#خون‌بازي
«دختر عموم معلمه، ميگه يه بازي تو مدرسه‌ها شايعه به نام خون بازي، چك كردن، ۳۵ تا دانش‌آموزاشون خودزني كردن. اكثرا دانش‌آموزاي آروم و مورد اعتماد.» اين را يكي از كاربران توييتر نوشته است. نوشته‌اي كه با تصوير دو دست تيغ خورده، توجه زيادي را در چند روز گذشته به خود جلب كرد و واكنش‌هاي متفاوتي از كاربران توييتري داشت. نخستين و برجسته‌ترين چيزي كه اكثر كاربران توييتر به آن پرداخته بودند، بي‌توجهي خانواده‌ها به فرزنداني بود كه ساعد دست‌هاي‌شان را تيغ مي‌زنند. سوالي كه چالش‌هاي زيادي را به دنبال داشت. خانواده‌هاي اين بچه‌ها چگونه متوجه نمي‌شوند كه فرزندان‌شان چنين كاري با خود مي‌كنند؟ جواب ساده است؛ اين بچه‌ها معمولا لباس‌هاي آستين بلند مي‌پوشند تا دست‌هاي‌شان ديده نشود. البته كه اين توجيه قابل قبولي براي چيزي كه كاربران توييتر بي‌مسووليتي و بي‌خيالي خانواده‌ها در قبال فرزندان‌شان مي‌دانند، نيست. همان طور كه يكي از كاربران نوشته بود: «والا مامان و باباي من از بيرون ميام ميفهمن من روزم بد بوده يا نه ولي مامان و باباي شمارو نميدونم! كسي كه نوجوون تو خونه داره بايد حواسش جمع باشه!» انگشت اتهام اما فقط به سمت خانواده‌ها نيست. مسوولان آموزش و پرورش و معلمان و مديران مدرسه‌ها هم بايد به اين موضوع توجه ويژه مي‌كردند. در‌واقع توقع مي‌رود كه بچه‌ها در مدرسه به عنوان خانه دوم‌شان، تحت نظارت بيشتري باشند و آموزش‌هاي مناسبي در جهت كنترل اختلال‌هاي رفتاري به آنها داده شود. چيزي كه سال‌هاست فقدان آن احساس مي‌شود و با اينكه مردم و برخي مسوولان سال‌هاست كه مي‌گويند مدرسه‌ها يكي از مهم‌ترين نقاطي هستند كه مي‌توانند از بروز آسيب‌هايي اينچنيني جلوگيري كنند، كاري از پيش نمي‌رود. يكي از كاربران توييتر كه مادرش معلم مدرسه است، خبر را تاييد كرده و نوشته است كه در مدرسه مادرش هر چند وقت يك بار دست‌هاي دختران را چك مي‌كند كه از اين كارها نكرده باشند. اما ظاهرا آموزش و پرورش به دليل شيوع اين رفتار به مدارس بخشنامه داده است كه دست‌هاي دانش‌آموزان را چك كنند.
خيلي از كاربران نوشته بودند كه خودشان هم قبلا اين كار را كرده‌اند و هنوز هم جايش روي دست‌هاي‌شان پيداست. بيشتر آنها از انجام اين كار پشيمان هستند و افرادي كه اين كار را مي‌كنند را (من جمله خودشان) ديوانه و احمق مي‌نامند. كاربران توييتر معتقدند كه اين خودزني كه حالا نام جديد «خون‌بازي» به آن داده شده است، چيز جديدي نيست و از دهه‌هاي قبل هم ميان دانش‌آموزان رايج بوده است. كندن حرف اول اسم دوست پسر/دختر روي دست براي اثبات علاقه يا انجام اين كار براي جلب‌توجه، «شاخ بودن»، پذيرفته شدن در جمع دوستان. البته كه برخي هم گفتند كه اگر كسي اين كار را مي‌كرد، انگ «عقده‌اي» به او مي‌زدند و از جمع دوستان طرد مي‌شد. چيزي كه اكثر اين افراد به آن باور دارند اين است كه انجام اين كار در سال‌هاي اخير رايج‌تر شده است و نكته قابل توجه اين است كه قبلا بيشتر پسرها دست به انجام اين كار مي‌زدند و حالا ميان دختران فراگيرتر شده است. فراگيري اين موضوع در سطح كشور است و شاهداني از سراسر كشور گواهي بر انجام اين كار گذاشتند؛ از شمال تا جنوب و شرق و غرب. نكته قابل توجه اما اين بود كه در ميان كاربران توييتر كساني بودند كه خواهر، برادر يا اعضاي نزديك خانواده‌شان دست به انجام اين كار مي‌زدند اما آنها حتي نمي‌دانستند دليل انجام اين كار چيست و چرا؟ آيا پيشرفت تكنولوژي واقعا آنقدر خانواده‌ها را از هم دور كرده است؟ بالاخره كي قرار است متوليان امر براي حل معضل بزرگي به نام آسيب‌هاي اجتماعي كه دو دختر خندان اصفهاني را به خودكشي وامي‌دارد و دستان جوانان را غرق خون مي‌كند، كاري كنند؟