پاي تمام سختيها ايستادهام
فريبا صادقي
نايبرييس بانوان فدراسيون واليبال
از آنجايي كه بنده خودم در مسابقات انتخابي قهرماني جهان تايلند حضور داشتم و عملكرد بازيكنان را از نزديك ديدم، بهتر ميتوانم درباره شرايط تيم و بازيكنان نظر بدهم. اينكه چه بازيكني انگيزه و انرژي بيشتري داشت و كدام بازيكن آمادهتر بوده است. چرا كه اين موضوع يعني عدم آمادگي برخي بازيكنان از لحاظ روحي و جسمي كاملا مشخص بود. به ويژه بازيكناني كه از بهمن سال گذشته در تمرين و اردو بودند. نكته مهم اينكه پيش از اعلام فهرست بازيكنان دعوت شده به اردو برخي از بازيكنان به دلايل شخصي از حضور در تيم ملي انصراف داده بودند. بازيكناني كه به خاطر ازدواج يا شغلشان نميتواستند در تيم باشند و اجازه خواسته بودند كه مدتي دور شوند. در واقع اگر چه با توجه به ليست بازيكنان نام 9 نفر از تركيب قبلي تيم ملي در دعوتشدگان جديد وجود نداشت، اما تعداد زيادي از اين 9 نفر خودشان نميتوانستند به خاطر همان مسائل شخصي امسال در كنار تيم ملي باشند. فدراسيون هرگز اجازه نميدهد بازيكني براي كادر فني تعيين تكليف كند. اين موضوع در هر صورتي غيرقابل دفاع است كه كسي بگويد من با فلان مربي كار ميكنم و با فلان مربي كار نميكنم. در نهايت با توجه به اينكه شانس كسب سهميه در مسابقات انتخابي جهان براي تيم ملي واليبال زنان ايران بسيار پايين بود، تصميم بر اين شد كه مدتي به بازيكنان با تجربهتر استراحت بدهيم تا از نظر جسمي و روحي ريكاوري شوند و در اين ميدان از بازيكنان جوانتر استفاده كنيم. همان طور كه چين به عنوان قهرمان المپيك 2016 در رقابتهاي قهرماني آسياي امسال با تركيب جديدي وارد مسابقات شد و حتي روي سكو نرفت ولي معتقد بود كه راه پشتوانهسازي بايد به همين شكل طي شود. فارغ از اين برنامهريزيها بازيكنان تيم ملي بايد همواره به تصميمات فدراسيون احترام بگذارند و بدانند همه سياستها در جهات رشد و تعالي واليبال است و اگر خوشايند آنها نيست بازهم بايد صبور باشند. لازم به ذكر است بازيكناني كه با حرفهايشان رسانهها و افكار عمومي را تحريك و تشويش ميكنند يا با اظهارنظرهاي مغرضانه سعي در به هم ريختن فضاي واليبال را دارند، بايد بدانند كارشان حرفهاي نيست و از فضاي اخلاقي ورزش هم به دور است و در صورتي كه مجبور شويم با آنها برخورد ميكنيم تا به منافع تيم ملي آسيبي وارد نشود. استفاده از مهرههاي جوانتر و تلفيقشان با چند بازيكن قديمي بايد خيلي زودتر اتفاق ميافتاد و چون اين كار تا به حال انجام نشده است، براي همين براي برخي اينقدر عجيب به نظر ميرسد. ما اين راه دشوار جوانگرايي و تغيير نسل را با تمام سختيهايش آغاز كردهايم و پاي تمام سختيها و انتقادهايش ايستادهايم تا بعد از چند سال بتوانيم از اين درجا زدن خارج شويم و شاهد رشد خوبي در رده بانوان باشيم. تا كي بايد به هشتمي يا حداكثر ششمي آسيا قانع باشيم؟!؟