خداحافظي به دلايل شخصي

 دانيل دي لوييس از دنياي بازيگري خداحافظي كرد. اين بازيگر 60 ساله بريتانيايي در مدت چهار دهه فعاليت شخصيت‌هايي مانند رييس‌جمهورهاي امريكا، نويسندگان يا سركرده تبهكاران را مقابل دوربين ايفا كرد. فيلم درام «Phantom Thread» به كارگرداني پاول توماس اندرسون نيز 25 دسامبر 2017 با ايفاي نقش او روي پرده‌ سينماها مي‌رود؛ آخرين اثري كه دي لوييس در آن حضور خواهد داشت. دي لوييس پيش از اين در فيلم «خون به پا خواهد شد» (2007) با اندرسون همكاري كرد و با ايفاي نقش دانيل پلين‌ويو جايزه بهترين بازيگري مرد اسكار را به دست آورد. دي‌لوييس درباره كناره‌گيري‌اش از دنياي بازيگري دليلي نياورده و در بيانيه‌اي كه نماينده اين بازيگر، دزلي دارت در اختيار ورايتي قرار داده است، مي‌خوانيم: «دانيل دي- لوييس ديگر به عنوان بازيگر فعاليت نخواهد كرد. او از تمامي همكاران و مخاطبانش در طول اين سال‌ها بسيار سپاسگزار است. كناره‌گيري او از دنياي بازيگري تصميمي شخصي است و او و نماينده‌هايش درباره اين موضوع اظهارنظري نخواهند كرد. »  دي‌لوييس تنها بازيگري است كه تا به حال سه جايزه بازيگري مرد نقش اول آكادمي اسكار را به خانه برده است؛ جوايزي كه براي بازي در فيلم «لينكولن» به كارگرداني استيون اسپيلبرگ، شخصيت حفار كاركشته نفت در «خون به پا خواهد شد» و براي ايفاي نقش نويسنده و هنرمند در فيلم «پاي چپم» نصيب اين بازيگر انگليسي شدند. اين بازيگر همچنين براي بازي در فيلم «دارودسته نيويوركي‌ها» به كارگرداني مارتين اسكورسيزي و «به نام پدر» ساخته جيم شرايدن نامزد دريافت جايزه اسكار شد. دي‌لوييس پيش از اين نيز از دنياي بازيگري فاصله گرفته بود. اواخر دهه 1990 به كفش‌دوزي در فلورانس مشغول شد و در مصاحبه‌اي كه سال 2008 با مجله آبزرور داشت، اينطور به تشريح ماجرا پرداخت: «وقتي زندگي‌ام از صحنه فيلم دور است، زندگي‌اي است كه حس كنجكاوي‌ام را همان طور مشتاقانه كه در حال كار [در سينما] هستم، دنبال مي‌كنم. وقتي مدتي از كار سينما دور مي‌شوم، حس مثبتي در من ايجاد مي‌شود. هميشه برايم طبيعي بوده است به همين ترتيب بايد به كاري كه انجام مي‌دهم كمكم كند.»
دي‌لوييس همواره براي درك نقش و جا گرفتن در شخصيت‌ها و همه فن حريف‌ بودنش مورد تحسين قرار گرفته است. او براي ايفاي نقش يك كاركتر آنقدر در نقش فرو مي‌رفت كه اغلب در پشت‌صحنه‌ها فردي مجزا از اين شخصيت‌هاي خيالي شناخته مي‌شد. اين استاد بازيگري، براي ايفاي نقش دكتر هوسباز در فيلم «سبكي تحمل‌ناپذير هستي» زبان مردم كشور چك را ياد گرفت، براي باورپذيري خشمش در «دارودسته نيويوركي‌ها‌» به ترانه‌هاي امينم گوش مي‌داد، براي ايفاي نقش كريستي بروان در «پاي چپم» خودش را متعهد به استفاده از صندلي چرخدار كرد. دي لوييس كه فرزند سيسيل دي لوييس، شاعر و جيل بالكن بازيگر انگليسي است، نخستين‌بار در 14 سالگي براي بازي شخصيتي فرعي در فيلم «يكشنبه، يكشنبه خونين» (1971) جلوي دوربين رفت. نخستين‌بار روي صحنه و در تلويزيون توجه منتقدان را به خود جلب كرد و سپس در سال 1985 با بازي در فيلم‌هاي «رختشويخانه زيباي من» و «اتاقي با يك چشم‌انداز» كه در اولي شخصيت پسري خياباني و در دومي شخصيت پسري از طبقه مرفه را بازي كرد، مهر تاييدي بر اين توجه‌ها زد. حالا با اعلام بازنشستگي‌اش در كنار استيون سودربرگ، كن لوچ و جك نيكلسون قرار مي‌گيرد. هر چند بسياري از بازيگران چنين گزينه‌اي در اختيار ندارند. شون كانري و جين هكمن اواخر حرفه‌شان بدون اطلاعيه‌اي رسمي از بازيگري كناره‌گيري كردند. هيو گرنت مدتي از دنياي سينما فاصله گرفت اما بعد به كار خود ادامه داد و با بازي‌هاي چشمگير توجه‌ها را به سمت خود جلب كرد. اما اغلب بازيگران تا آخرين سال‌هاي عمرشان به خاطر نيازهاي مالي يا عشق به كاري كه دارند، به فعاليت خود ادامه مي‌دهند. نياز دارند پس بازي مي‌كنند.