي امريكا بعد از جنگ جهاني دوم روال تازه‌اي از فعاليت را آغازكردند؛ روالي كه آغازگر مسير امروزي آنها بود و از حضور رسانه‌هايي قدرتمند در كشورهاي توسعه‌يافته خبر مي‌داد. رسانه‌هايي كه مبناي اصلي آنها حركت در چارچوب قانون و منافع ملي است و خط‌قرمزها هم سانسور، حذف و مخالفت با آزادي بيان. اين روال آرام آرام در فرانسه و كل اروپا هم جاري شد و اين‌طور شد كه تا سال 1982 ميلادي فضا براي اوج‌گيري دوران انتقادي رسانه‌اي آماده شد و از سال 1990 ميلادي با آمدن دوران وب و بعدتر در سال 2005 با رسيدن وب 2 اين مسير انتقادي و شفاف‌سازي ادامه پيدا كرد و پيش‌بيني مي‌شود تا سال 2020 ميلادي و آغاز دوران وب 3 كه دوران هوش مصنوعي است، اين روال قوي‌تر و پررنگ‌تر هم شود. در چنين شرايطي از شروع همين دوران، اسپانسرهايي در اين فضاي توسعه‌يافته و همراه با آزادي بيان پيدا شدند كه براي بازگو كردن واقعيت‌ها به خواست خود، رسانه‌ها را در اختيار مي‌گرفتند. اما به دليل توسعه‌يافتگي، هميشه و همواره اسپانسرهاي ديگري هم بودند كه در جبهه رقيب مي‌ايستادند و به اين ترتيب رقبا با بيان كردن بخش‌هايي از واقعيت همديگر را تكميل مي‌كردند و مردم هم به واقعيت‌ها دسترسي داشتند. حالا و در چنين شرايطي رييس‌جمهوري در امريكا به قدرت رسيده كه رسانه‌ها را «دشمن مردم» مي‌خواند و دشنام مي‌دهد. ترامپ اما متوجه اين رفتار نيست و نمي‌داند كه چنين رفتاري تنها باعث مي‌شود كه در منظرعمومي رسانه‌هاي جهان، چهره‌اي كاريكاتوري پيدا كند. رفتار ترامپ براي رسانه‌هاي امريكايي قابل قبول نيست، آنها دارند تجربه‌اي تازه با مديري كه از سياست چيزي نمي‌داند را به دست مي‌آورند. اما آزادي عمل رسانه‌ها و انعكاس رفتار ترامپ در جهان باعث مي‌شود تا اين چهره كه چيزي از سياست نمي‌داند تا مدتي احساس ديده شدن كند و كمي بعد و آرام آرام متوجه رفتار كاريكاتوري خود ‌شود. احتمالا ترامپ تا يك‌سال آينده تمام اين مقابله‌ها و دشمني‌ها را تعديل مي‌كند و با شرايط خود را وفق مي‌دهد. به اين ترتيب اين رسانه‌ها هستند كه ترامپ را مجبور به تغيير رويه مي‌كنند و رويه رسانه‌ها در مواجهه با ترامپ تغيير نخواهد كرد.