تاتنهام يعني یونايتد جديد؟
تركيبي از جواني و تجربه
در فرهنگ لغت فوتبالی واژه «اسپرز» را می‌توان اینچنین شرح داد: «تلاش همیشگی برای زنده نگه داشتن سطح انتظارات.» تاتنهام مائوریسیو پوچتینو تیمی نیست كه هوادارانش را حداقل در انگلیس ناامید كند. آنها به عنوان مدعی قهرمانی شروع نمی‌كنند اما در روزهای پایانی فصل حداقل نام‌شان به عنوان تیمی كه در كورس قهرمانی است، مطرح می‌شود. بی‌سرو‌صداترین تیم بالانشین لیگ جزیره این فصل هم مثل فصل قبل می‌تواند نایب‌قهرمانی بدون ادعا باشد. تیمی كه «پوچ» ساخته حالا در هفته سی‌و‌دوم فاصله‌اش با رقیب همشهری یعنی آرسنال را به 17 امتیاز (با دو بازی بیشتر) رسانده. در شرایط فعلی می‌توان گفت تاتنهام بهترین تیم لیگ انگلیس است، نسبت به مهره‌ها و پتانسیلی كه دارد و البته هزینه‌ای كه برای این تیم شده است.
شیاطین‌سرخِ لندن
تاتنهام با مائوریسیو پوچتینو می‌تواند راهی را برود كه منچستریونایتد با اعتماد به فرگوسن در دهه 1990 به آن رسید. آن زمان هم كسی تصور نمی‌كرد شیاطین‌سرخ تبدیل به تیمی شوند كه در دوران لیگ برتر از لیورپول سبقت بگیرند و پرافتخارترین تیم انگلیس شوند. منچستریونایتد آن زمان فاكتورهایی را داشت كه آنها را تبدیل به قدرت فوتبال انگلیس كرد و حالا تاتنهام هم آنها را دارد. یكی از بهترین دروازه‌بان‌های جهان، یارگیری قوی در خط دفاعی، سختكوشی مدافعان كناری و حفظ آنها در تركیب كه توسط یك هافبك همیشه پشتیبانی می‌شوند، گزینه‌های متنوع در خط میانی، یك متخصص زدن ضربات ایستگاهی، قدرت‌بدنی بالا، توانایی بالا در ضدحملات، مهاجمی كه هر فصل بیش از 20 گل می‌زند، داشتن رهبر در هر بخش زمین، تعویضی‌های تاثیرگذار، بها دادن به بازیكنان انگلیسی و مهم‌تر از همه تركیبی از جوانی و تجربه. همه اینها می‌گوید اسپرز چیزی برای موفقیت كم ندارد و می‌تواند قهرمان بعدی لیگ جزیره باشد. در كنار این موارد سرمربی‌ای دارند كه ترجیح می‌دهد به جای خریدهای دهان‌پركن و بزرگ از پتانسیل تیم خودش بهتر استفاده كند و این را پس از تمدید قرارداد بلندمدت اسكلت اصلی تیم نشان داده است. تنها چیزی كه تاتنهام حالا به آن نیاز دارد، اعتماد است و فرصت.
رهبری قدرتمند
تاتنهام از یك ویژگی خاص بهره می‌برد كه كمتر تیمی در لیگ جزیره آن را دارد. این تیم لندنی در هر خط خودش بازیكنی دارد كه شایستگی بستن بازوبند كاپیتانی را خواهد داشت و همگی كاریزمای كاپیتان شدن را دارند. هوگو لوریس فرانسوی، كاپیتان اول تیم ملی فرانسه درون دروازه كاپیتان اول تاتنهام هم هست. در خط دفاعی یان فرتونگن بلژیكی كاپیتان دوم آنها یكی از كاپیتان‌های تیم ملی بلژیك هم به شمار می‌رود. اریك دایر در اوج جوانی هافبكی پخته نشان می‌دهد و بدون شك در آینده لایق بستن بازوبند كاپیتانی سه‌شیر خواهد بود. در نوك حمله هم هری كین همین وضعیت را دارد و این روزها با تنها 23 سال سن كاپیتان سوم تاتنهام است. این هم یكی دیگر از مواردی است كه آنها را شبیه به منچستریونایتد فرگوسن نشان می‌دهد. شیاطین‌سرخ زمان فرگی ستاره‌هایی مثل اریك كانتونا، تدی شرینگام، ریو فردیناند، نمانیا ویدیچ، استیو بروس، گری نویل، نیكی بات، دیوید بكام، روی كین و رایان گیگز را داشتند كه در بسیاری از روزهای دوران حضورشان در اولدترافورد كاپیتان اول به شمار نمی‌آمدند اما قدرت رهبری داشتند.
تاكتیك‌پذیری و دادن جواب مخالفان
این فصل انتقادی به سیستم بازی تاتنهام وارد بود كه پوچتینو خیلی زود با هوشمندی آن را برطرف كرد. البته داستان تاتنهام تا حدودی مشابه اتفاقی بود كه برای چلسی رخ داد. شكنندگی دفاع چهارنفره و تبدیل آن به دفاع سه نفره. اسپرز با توجه به ضربه‌ای كه در ضدحملات خورده بود با توجه به شرایط بازی گاهی اوقات از دفاع 4 نفره به 3نفره تغییر سیستم می‌دهد. سیستم اولیه تیم او 1-2-3-4 یا 1-3-2-4 است و در صورت لزوم دفاع چپ تیم به خط هافبك می‌پیوندد. تیم او در خط حمله هم معمولا با یك مهاجم هدف بازی می‌كند و با توجه به شرایط پشت این مهاجم كه هری كین است دو یا سه بازیكن قرار می‌گیرند. زمانی كه سه بازیكن پشت مهاجم باشند هئونگ مین سون كره‌ای در میدان حاضر خواهد شد. همین باعث شده تا قدرت تهاجمی تاتنهام بالا برود و با 68 گل زده بهترین خط حمله لیگ جزیره را در اختیار داشته باشد. به طور میانگین اسپرز در هر دیدار تقریبا دو گل به ثمر رسانده و میانگین ضربه به دروازه آنها در هر بازی 17/3 بوده است. انعطاف‌پذیری تاكتیكی تاتنهام این فصل فوق‌‌العاده بوده و به خوبی مرد آرژانتینی موفق شده جواب انتقادها را بدهد.