يك آجرِ كجِ تازه

دو تصوير متفاوت را با هم مرور كنيم:
اول؛ مربي ايراني كشتي كه با فرياد از ورزشكارش مي‌خواهد «ببازد.»
دوم: سرمربي كبدي زنان تايلند كه مرد است و براي هدايت تيمش روسري به سر مي‌كند و در سالن حضور مي‌يابد.
بله! تصوير دوم براي ما خنده‌دار است. دو روز است كه داريم به آن مي‌خنديم اما بياييد با كمي فاصله به تصوير نگاه كنيم و «حس مسووليت‌پذيري» مربي تايلندي را قدر بدانيم. خواستِ او براي مشاركت و اصرارش براي بودن كنارِ ورزشكار ستودني است. پس بياييد به فرار رو به جلوي فدراسيون كبدي ايران كه سرمربي تايلند را مقصر اين شرمساري ملي معرفي كرده بخنديم نه به ارج گذاشتنِ مربي تايلندي به سرمايه‌هاي ملي كشورش.
داستانِ روسري سر كردن سرمربي كبدي تايلند، داستانِ آشنايي است؛ داستانِ آدم‌هايي است كه هرطور شده راهي براي حل مشكلاتِ پيش‌روي‌شان باز مي‌كنند، آدم‌هايي كه اسير و تسليم نمي‌شوند، داستان آدم‌هايي است كه با شكست ميانه‌اي ندارند  و حالا عذر بدتر از گناه صداهايي است كه در فدراسيون كبدي ايران شنيده مي‌شود. مدير روابط‌عمومي فدراسيون مي‌گويد: «هيچ‌كس به سرمربي تايلند نگفت كه روسري بپوش بلكه اين كار ابتكار خودش بود تا بتواند تيمش را هدايت كند.» رييس فدراسيون هم مثل همه مديران، رسانه‌ها را مقصر دانست و گفت: «يك عكاس به آن مرد تايلندي روسري مي‌دهد تا بتواند داخل سالن برود و از او عكس بگيرد. اين ماجرا شيطنت بود و با اين كار مي‌خواستند اين بازي‌ها را زير سوال ببرند.» مديرروابط‌ عمومي فدراسيون سرمربي تايلندي را مقصر مي‌داند و رييس فدراسيون يك عكاس ورزشي را. بله! اين پيشاني مرامنامه مديريت ورزشي در ايران است: مديران اشتباه نمي‌كنند و هميشه بايد يك مقصر وجود داشته باشد. در مرامنامه نانوشته مديريت ورزش در ايران، پاسخگويي يعني مقصريابي و فرار از مسووليت.
تقصير ما هم هست. همه مايي كه به عكسِ منتشر شده از مربي تايلندي مي‌خنديم و به مديران‌مان مجوز مي‌دهيم براي فرار از واقعيت‌ها، بي‌تفاوت ماندن‌ها و كج گذاشتنِ يك آجر ديگر روي ديوارِ فرهنگِ ناپاسخگوي ورزشي‌مان. تقصير ما هم هست كه وقتي حذفِ آدم‌هاي كاربلد و دانا را از بدنه ورزش مي‌بينيم سكوت مي‌كنيم و مي‌گذريم و انگار راضي‌تريم به مديريت‌هايي كه اسباب خنده براي‌مان فراهم مي‌كنند. نتيجه‌اش هم مي‌شود اعلام جرم رييس فدراسيون كبدي عليه رسانه‌هاي افشاگر! رسانه‌هايي كه وظيفه‌شان اطلاع‌رساني است و در مسابقاتِ ورزشي هم، عكس، گوياترين وسيله براي خبررساني است. اين‌بار هم قرار نيست مسوولان پاسخگو باشند، وزارت ورزش و جوانان هم با توسل به سكوت از كنار اين اتفاق مي‌گذرد و همه با هم مي‌خنديم به عكسي كه تفسيرش جزمسووليت‌پذيري نيست.