تجديدنظر در ادبيات
عباس عبدي
اگر قصد داريم به جامعه اميد تزريق كنيم، در مرحله نخست خودمان بايد اعتماد به نفس و اميد لازم را دارا باشيم. زماني كه فردي از اعتماد به نفس مطلوبي برخوردار باشد بدين شكلي كه در سخنان رييس‌جمهور ما شاهد آن هستيم، با مخالفان خود برخورد نمي‌كند. هيچگاه قرار نيست كه مخالفين و منتقدين ما، مطابق ميل ما صحبت كرده يا موضوعاتي را مطرح كنند كه با معيارهاي ما عقلاني باشد. اينكه قرار باشد مخالف باب ميل ما صحبت كند را چه كسي تعيين كرده است؟ هرفردي در جامعه مي‌تواند آزادانه نظر خود را مطرح كند و صاحب قدرتي كه قصد نشان دادن واكنش به آن موضوع را دارد، با توجه به ميزان اعتماد به نفس خود در برابر آن موضوع متانت به خرج مي‌دهد و منتقد يا مخالف را بي‌عقل خطاب نمي‌كند. در صورت چنين برخوردي، طرف مقابل نيز از همين روش استفاده كرده و مقابله به مثل مي‌كند. طرح چنين موضوعاتي هيچ كمكي به دولت نخواهد كرد. مخالفان دولت فقط در جبهه سياسي اصولگرا يا تندرو‌ها قرار ندارند بلكه دولت مخالفيني در عرصه عمومي نيز دارد. وقتي رييس‌جمهور تمامي مخالفان را يك كاسه مي‌كنند، تمامي اين افراد را در سبد تندرو‌ها قرار مي‌دهند. دولت نيازمند آن است كه در ادبيات خود با منتقدان تجديد نظر كند. اين موضوع بارها ذكر شده اما متاسفانه تاكنون به آن توجهي نشده است. استفاده از كلمات مبارزه كردن يا مخالفت كردن با دولت نيز مشكلي را حل نمي‌كند. دولت بايد چنان سعه‌صدري نشان دهد كه مبارزه با آن بي‌معنا شود. اصولا حق هر كسي است كه رفتارهاي خاص خود را داشته باشد تا هنگامي كه قانون را نقض نكرده است. حال اين رفتارها را هرچه مي‌خواهيم بناميم در اصل حق او فرقي نمي‌كند.