تصميمي مهم‌تر از
تصميم 1392
ولي به دليل منافع ملي كشور و خنثي كردن خطراتي كه جامعه را تهديد مي‌كند، ترجيح دادند كه يك صدا از نامزدي آقاي روحاني حمايت كنند و اين تصميمي است كه چون تصميم سال 1392، در تاريخ ماندگار خواهد شد و نشانه‌اي از التزام اصلاح‌طلبان به منافع ملي فراتر از خواست‌ها و منافع جناحي است. قابل ذكر است كه حمايت از روحاني منحصر به احزاب اصلاح‌طلب نيست، بلكه بخش قابل توجهي از اصولگرايان نيز در اين مسير با اصلاح‌طلبان هم‌رأي و هم‌نظر هستند و از نامزدي روحاني نيز حمايت مي‌كنند.
اين تصميم اصلاح‌طلبان وقتي برجسته‌تر مي‌شود كه مي‌بينيم بخش مهمي از طرف مقابل هركدام در پي صندلي رياست‌جمهوري هستند و در حالي كه فقط يك ماه به ثبت‌نام بيشتر نمانده، هنوز در ليست خود 14 نامزد را براي انتخابات دارند!! و معلوم نيست كه اين 14 نفر را از ميان چند ده نامزد برگزيده‌اند؟! به نظر مي‌رسد كه خيلي‌ها زنبيل خود را در صف رياست‌جمهوري گذاشته‌اند و فعلا مشغول سفرهاي استاني شده‌اند.
از سوي ديگر يكي از مسائلي كه در هفته‌هاي گذشته مطرح شده، استفاده از اصطلاح نامزد پوششي است، كه با ملاحظه مشكلاتي كه ممكن است در طول انتخابات به وجود آيد، توصيه شده كه برخي از اصلاح‌طلبان به صورت پوششي و نه اصيل در انتخابات حاضر شوند.
به نظر مي‌رسد كه طرح اين ايده از اساس با ابهام و ايراد مواجه است. اگر منظور از اين حضور براي خنثي كردن اقدامات رسمي احتمالي عليه حضور آقاي روحاني است كه بايد گفت اين حضور تحقق چنين اقداماتي را تقويت مي‌كند و نه تضعيف. به علاوه در برابر اقدامات رسمي از اين نوع روش‌ها نمي‌توان سود جست زيرا آن اقدامات رسمي را عليه نامزد پوششي نيز مي‌توان به كار برد.
ولي اگر منظور از چنين ايده‌اي، حمايت از نامزدي روحاني در برابر تنوع نامزدهاي مقابل است، بايد گفت كه اين كار خلاف رفتار صادقانه با مردم است و اثرات منفي آن بيشتر و قطعي‌تر از اثرات احتمالي و مثبت آن است.
بنابراين به طور روشن و صريح بايد گفت كه براساس مصالح و منافع ملي، نامزد واحد اصلاح‌طلبان آقاي روحاني است. رقابت سياسي امر پسنديده و مطلوبي است. لذا حضور سايرين نيز مطلوب است، ولي آنچه كه مشخصه يك رقابت سالم و مفيد است، رعايت ضوابط آن است، متاسفانه تندروهاي اصولگرا به دلايل روشن شمشير خود را عليه دولت از رو بسته‌اند و اين به نفع مصالح ملي و كشور نيست. هرچند مي‌توان اطمينان داشت كه رهبري نظام اجازه نمي‌دهند كه تندروها منافع كشور را قرباني خود كنند، ولي چه بهتر كه خودشان ملتزم به قواعد رقابت سياسي باشند تا اينكه ديگران مانع اقدامات تخريبي آنان شوند.