در مقابل امريكا شعار بدهيم يا وحدت پيشه كنيم؟
محمد كاظمي
نماينده مجلس
در دشمني عميق امريكا با جمهوري اسلامي ترديدي نبوده و نيست ولي دلايل متعددي وجود دارد كه امريكا تنها با هيات حاكمه ايران مشكل ندارد. به تعبيري مي‌توان صراحتا بيان كرد كه دولت‌هاي امريكا حداقل از 28مرداد 1332 با ايران و ايراني خصوصا آنجا كه مستقل باشند و شخصيت تاريخي خود را بروز دهند خصومت به خرج داده و مي‌دهند و چون در ايران، انقلاب بزرگ 57 به وقوع پيوست، دشمني امريكا كاملا نمايان و روز افزون بوده است. جالب است، درست هنگامي كه رييس‌جمهور امريكا رندانه مثلا از ملت ايران در مقابل حكومت حمايت لفظي مي‌كند، اتباع ايراني در سراسر جهان تحت بدترين و زشت‌ترين عنوان، يعني تروريسم از سفر به امريكا منع مي‌شوند و اين حكم مغرضانه شامل ايرانياني كه سال‌ها خارج از كشور بوده‌اند و حتي كودكان بيمار هم مي‌شود! تا زماني كه ماهيت رفتار امريكا با ايرانيان تغيير نكند اصل بر اين است كه در همه موضوعات و مناسبات بين‌المللي امريكا دشمن ما است و ضربه زدن به منافع ملي ما را تعقيب مي‌كند. اين دشمني لجوجانه در مواضع اخير اين كشور خصوصا پيرامون برجام روشن‌تر شد و ثابت كرد كه راه ما بايد بر اساس اين خصومت تعريف شده و طرح‌ريزي شود. ما بايد انتظار داشته باشيم كه هر جا دولت امريكا احساس كند، مي‌تواند بدون پرداخت هزينه سنگين ضربه‌اي به منافع كشورمان بزند، هرگز از آن پرهيز نمي‌كند و ترديدي به خود راه نمي‌دهد. لذا بايد كمر بندها را محكم ببنديم و خود را آماده‌تر از پيش مهيا كنيم و در تدبير امور از هر گونه سهل انگاري و غفلت و كوته نظري پرهيز كنيم. اما راه‌حل اساسي و قديمي ولي موثر و نتيجه‌بخش در مقابل فشار بيروني چيست؟
مگر جز اين است كه ملت ايران هرگاه در مقابل تهديد بيروني قرار گرفته‌اند دل‌ها را به هم نزديك‌تر كرده، كدورتها و خودمحوري‌ها را تعطيل نموده و با انسجام خود طمع بيگانگان را به سنگ زده‌اند؟ حالا اگر در مقابل بهانه‌تراشي‌هاي رييس‌جمهور امريكا احساس خطر كرده‌ايم مسلما راهش فقط افزودن بر شعارهاي ضد امريكايي نيست، راهش انداختن تقصيرها به گردن يكديگر نيست، راهش فقط نشان دادن چند مصاحبه تلويزيوني كه در آن رهگذري بگويد: «ما با مشت محكم جواب‌شان را مي‌دهيم» نيست. راه عقلايي و درازمدت و اساسي و آرامش زا آن است كه تهديد‌هاي داخلي، اختلاف‌ها و كشمكش‌ها و تنگ نظري‌ها و تعقيب منافع شخصي و گروهي را رها كرده، از خود چهره‌اي مصمم، قاطع، بدون تزلزل و خردورزانه نشان دهيم و مردم را هم با خويش هماهنگ سازيم. متاسفانه وحدت در دسترس گاهي با اقدامات بي‌مبنا و تنگ‌نظرانه و محدود‌كننده مخدوش مي‌شود و مردم را سرخورده و نگران مي‌سازد. مردمي كه مطالبات رسمي، قانوني و نجيبانه خود را در انتخابات اخير صريحا مطرح كرده‌اند هنگامي قوي و مستحكم در صحنه اتحاد و همدلي و مقاومت حاضر خواهند شد كه بين مسوولان و شخصيت‌ها و جناح‌ها اتحاد و برادري ببينند و دل‌شان با گذشت و بزرگواري‌ها و رفع كدورتها گرم شود. وقتي مردم ببينند كه ديوار يك جناح هميشه كوتاه است، شخصيت‌هاي محبوب محدود مي‌شوند و برخي مصالح شخصي را مصالح نظام جا مي‌زنند و توان عبور كريمانه از بسياري از مسائل را ندارند، انگيزه لازم جهت حمايت از مواضع كشور در مقابل بيگانگان كمتر مي‌شود. وحدت و استحكام داخلي با شعار و دستور شكل نمي‌گيرد. وحدت و انسجام هنگامي كه داراي بنيان‌هاي قوي و واقعي و عميق باشد حتي بدون تبليغات و شعار و فضا‌سازي هم شكل مي‌گيرد و اتفاقا تاثير عميق خود را بر مناسبات داخلي و خارجي بر جا خواهد گذاشت. ما براي رسيدن به چنين وحدت و انسجامي با موانع عميق و دور از ذهن روبه‌رو نيستيم. فشارهاي روزمره و مداوم بر يك جناح سياسي و رهبرانش كه از قضا راي و تمايل مردم را از آن خود كرده‌اند مسلما براي وحدت سياسي در كشور آسيب‌‌زا است. فردايي كه دشمنان ما آهنگ اتحاد داخلي را مشاهده كنند روياي تاثير فشارهاي‌شان را بر باد رفته مي‌بينند. نگاه به درون از طريق نتيجه بخش شدن تلاش‌هاي دولت در جهت نزديك كردن دل‌ها و رفع محدوديت‌هاي بي‌مبنا و احقاق حقوق شهروندي براي همه كساني كه قانون اساسي را قبول دارند گام بلندي براي ظهور وحدتي مثال‌زدني خواهد بود و قطعا چون باطل السحر طمع بيگانگان عمل خواهد كرد. برجام تاكنون دست دشمنان براي تجميع فشارها عليه ايران را بسته است و براي همين هم دولت ترامپ براي خروج از آن بهانه تراشي مي‌كند. ما مي‌توانيم در برابر هر شرايطي كه پيش مي‌آيد آسيب ناپذير باشيم به شرط آنكه لوازم اتحاد و برادري و عقلانيت و تحمل را فراهم آوريم.