مطالعه در ريشه‌هاي يك كمرنگي مقطعي
رسول آباديان
اظهارنظرهاي افراد مختلف در همين دو شماره كه «اعتماد» پيرامون وضعيت كنوني روزنامه‌ها منتشركرده، نشان از اين واقعيت دارد كه هم دست‌اندركاران و كارشناسان حوزه مطبوعات و هم فعالان فرهنگي حوزه‌هاي ديگر، ترجيح مي‌دهند خبرها و اطلاعات روز را از طريق روزنامه‌هاي كاغذي دريافت كنند. مساله‌اي كه نشان‌دهنده موضوعي چون درك اشتباه ما از جايگزين شدن فضاي مجازي و اشغال كليه مجاري اطلاع‌رساني توسط اين فضا درمقابل رسانه‌هاي رسمي ديگر است. آنچه از ذات نظريات دوستان دعوت‌شده به اين بحث استنباط مي‌شود اين است كه روزنامه‌ها را به چشم موجودي زنده نگاه مي‌كنند كه موقتا از ديد ما خارج شده نه به عنوان جسدي بي‌تحرك كه اميدي به بقايش نيست. اين حجم اميدواري به احياي روزنامه‌ها به عنوان قابل اعتمادترين بنگاه‌هاي اطلاع‌رساني و انتظار در كانون توجه قرار گرفتن مجدد، حس مشتركي است كه همه دست‌اندركاران و مدافعان فرهنگ خبر و خبررساني به دنبالش هستند. صفحه «روزنامه زنده» است، تا همين‌جاي كار هم توانسته در درجه نخست، حسي از همدلي در ميان اهالي رسانه‌هاي مكتوب ايجاد كند و منعكس‌كننده بغض‌هاي مانده درگلو باشد. حركتي فرهنگي به نفع مطبوعات كه ريشه‌هاي كمرنگ شدن مقطعي رسانه‌هاي مكتوب را از مرحله توليد تا مراحل توزيع و پخش ارزيابي مي‌كند.