توضيحي بر نقد برادرم آقاي مهندس عباس عبدي
احمد توكلي
با حسن ظن نسبت به بنده مطالبي را در روزنامه اعتماد مورخ 24/2/96 در نقد مواضعم در امور انتخاباتي مطرح كردند.
نكته اصلي سخن آقاي عبدي اين بود: از توكلي كه در مواردي فراتر از تعلقات جناحي فكر كرده و عمل مي‌كند، انتظار اين بود كه وقتي در نامه خطاب به ملت ايران سخنان آقاي روحاني را در همدان، كرمانشاه و اروميه نقد و نفي مي‌كند مواضع اقتصادي رقباي ايشان را نيز نقد كند.
گرچه جناب آقاي عبدي خود نيز همچون برادر محترم آقاي حضرتي مواضع مورد بحث آقاي روحاني را نقد كرده‌اند، از من بعيد دانسته‌اند كه بنده مواضع آقاي روحاني را نقد كنم و از مواضع قابل نقد رقباي ايشان چشم‌بپوشم؛ و مرا به خاطر سكوت درباره آنها دوستانه ملامت مي‌كنند و بعد مواردي از مواضع اقتصادي رقبا را مي‌شمارند مانند 5/2 برابر كردن توليد ملي ايران، پرداخت ماهانه 250 هزار تومان به هر بيكار، افزايش 3 برابري پرداخت يارانه و ايجاد فرصت شغلي براي 6 ميليون بيكار طي 4 سال.
اگر من چنين رفتار كرده بودم انتقاد آقاي عبدي كاملا درست بود؛ اما پيش از آنكه من آن هشدارنامه را در تاريخ 20 ارديبهشت ماه منتشر كنم طي يادداشتي در تاريخ 7 ارديبهشت ماه كه انعكاس وسيعي نيز داشت، تحت عنوان «چند خيرخواهي براي ملت ايران و نامزدهاي انتخابات»، مواضعي از نامزدهاي مطرح را، از جمله وعده‌هاي غيرقابل تحقق را نقدكردم و هشدار دادم: «هر حركتي و هر وعده‌اي كه انتظارات مردم را بالا ببرد و شكاف بين انتظارات و امكانات را افزون سازد، تهديدي براي امنيت ملي است و هر كدام‌تان كه پيروز شويد بلاي جان خودتان خواهد شدكه هزينه آن را مردم خوب و شريف ايران بايد بدهند.» درباره وعده 5/2 (دو و نيم) برابر كردن درآمد ايرانيان آورده بودم:
«... مثلا با وعده 5/2 برابر كردن درآمد ايرانيان آنچه در ابتدا به ذهن متبادر مي‌شود 5/2 برابر كردن توليد ناخالص داخلي است. يعني اگر توليد ناخالص داخلي در پايان سال 95 عدد 100 فرض شود، تا پايان سال 1399 به 250 مي‌رسد. براي تحقق اين وعده بايد سالانه رشد متوسط 26 درصدي اتفاق بيفتد تا در پايان سال اول بشود 126، سال دوم 159، سال سوم 200 و بالاخره در پايان سال چهارم و سال آخر دولت برسيم به 252. نرخ رشد سالانه 26 درصدي در عمل جزو محالات است و هيچ اقتصادداني آن را شدني نمي‌داند.»
در آن يادداشت هيچ يك از نامزدهاي مطرح، از انتقاد مصون نماند. اما درباره برخي وعده‌هاي ديگر وحدت نظر راحت نيست. مثلا ظرفيت اشتغال، بالاترين رقم وعده داده شده 5 ميليون فرصت شغلي است. بنده با توجه به ظرفيت‌هاي كشور، تحقق اين وعده را ممكن مي‌دانم و وعده را موهوم نمي‌شناسم. قرينه بر امكان تحقق اين وعده، ادعاي خود آقاي روحاني است كه گفته‌اند در طول 4 سال گذشته دولت فعلي سالانه 950 هزار شغل ايجاد كرده است؛ اما راجع به اينكه آقاي عبدي گفته است در فرودگاه اروميه و همدان رفتارهاي نامناسب سازمان يافته نسبت به آقاي روحاني انجام گرفته است، همان طور كه خود ايشان در نقدشان احتمال داده‌اند، من اطلاع نداشتم تا درباره صحت آن تحقيق و موضع‌گيري نمايم. چنانچه اگر آقاي عبدي نيز از يادداشت 7 ارديبهشت من اطلاع داشت اين گونه از من گله نمي‌كرد. به هر حال من خوشحالم كه در اصل نقد دولت آقاي روحاني و نقد بعضي از موارد رقباي ديگر بين بنده، آقاي عبدي و آقاي حضرتي اشتراكاتي وجود دارد و خوشحالم از اينكه ما در حال تلاش براي دوري جستن از تعلقات متعصبانه هستيم.
بنده به همين دليل افتخار مي‌كنم كه ديده‌بان شفافيت و عدالت از پيشنهاد هشيارانه و خيرخواهانه آقاي عبدي براي انتخاب روزنامه‌نگاران ضد فساد و حامي شفافيت استقبال كرده است و در كنار هم در خدمت ملت ايران قرار
گرفته‌ايم.
از روزنامه اعتماد نيز كه با هدايت برادر محترم آقاي حضرتي در حفظ حدود و ثغور مصالح ملي از همگنان خويش پيش‌تر است براي انعكاس اين نقدها تشكر مي‌كنم.