فلسفه يك نامه‌نگاري
علي شكوهي
ديروز خطاب به سيدمحمد خاتمي عزيز نامه‌اي منتشر شد كه طبعا بدون واكنش نيست. چند نكته در اين باب را به اختصار بيان مي‌كنم.
1- رحيم‌مشايي قبلا گفته بود من از عالم سياست براي هميشه كنار كشيده‌ام ولي معلوم شد كه اين سخن به مقتضاي نياز آن روز بود نه تصميم واقعي ايشان. حضور تمام‌قد ايشان در كنار احمدي‌نژاد و بقايي نشان مي‌دهد كه او همچنان به مثابه ايدئولوگ و استراتژيست اين جريان، در صحنه سياست كشور حاضر است.
2- در دور جديد تلاش بيشتري مي‌شود كه جريان احمدي‌نژاد، مستقل معرفي شود و اين در حالي است كه ميزان وابستگي اين جريان در گذشته به طيف اصولگرايان بيشتر بود. اكنون مشايي و دوستانش احساس كرده‌اند كه ميزان حمايت سران جريان اصولگرايي از آنان مانند سابق نخواهد شد و بنابراين بايد حساب خودشان را از اصولگرايان جدا كنند.
3- جدا شدن جريان احمدي‌نژاد از طيف اصولگرايي به معناي نزديك شدن آنان به اصلاح‌طلبان نيست زيرا آنان يقين دارند كه حتي با پذيرش صريح مواضع اصلاح‌طلبانه، از حمايت نخبگان و احزاب سياسي اين طيف برخوردار نخواهند شد. بنابراين آنان دريافته‌اند كه از اين دو جريان اصلي نيروهاي انقلاب براي آنان آبي گرم نخواهد شد و بايد به فكر پايگاه اجتماعي مستقلي باشند.
4- طبعا براي ارتباط با بدنه اجتماعي نيروهاي سياسي اصلاح‌طلب و اصولگرا بايد تدبيري انديشيده شود. آقايان به اين نتيجه رسيده‌اند كه سبد راي جريان احمدي‌نژاد را بايد با راي سه جريان پر كرد. اول، با آراي مردم عادي فريفته به وعده‌هاي اقتصادي احمدي‌نژاد. دوم، با آراي بدنه اصولگراياني كه ممكن است در مواضع ضدامريكايي احمدي‌نژاد عزت و مقاومت انقلابي را مشاهده كنند. سوم، با آراي بدنه اصلاح‌طلباني كه ممكن است بتوان از ميزان بدبيني آنان به احمدي‌نژاد كاست و به جاي او، ديگران را مقصر رخدادهاي سال 88 معرفي كرد.
5- اقدام رحيم‌مشايي در نامه‌نگاري به رهبر جريان اصلاح‌طلبي را بايد تلاشي براي خوشبين كردن اصلاح‌طلبان و گامي براي كم كردن هراس آنان از پيروزي احتمالي اين طيف و سرانجام زمينه‌سازي براي تاييد صلاحيت بقايي تلقي كرد و نيز معرفي رحيم‌مشايي به مثابه رهبر فكري و سياسي اين جريان كه با فردي هم‌سان خودش در جبهه اصلاحات مكاتبه كرده است!