كتابخانه
تاريخ تحليلي سازمان برنامه
سازمان برنامه و بودجه از بدو تاسيس تاكنون به دلايل متعدد همواره يكي از سازمان‌هاي مهم اداري، كارشناسي و حاكميتي ايران بوده است. تنظيم برنامه‌هاي ميان مدت، به عنوان قديمي‌ترين وظيفه سازمان، نيازمند ترسيم اهداف مشخص براي آينده، داشتن برآوردي واقعي و قابل قبول از منابع، شناخت كافي از ابزارهاي در اختيار و درجه اثر بخشي هر يك و نيز تعيين توالي مناسب براي اقدامات است. كتاب برنامه‌ريزي در ايران نوشته مشترك مسعود نيلي و محسن كريمي به بيان تاريخ تحليلي تحولات سازمان برنامه و بودجه، وقايع مهم تاريخ اقتصاد ايران از اوايل قرن اخير و به عبارتي از زمان شكل‌گيري تفكر برنامه‌ريزي در ايران و ايجاد شوراي اقتصاد در سال 1316 مي‌پردازد. كتاب در دو بخش تنظيم شده است. در بخش اول به بيان توصيفي و تحليلي تحولات تاريخي سازمان اختصاص پيدا كرده و با شروع از طرح ايده‌هاي اوليه برنامه‌ريزي و تشكيل موقت سازمان برنامه، چگونگي شكل‌گيري فرآيند تهيه برنامه‌هاي ميان مدت به عنوان يك اقدام رسمي اداري-سياسي و كارشناسي را مورد واكاوي قرار مي‌دهد. در بخش دوم كتاب نيز آمارهاي اقتصادي مربوط به عملكرد اقتصاد كلان كشور در مقاطع تفكيك شده بر حسب برنامه‌هاي پنجگانه اول تا پنجم اقتصادي كشور در مقطع تدوين برنامه به عنوان بستر تهيه برنامه ذكر شده، سپس جهت‌گيري‌ها، اهداف و سياست‌هاي مهم در نظر گرفته شده در برنامه مورد بررسي قرار گرفته است.
كريپكنشتاين
جاي خوشبختي است كه كتاب مهم و اثر گذار كريپكي در سال جاري با دو ترجمه به فارسي عرضه شده است. سول كريپكي، فيلسوف و منطق دان برجسته امريكايي، يكي از خلاق‌ترين و تاثيرگذارترين فيلسوفان قرن بيستم است و به تعبير حميدرضا محمدي مترجم يكي از اين ترجمه‌ها، چهره فلسفه تحليلي را در نيمه دوم قرن بيستم تغيير داده است. جالب است كه كريپكي هيچگاه رشته فلسفه را به صورت دانشگاهي ادامه نداد، اما به عنوان استاد فلسفه از دانشگاه پرينستون بازنشسته شد. كتاب قواعد و زبان خصوصي از نظر ويتگنشتاين دومين اثر مهم كريپكي است كه در سال 1982 منتشر شد و به تفسيري متفاوت از بحث پيروي از قاعده در كتاب پژوهش‌هاي فلسفي ويتگنشتاين پرداخت. اين تفسير امروزه نيز همچنان جزو مباحث جذاب و كهنه نشدني در ميان ويتگنشتاين‌پژوهان است و تا آنجا اصالت دارد كه برخي براي اشاره به آن از تعبير «كريپكنشتاين» استفاده مي‌كنند. در باب اهميت اين كتاب مي‌توان به اين نكته اشاره كرد كه در درگاه اطلاعات مقالات فيل‌پيرز بيش از چهارصد ارجاع به اين كتاب وجود دارد. بخش اصلي اين كتاب سلسله سخنراني‌ها و سمينارهايي است كه كريپكي ارايه كرده است. كتاب پس از پيش گفتار مترجم و پيش‌گفتار كريپكي، شامل سه بخش با نام‌هاي مقدمه، پارادوكس ويتگنشتايني و راه‌حل استدلال زبان خصوصي است و با پي نوشتي با عنوان ويتگنشتاين و اذهان ديگر به پايان مي‌رسد.
كردشناسي و شرق‌شناسي
مطالعات پسااستعماري نخست ذيل عنوان گفتمان‌كاوي استعمار و سپس با عنوان مطالعات يا نظريه‌هاي پسااستعماري مطرح شد. اين مطالعات مي‌كوشد روابط پيچيده غرب و غيرغرب به خصوص در مناطقي را كه زماني تحت اشغال استعماري مشخص غرب بودند را بررسي كند. به عبارت ديگر اين مطالعات با رويكردي نقادانه متعهد به گشودن فضايي است كه در آن خاموش‌شدگان يا خاموش‌ماندگان بتوانند سخن بگويند و صداي‌شان شنيده شود؛ متعهد به گسترش چشم‌اندازها و تحليل‌هاي نظري، دانش‌ها و ادراكاتي است كه در جهان‌هاي فكري بيرون از غرب توسعه‌يافته است. كردشناسي قلمروي موضوعي است كه در بطن اين نوع مطالعات قرار مي‌گيرد. از سده هفدهم ميلادي، بر اثر رقابت‌هاي استعماري، گرايش به تصرف ممالك شرقي، از جمله خاورميانه و قلمروهاي زندگي كردها، شكل گرفت و آنها در مقام ملتي متمايز و تاثيرگذار جلب‌نظر كردند. كردشناسي كه به نوعي حاصل اين توجه بود، تا ميانه‌هاي قرن بيستم در چارچوب ايران‌شناسي صورت مي‌گرفت. پس از آن، بخش پژوهش‌هاي كردشناسي در دانشكده شرق‌شناسي آكادمي علوم سن پترزبورگ به صورت مستقل به كار خود ادامه داد.