وفاق ملي و خروج از تنگناها
محمد كاظمي
انسان در چه شرايطي به ماجراجويي مي‌پردازد و اختلاف مي‌كند و از جدل و درگيري هراس به دل راه نمي‌دهد؟ چه زماني نوبت رقابت سياسي با استفاده از حداكثر ابزارها و امكانات است؟ كي مي‌توان اميال جناحي را مقدم دانست و به خاطر آن آسمان و ريسمان كرد و دغدغه كشور و منافع مردم را نداشت؟ اين سوال‌ها زماني خود را نشان مي‌دهند و در افكار عمومي بازتاب خواهند داشت كه نگاهي به شرايط دروني و پيراموني ثابت كند اوضاع آنچنان كه برخي تصور مي‌كنند براي جار و جنجال و گرفتن ماهي مقصود از آب گل‌آلود مناسب نيست. بگذريم كه عده‌اي هيچ زماني را براي تخريب رقيب و بهره‌برداري سياسي نامناسب نمي‌دانند و هرگز نيم نگاهي به اوضاع كشور نمي‌اندازند ولي هستند دلسوزاني كه اگر براي‌شان مسجل شود كه با اجراي يك پروژه سياسي غير از آسيب رساندن به رقيب، كشور هم آسيب مي‌بيند از آن استنكاف مي‌كنند و تعقيب منافع شخصي و جناحي را حداقل به تعويق مي‌اندازند. تشديد تحركات امريكا، اسراييل و عربستان سعودي عليه كشورمان و افزايش احتمال خروج واشنگتن از برجام و بازگشت برخي تحريم‌هاي ظالمانه به تنهايي كافي است تا برخي حداقل انتقاد‌هاي خود را به پروژه‌هاي هماهنگ شده و همه‌جانبه مبدل نكنند.
مي‌دانيم كه غير از فشارهاي خارجي، از درون نيز با چالش‌هاي بزرگي دست در گريبانيم. دولت با كمبود شديد منابع روبه‌رو است و صندوق‌هاي بازنشستگي با كسري بودجه مواجه شده‌اند، حقوق كارگران در برخي شركت‌هاي دولتي و غيردولتي بعضا ماه‌هاست كه پرداخت نشده و شاهد تجمعات اعتراضي آنها در گوشه و كنار كشور هستيم، بدهي دولت به پيمانكاران و سازمان تامين اجتماعي و كسري بودجه طرح سلامت در كنار وضعيت آب كه هر روز بدتر مي‌شود و بنا به گفته كارشناسان نقصان بارندگي‌ها طي 47 سال گذشته بي‌سابق بوده است، افزايش روزهاي خاكستري از استان‌هاي جنوب غربي تا جنوب شرقي همه و همه وضعيت خاصي را براي كشور به وجود آورده است كه ذره‌اي احساس مسووليت نسبت به مردم بايد هر انسان متعهدي را از ايجاد اشتغال جديد براي جامعه و دولت باز دارد. در چنين شرايطي عقل سليم حكم مي‌كند كه به جاي تفرقه و ايجاد تشتت به وفاق ملي بينديشيم. بايد از اشتباهات گذشته درس بگيريم و تكرار آنها را به مثابه گزيده شدن دوباره از يك سوراخ فروگذاريم. جريان اصلاح‌طلب همواره بر تفاهم و گفت‌وگوي ملي براي كم كردن فاصله‌ها و ايجاد انسجام جهت مقابله با بحران‌ها و خصوصا فشارهاي رو به تزايد خارجي تاكيد كرده است و در ديدار اخير گروهي از نمايندگان مجلس شوراي اسلامي و اعضاي فراكسيون اميد با رييس دولت اصلاحات وي به درستي بر اين موارد تاكيد كرد و روشن ساخت كه اهتمام اصلي بايد متوجه نجات كشور باشد. ما قبل از اينكه به منافع و تمايلات خود بينديشيم بايد از استحكام و پايداري و ترقي كشور مطمئن شويم. اگر اين معنا كه علي‌القاعده مورد قبول همه نيروهاي دلسوز و جناح‌هاي سياسي است به عنوان وجه مشترك به رسميت شناخته شود و قولا و عملا عدولي از آن صورت نگيرد دعواهاي مرسوم زير خط خطر براي كشور انجام و آسيبي متوجه منافع ملي نمي‌شود. بلوغ سياسي حكم مي‌كند كه در شرايطي تا به اين حد سخت و پيچيده، ما خود براي نظام مساله‌سازي نكنيم و بيگانگان را اميدوار به اختلافات داخلي نسازيم. اگر اصل انقلاب و كشور و مردم باشند مي‌شود از بسياري خطاها و سهل‌انگاري‌ها عبور كرد و فضاي جامعه را ملتهب نساخت. به تعبير رياست محترم جمهور اگر خداي ناكرده كشتي انقلاب غرق شود همه غرق مي‌شويم و ضربه به دولت ضربه به نظام خواهد بود. آسان‌ترين و بي‌هزينه‌ترين راه براي عبور سلامت از راه ناهموار، استحكام داخلي و ترك منيت‌ها و خودمحوري‌ها و افزودن بر فضاي برادري و حلم و صبر و گذشت و تكيه بر اخلاق كريمانه است. با تندي و پرخاش و مچگيري با وجود تصور اوليه هيچ كس سودي نخواهد برد و مردم را نسبت به كليت مسوولان وشخصيت‌هاي انقلاب بدبين خواهد كرد. با عقل و درايت و دورانديشي مي‌توان كشور را بيمه كرد.