فردوسي‌پور مقصر است؟

وضعيتي كه باشگاه نفت در فوتبال ايران به وجود آورده، اسف‌بار است. روزي عادل فردوسي‌پور اصرار داشت نفت تهران به اراك منتقل نشود، اصرار آن روزها تحسين‌برانگيز بود چون «نيت سياسي» پشت تصميم مديران بود. پشت‌پرده با هم كنار آمده بودند و مي‌خواستند براي اراك اعتبار بخرند. آن روز برنامه 90 قهرمان بود. امروز كه نفت به اين نگون‌بختي رسيده، هيچ‌كس به برنامه 90 و عادل فردوسي‌پور حرفي نمي‌زند. انتقاد نمي‌كند. نفت پارسال در آستانه انتقال به انزلي بود. همه كارها و قول و قرارها انجام شده بود. قرار بود امتياز باشگاه به ملوان انزلي برسد و تيم دسته اول آنها نقش آكادمي براي باشگاه ليگ برتر داشته باشد. تصميم هم فوتبالي گرفته شده بود و سياسيون هم خبر نداشتند. برنامه 90 بازهم به ميدان آمد و اين‌بار با تهديد مهدي تاج، او را از اين كار منصرف كرد. باشگاه در تهران ماند و به خريداري واگذار شد كه نه نام دارد و نه نشان. براي فردوسي‌پور و برنامه 90 هم مهم نبود «كه» هستند و قرار است «چه» كنند. نمايش تمام شد و باشگاهي ماند كه «هيچ» نداشت. تضميني از آنها گرفته نشد و جماعتي طلبكار صف كشيدند. چرا پيگيري‌ها در مرحله عدم انتقال باقي ماند؟ از همه مهم‌تر چرا فوتبال به فوتبالي‌ها سپرده نشد؟ نفت در جام‌حذفي قهرمان شد اما روزي نبود كه علي دايي از شرايط گله نكند و بازيكنان اعتصاب نكنند. فريادهاي بازيكنان سابق باشگاه، حمله مربي سابق باشگاه به سازمان ليگ و درگيري خونين، نمايي كوچك از وضعيت بغرنج باشگاهي است كه همه ما به‌صرف «موضع برنامه 90» سكوت كرديم. مقصر ما هستيم. از رسانه كه موضع نگرفت تا رييس فدراسيون فوتبال ايران كه قولش را به مديران ملوان داد اما باشگاه را به فرد ديگري واگذار كرد. اين بي‌ثباتي‌ها و افت‌وخيزها نشان مي‌دهد ما برنامه مشخصي در فوتبال نداريم. چشم‌هاي‌مان را نبنديم و شفاف‌سازي كنيم.