امام همه، دولت همه
سيد علي ميرفتاح
متن سخنراني دكتر روحاني در مراسم تنفيذ بسيار بسيار عالمانه بود. هم محتواي خوبي داشت و هم فوقالعاده خوب تنظيم شده بود. البته شخصا منتظر بودم بزرگان حاضر در جلسه يادي از مرحوم هاشميرفسنجاني كنند اين نخستين مراسم تنفيذي بود كه هاشمي حضور نداشت. البته سر دوره دوم احمدينژاد هم حضور نداشت، اما بالاخره تا ما يادمان هست در چنين مراسمي هاشمي هم بر صدر مينشست. حتي حكم نخستوزيري مرحوم بازرگان را هاشمي خواند لذا بد نبود كه از او هم ذكر خيري شود و جاي خالياش- كه حالا آيتالله جنتي - پرش كرده به زبان بيايد. به هر حال اين انتقاد كوچك چيزي از ارزش و درستي سخنراني رييسجمهور منتخب كم نميكند. از انتخابات به اين طرف، هر سخني كه از روحاني شنيدهايم و هر حركتي كه از او ديدهايم، درستي انتخابمان را گواهي كرده است. هر روزي كه ميگذرد و هر برگي كه روحاني رو ميكند، اهل انصاف دلشان قرص ميشود كه در سال نود و دو، و مهمتر از نود و دو، نود و شش بهترين گزينه را انتخاب كردهاند، همين سخنراني مراسم تنفيذ را دقت بفرماييد حاوي نكات ارزشمندي است كه صرف بيانش هم موثر است و ما را به آيندهاي بهتر و روشنتر اميدوار ميكند. شروع سخنراني دقيقا همان چيزي بود كه اهل فن آن را «برائت استهلال» ميگويند يعني شروعي عالي و جذاب و چه چيزي عاليتر و جذابتر از امام ثامن؟ درس سياستي كه ما ميتوانيم از امام هشتم بگيريم دقيقا همان چيزي است كه امروز به كار جامعه متكثرمان ميآيد. احترام به تنوع سليقهها و رويكردها همان چيزي است كه حتي پس از حدود دوازده قرن كه از شهادت امام (ع) ميگذرد در مضجع آن بزرگوار قابل درك است. امام هشتم، امام همه است و هر كس با هر گرايش و سليقهاي و از هر كجا ميتواند به آن ملجا و مامن پناه ببرد. اتفاقا بهترين الگو براي دولت همين نسبتي است كه امام با «مردم» دارند. شيعه و سني و مسلمان و مسيحي و مومن و هُرهُري مذهب، حتي لامذهب، با گرفتاريهاي كوچك و بزرگشان به مشهد ميروند و از آن يگانه طلب كمك و عنايت ميكنند. بيجهت نيست كه مشهد را يكي از عوامل هويت و وحدت ملي ميدانند. امام رضا امام حزباللهيها هست در عين حال امام ضدانقلابها هم هست. هر كسي با هر گرايش و با هر سليقهاي ميتواند بر سر خوان كريم اهل بيت بنشيند و از آن همه نعمت، متنعم شود. امام رضا حزب نيست، متعلق به يك گروه و دسته هم نيست در لطف و عنايت هم تبعيض قايل نميشود عين آفتاب كه بر همهچيز و همهجا يكسان ميتابد. نور آن وجود شريف هم بر گناهكار و بيگناه، بر راست و چپ، بر خودي و غيرخودي ميتابد.
امام رضا امام همه است، دولت هم بايد دولت همه باشد و همه شهروندان را به يك چشم نگاه كند. اگر امام مظهر وحدت ملي است، دولت هم بايد وحدت ملي را نمايندگي كند. اگر امام لطفشان عام است، دولت هم بايد خدماتش عام باشد و گروهي را بر گروهي ديگر فضيلت نبخشد. حقيقت اين است كه در طول اين چهل سال يكي از جديترين مشكلات جامعه ما- بلكه دولت ما- حضور «عزيزان بيجهت» بوده است. به هر دليلي عدهاي تافته جدا بافته بودهاند و بيشتر از ديگران از خوان بيتالمال خوردهاند. تتمهشان هنوز هم هستند، اما نگاه عامي كه دكتر روحاني آن را نمايندگي ميكند، ميتواند بهزودي ريشه اين عزيزان بيجهت را بخشكاند و همه را به يك چشم نگاه كند. بحث احترام به تكثر كه هم رييسجمهور تاكيد و هم رهبري تاييد كردند، بحثي است كه ميتواند نسبت دولت را با ملت و نسبت ملت را با دولت تعريف مجدد كند و فصلي نو در جمهورياسلامي را سربيندازد. آيا شما هم مثل من ملتفت آغاز فصل نو هستيد؟ فصلي كه دولت، دولت همه باشد.