تقسيم‌بندي خودي و غيرخودي؛ مانع اجماع ملي
اميررضا واعظ‌آشتياني
فعال سياسي اصولگرا
متاسفانه دولت‌ها و گروه‌هاي سياسي به اين بلوغ نرسيده‌اند كه بتوانند در مسائل ملي مشاركت داشته باشند. هر گروه و جناح سياسي و هر دولتي تصور مي‌كند كه بهترين تفكرات را در ارتباط با مسائل فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي دارد و از ظرفيت‌هاي گروه‌هاي سياسي مخالف خود را
مبرا مي‌دانند.
تصور آنها بر اين است كه بهترين هستند. اين امر شامل تمام گروه‌هاي سياسي و دولت‌هايي است كه از ابتداي پيروزي انقلاب روي كار آمده‌اند. تا زماني كه دولت‌ها به نقد و تسويه حساب سياسي با دولت‌هاي گذشته مي‌پردازند، نبايد انتظار داشته باشيم كه بتوان از نگاه‌هاي مخالفين و كارشناسي در عرصه‌هاي مختلف و از جمله اقتصادي بهره برد. تا زماني كه تعامل چند سويه و دو سويه را در مسائل ملي مدنظر قرار ندهيم، هميشه شاهد خواهيم بود كه دولت‌ها سليقه‌اي و قومي و قبيله‌اي رفتار مي‌كنند. هرچند حل معضل اقتصادي كشور موضوعي است كه همكاري مردم، قوه مقننه و قوه مجريه را مي‌طلبد. اين تعاملات پيش رو مي‌تواند كمك كند. البته نبايد نااميد بود اما تا زماني كه دولت مجري سياست‌هاي اقتصادي است و تازماني كه دولت‌ها نقد‌كنندگان را با عينك بدبيني نگاه مي‌كنند و با نقادان در عرصه‌هاي مختلف از جمله مسائل اقتصادي، خصمانه برخورد مي‌كنند نبايد انتظار داشت كه اجماع ملي ايجاد شود. اجماع ملي زماني ايجاد مي‌شود كه نگاه‌هاي اقتصادي مبتني بر منافع ملي باشد؛ نه منافع، گروهي، سياسي و باندي. زماني مي‌توانيم به اين مهم دست پيدا كنيم كه برداشت و تحليل‌مان اين باشد كه مي‌خواهيم در جهت منافع ملي به كشور خدمت كنيم. متاسفانه ياد نگرفته‌ايم كه حتي از نقاط قوت دشمنان‌مان استفاده كنيم.
در كشورهاي ديگر دولت‌ها تغيير مي‌كنند اما سياست‌هاي ملي تغيير نمي‌كنند. اگر الفباي تعامل ملي را بياموزيم و بدانيم كه زحماتي را كه دولت در عرصه‌هاي مختلف كشيده بايد قدر بدانيم و در جهت تكميل شدن آن حركت كنيم، مي‌توانيم ادعا كنيم كه به اجماع ملي نزديك شده‌ايم. در غير اين صورت طرح اين مباحث تنها شعار است. اينكه دولت‌ها و گروه‌هاي سياسي در جهت اجماع ملي گام بردارند، تا به امروز شعار بوده است. اين شعار را زماني مي‌توانيم به عمل نزديك كنيم كه بتوانيم از يك ادبيات مشترك در جهت منافع ملي
استفاده كنيم.
اينكه ديگران را با الفاظ ناپسند معرفي كنيم يا با آنها كه نظري مخالف ما دارند، برخورد كنيم ره به جايي نمي‌بريم. متاسفانه فقط در تريبون‌ها براي شعار دادن از واژه اتحاد ملي استفاده مي‌شود. زماني اجماع ملي محقق مي‌شود كه باور فرهنگي نسبت به اين موضوع ايجاد شود.
تا زماني كه اين باور فرهنگي نباشد، ديواري حايل بين خودمان و گروه‌هاي سياسي مخالف ايجاد كرده‌ايم. نقطه‌نظرات مديران دولت‌هاي قبل بايد مورد استفاده قرار گيرد. نقد به همه دولت‌ها وارد بوده است. هميشه ديوار خودي و غيرخودي به لحاظ اجرايي و كارشناسي كشيده‌ايم. اين امر سبب شده است كه نتوانيم به يك اتحاد ملي در جهت منافع ملي دست يابيم.