ميراث استاد كجاست
سيدضيا موحد
ابوالحسن نجفي، آنچنان نام‌آشناست كه صحبت درباره او تكرار مكررات است و من هم نمي‌خواهم حرف تكراري بزنم. شايد تنها نكته كه بسياري نمي‌دانند، سرنوشت تغييرات و افزوده‌هايي است كه استاد ابوالحسن نجفي براي كتاب «غلط ننوسيم» تهيه كردند. زماني كه اين كتاب منتشر شد، دكتر محمدرضا باطني نقدي با عنوان «اجازه بدهيد غلط بنويسيم» و با لحني تند درباره كتاب نوشت. اين نقد نه به خاطر مسائلي كه ذكر شد، بلكه به دليل لحن آن نوشتار، بسياري از خوانندگان را آزرده‌خاطر كرد؛ البته دكتر باطني نكته‌هايي را هم اشاره كرده بودند كه از لحاظ زبان‌شناسي قابل تامل بود. چند سال بعد از آن استاد نجفي با توجه به كم و كاستي‌هاي بسيار، تغييرات وسيعي در «غلط ننويسيم» انجام داد و تمام اين تغييرات را در برگه‌ها يا به اصطلاح فيش‌هايي مرتب و منظم كرد. بعد از آن در جلسه‌اي كه به همين مناسبت تشكيل شد، استاد نجفي و دكتر باطني با يكديگر مباحثه كردند، استاد نجفي بعضي از اشكالات ذكر شده را با نهايت تشكر پذيرفت و اين جلسه در نهايت با احترام و بدون سر وصداهاي چند سال پيش، تمام شد. پس از آن از استاد نجفي سوال پرسيدم كه با افزودن اين تغييرات و افزوده‌ها حجم كتاب چقدر تغيير مي‌كند و ايشان پاسخ دادند كه حجم كتاب، دو سه برابر مي‌شود. متاسفانه استاد نجفي هنوز به كار وارد كردن تغييرات و افزوده‌ها نپرداخته بود كه دست‌شان از دنيا كوتاه شد. بنا شد آنچه از استاد نجفي و كتابخانه ايشان باقي مانده به فرهنگستان زبان و ادب فارسي منتقل شود. حالا اينكه اين اتفاق، وصيت خود استاد نجفي بود يا تصميم فرهنگستان كه البته تصميم خوبي هم بود، نمي‌دانم اما سرنوشت اين برگه‌ها و فيش‌ها همچنان نامعلوم است. در اين فرصت و به بهانه سالمرگ ايشان بهتر ديدم به سرنوشت اين ميراث اشاره كنم كه نياز است پيدا شوند و ويرايشگري قابل، آنها را مرتب كند و به كتاب بيفزايد اگرچه كار ساده‌اي نيست.