غصه بي‌پايان پايتخت
عباس آخوندي
وزير راه و شهرسازي
دوشنبه 11/۲/۹۶ بازنگري در طرح احداث طرح TOD عباس‌آباد در دستور كار شوراي عالي شهرسازي و معماري بود. شهرداري تهران بخشي از اراضي عباس‌آباد را جهت جبران هزينه ساخت پلِ صدر و چند پروژه ديگر، به بانك انصار واگذار كرده است. افزون بر اين، مجوزي نيز براي ساخت دو برج با كاربري هتل و يك مركز بزرگ تجاري، خدماتي و اداري به عنوان دروازه ورودي شمالي اين اراضي از طرف اتوبان جهان كودك صادر كرده است.
آنچه شهرداري در خصوص صدور مجوز كرده است، آشكارا با طرح جامع اراضي عباس‌آباد مغايرت دارد. لذا در همان ماه‌هاي اول با طرح موضوع با تصويب شوراي عالي، از ادامه كار جلوگيري كرديم. بانك انصار به منظور تامين نظر شورا، مشاور ديگري انتخاب كرده و چارچوب جديدي را پيشنهاد آورده بود تا شورا تاييد كند. ليكن، نكته جالب توجه در شورا دو گفت‌وگوي جانبي است كه صورت گرفت.
ابتدا از نماينده بانك انصار پرسيدم: چگونه پاي شما به اين پروژه كشيده شد؟ وي گفت: اين پروژه يكي از پروژه‌هاي تحميلي است و بانك انصار تمايلي به حضور در آن نداشت. در ادامه نماينده وزير دفاع گفت: قرار بوده است شهرداري تهران به ازاي ۲۵۰۰ ميليارد تومان، مجوز يكسري اراضي را صادر كند و قرارگاه خاتم‌الانبيا نيز برود از بانك‌ها تامين اعتبار كند و برخي از پروژه‌هايي كه مجوز آن را شهرداري صادر كرده بود را اجرا كند. در حال حاضر، مشكل اين است كه بانك بخشي از منابعش از بين رفته و به اصطلاح به تله افتاده است و با شرايطي كه دارد پيش مي‌آيد بازيابي آنها شفاف نيست.
به تدريج آدمي مي‌فهمد كه اين حضرات چگونه ثروت و امكان زيست مردم پايتخت را بابت خيال‌هاي خام و بي‌مبناي خود كه يك نتيجه آن احداث پلي با هزينه بيش از يك ميليارد دلار است و نه تنها هيچ سودي براي مردم شهر نداشته كه آنان را گرفتار كرده است، صرف كرده‌اند. هنوز هم شهرداري هيچ گزارشي از اين بابت نه به شوراي شهر و نه به مردم نداده است. اين مفهوم مديريت نوين و شفافيت حضرات است كه همه را به باد تهمت و افترا مي‌گيرند. البته آنان كه با سازوكار پوپوليسم آشنا هستند از اين رفتار تعجب نمي‌كنند.
در جلسه جناب مهندس چمران مطالبي گفتند كه شنيدني بود. ايشان گفتند: مهم است بدانيم از فضا و زمين عباس‌آباد براي چه مي‌خواهيم استفاده كنيم؟ آيا مي‌خواهيم سرمايه‌گذاري و كسب درآمد كنيم يا آنكه مي‌خواهيم براي مردم شهر كاري بكنيم؟ شهري كه دچار خفقان شده و شاهد سكته‌هاي قلبي و مغزي مكرر مردم آن و نظاير آن هستيم. آيا از اين نقطه كوچكي كه براي شهرمان نگه‌داشته‌ايم باز هم مي‌خواهيم به خاطر اينكه پولي دربياوريم، ساختمان بسازيم و توجيه كنيم كه اينجا TOD و چه بسازيم؟ ايشان پيشنهاد كردند دورِ كسب درآمد را خط بكشيم. اينكه بخواهيم هزينه‌هاي ساخت عباس‌آباد را از اين ساختمان دربياوريم تفكر كاملا اشتباه و غلطي است. در ادامه ايشان گفتند: كه پروانه قبلي كه مجوز ساخت برج‌هاي 26 طبقه روي زمين را مي‌دهد نه شوراي عالي شهرسازي و نه مردم موافق نيستند.
من كه آن مطالب را از نماينده بانك انصار شنيده بودم و اين مطالب را از ايشان، مانده بودم پس چه مرجعي اين حضرت شهردار را منصوب كرده است؟ ايشان كه رييس شوراي شهر هستند هيچ چيز را قبول ندارند و مي‌گويند كه اراضي عباس‌آباد نه تنها نبايد هزينه‌هاي شهر كه هزينه‌هاي خودش را نيز نبايد متحمل شود و به عنوان تنفس‌گاه شهر، بايد از محل بودجه عمومي شهر هزينه‌هاي آن تامين شود. بانك انصارهم كه مي‌گويد اين پروژه تحميلي است و صرفا جهت جبران هزينه اجراي پروژه‌هاي بعضا عبث در شهر به ايشان واگذار شده است. پس اين اتفاقات چگونه در شهر رخ داده است؟
من در پاسخ مطالبي با اين مضمون گفتم كه آقاي چمران! خيلي دير آمديد. و هم‌اكنون بسيار دير است. شوراي شهر و شما به عنوان رييس شوراي شهر، مي‌توانستيد جريان اين كار را متوقف كنيد. اما، دست روي دست گذاشتيد؛ البته برخي از اعضاي شوراي شهر تلاش كردند، ليكن اكثريت نداشتند و امروز شهرِ ما به اين وضعيت دچار شده است. در شهر نه مي‌شود راه رفت، نه مي‌شود زندگي كرد و نه مي‌شود نفس كشيد. تهران را شهردار آن به اين وضعيت انداخته و آن را به هرچه سوداگر است فروخته است. البته در كنار 12 سال حكومت شهردار بر اين شهر شما نيز در شوراي شهر به عنوان اكثريت در كنار وي بوده‌ايد. آن زمان كه اراضي عباس‌آباد را بابت پروژه‌هاي بي‌حاصل تهاتر مي‌كردند، چرا اقدامي نكرديد؟ حداقل جلوي پروژه اتوبان صدر را مي‌گرفتيد كه به عنوان پروژه خودرو محور مردم را خفه كرده و تمامي حقوق شهروندي را از بين برده است.