بازتاب #روزنامه_ زنده_ است در رسانه‌ها
گروه اجتماعي| پنجم بهمن ماه بود كه نخستين‌بار در روزنامه اعتماد شعار «روزنامه زنده است» مطرح شد و در فاصله‌اي كوتاه بازخوردهاي زيادي داشت. برخي با اين جريان همراه شدند و برخي آن را نقد كردند. #روزنامه_زنده_است بيش از يك ماه است كه تلاش مي‌كند تا به ابعاد مختلف رسانه‌اي بپردازد كه به زعم بسياري از مخاطبان، نمي‌تواند بر قدرت و سرعت رسانه‌هاي مجازي پيروز شود. اما بسياري از كارشناسان معتقدند روزنامه هنوز هم مي‌تواند با راهكارهايي هوشمندانه، مخاطبان را جذب كند. كارشناسان معتقدند روزنامه زنده است و تنها بايد مسيرش را از خبر، به تحليل تغيير دهد و محتوايي را ارايه كند كه فضاي مجازي امكان ارايه آن را نداشته باشد و مخاطب نتواند به آساني از كنار آن عبور كند. صفحه‌اي در روزنامه و هشتگي در فضاي مجازي كه با استقبال روزنامه‌نگاران و روزنامه خوانان بسياري روبه‌رو شد. تا جايي كه برخي روزنامه‌ها براي معرفي صفحات‌شان در اينستاگرام و توييتر از اين هشتگ استفاده مي‌كنند. روز گذشته روزنامه شهرآرا يكي از روزنامه‌هاي پر مخاطب استان خراسان، گزارشي از كلاس درس امير موغاري با تيتر «روزنامه زنده است» تهيه كرد، معلمي كه در كلاس درس براي دانش‌آموزان روزنامه مي‌خواند و پيشنهاد نامگذاري روزي در تقويم را به عنوان «روز روزنامه‌خواني» ارايه كرده است. معلمي كه براي تدريس قسمتي از درس تفكر و سبك زندگي كه مربوط به سواد رسانه‌اي است، براي بچه‌هاي كلاس روزنامه مي‌خواند و همين مي‌تواند مهر تاييدي بر زنده بودن روزنامه باشد. هشتگ روزنامه زنده است در فضاي مجازي هم راه خود را تا حدودي پيدا كرده و اظهارنظرهايي در خصوص وضعيت مطبوعات با اين هشتگ توسط كاربران منتشر مي‌شود؛ شراره در حساب توييترش در كنار اين هشتگ نوشته: «افسوس مي‌خورم دانشجويانم در هفته كه هيچ در ماه هم روزنامه نمي‌خرند و اصلا خط و ربط سياسي روزنامه‌ها را نمي‌دانند. ما كه روزي پنج روزنامه را ورق مي‌زديم هيچ شديم، كاش مي‌شد نمره كلاسي تعيين كرد براي خريدن و خواندن روزنامه» رضا هم با استقبال از اين شعار در توييتر نوشت: «هنوز هم تايمز و فايننشيال و... در دنيا قطب‌هاي مطرحي هستند.»در يك ماهي كه اين صفحه در روزنامه اعتماد منتشر مي‌شود، كارشناسان بسياري در خصوص اين شعار اظهارنظر كردند. سيروس علي‌نژاد 19 بهمن ماه در بخشي از يادداشت خود در رابطه با وضعيت موجود مطبوعات نوشت: «تا زماني كه مطبوعات كاغذي از حيث آزادي انعكاس مطالب نتوانند با شبكه‌هاي اجتماعي رقابت كنند به هيچ‌وجه نمي‌توان گفت كه مطبوعات كاغذي رو به زوال است. تنها راه ما اين است كه به اصل آزادي بيان و گردش آزاد اطلاعات پناه ببريم كه در قوانين ما هم مصرح است و به اين ترتيب شرايط خود را با شرايط شبكه‌هاي اجتماعي برابر كنيم. در آن صورت خواهيم دانست كه مطبوعات كاغذي عمرش به سر آمده يا نه.» علي اكبر قاضي‌زاده هم در گفت‌وگويي كه سوم اسفند با روزنامه اعتماد داشت در مورد اينكه چرا در كشور ما بر خلاف ديگر كشورهاي دنيا فضاي مجازي جاي روزنامه‌ها را گرفته است، گفت: «مگر كشورهاي بغل‌گوش ما مثل پاكستان و تركيه فضاي مجازي ندارند؟ روزنامه‌هاي حريت، جمهوريت يا گونش تركيه تعطيل شدند؟ نه تنها تعطيل نشدند كه با قوت كار مي‌كنند. من بررسي كرده‌ام؛ آنها جاهايي را تقويت مي‌كنند كه فضاي مجازي از آن عاجز است. فضاي مجازي با همه توانايي‌ها، دو نقص عمده در آگاهي‌رساني دارد؛ اول اينكه معلوم نيست مطالب آن درست است يا غلط. چون هركه هرچه دلش بخواهد مي‌تواند بنويسد. دوم اينكه مطالب ويرايش نشده و خام هستند. اين دو مشكل را من روزنامه‌نگار اگر حرفه‌اي باشم بايد علي‌القاعده رفع كرده
باشم.»