فرصت بازار

تداوم حضور رنو در ايران اتفاق مثبتي است و بين همه اخبار منفي صنعت خودرو يك خبر خوب اعلام شده كه رنو در ايران ماندگار خواهدشد. اينكه مديرعامل رنو- نيسان گفته كارگروهي را براي مذاكره با طرف امريكايي ايجاد كرده نشان مي‌دهد كه آنان براي ماندن در ايران برنامه دارند و حالا طرف ايراني بايد شرايط حضور رنو در ايران را تسهيل كند. اين يك واقعيت است كه رنو همچون پژو از حمايت‌هاي خاص در ايران بهره نبرده و هميشه براي قراردادهايش با مشكلات زيادي مواجه بوده؛ روالي كه هم در قرارداد تندر و هم قراردادهاي جديد شاهد آن بوديم و حالا زمان آن رسيده است كه با مديريت بهتر در شرايطي كه رنو حرف از بقا مي‌زند استراتژي بهتري براي حضور اين خودروساز در بازار خودرو بنويسيم. به نظر من پژو و رنو هيچگاه ايران را ترك نخواهند كرد و در نهايت در هر شرايطي تامين قطعه از سوي اين دو خودروساز برقرار بوده و ممكن است تنها روابط شان را با ايران تغيير دهند. اعتقاد من بر اين است كه هيچ‌يك از همكاران اروپايي از ايران خارج نمي‌شوند مگر اينكه شرايط فراتر از برجام بشود و مثلا ايران به اين جمع‌بندي برسد كه از برجام خارج شود. به اين جهت خودروسازان خارجي تا زماني كه رسما از ايران خارج نشده‌اند به همكاري با ايران ادامه مي‌دهند اما به بهانه همين تحريم‌ها امتيازهاي كمتري به ايران خواهند داد. البته گارلوس گون، مديرعامل رنو - نيسان اين بهانه را نيز از مجموعه رنو گرفته است و اعلام كرده كه ممكن است سطح همكاري‌ها را تغيير دهد و حتي در شرايط جديد توليد را محدودتر كند. به اين جهت اين احتمال وجود دارد كه رنو روابط خود با ايران را در سطح تامين قطعه يا حتي تنها خريد و فروش قطعه تنزل دهد؛ روالي كه حتي در مورد پژو نيز مطرح است. رنو ممكن است سرمايه‌گذاري‌هاي خود را محدود كند و بحث تامين قطعه را گسترده‌تر از قبل ادامه دهد. در اين زمان اين نقش مديريتي خودروسازان داخلي تعيين‌كننده‌تر است، اگر بتوانيم از همين سطح همكاري‌ها هم به نفع بازار خودمان استفاده كنيم برگ برنده را نصيب خودروسازان كرده‌ايم و اگر نه تبعات بيشتري را در آينده مشاهده خواهيم كرد. تجربه پسابرجامي نشان داده است كه بسياري از قطعه‌سازان و شركت‌هاي خارجي كه خواهان عقد قراردادبا ايران بوده‌اند درگير مديريت نوع شراكت شركت‌ها با يكديگر از سوي وزارت صنعت شدند، روالي كه حتي موجب شد تا برخي قراردادها منعقد نشود يا به طول بينجامد. اين نوع دخالت‌ها به قدري پر رنگ بود كه به غير از رنو يا پژو حتي قطعه‌سازان نتوانستند شراكت‌هاي قابل قبولي را با طرف‌هاي خارجي امضا كنند. از طرف ديگر سازماندهي و ديدگاه استراتژيك‌مان در زمان عقد قرارداد به اين شكل نبود كه به زنجيره تامين بزرگ اين برندها وصل شويم. نگاه همواره اين بود كه بازار ايران بازار بزرگي است و همه دنيا به دنبال همكاري با ايران هستند در صورتي كه اين ديدگاه موجب شد تا به دليل نبود ايران در زنجيره عرضه و تامين اين برندها با هر واكنشي و احتمال ترك ايران، زيان‌هاي زيادي ببينيم. بايد از فرصت ايجاد شده ماندگاري رنو در بازار ايران استفاده كنيم و با انعقاد قرارداد و مذاكرات از رنو بخواهيم ايران وارد زنجيره توليد و تامين قطعه رنو حتي در سايت روسيه كه درگير تحريم‌هاي امريكايي است، شويم. با اين نوع قراردادها مي‌توانيم از فرصت‌هاي جديد استفاده بيشتري كرده و حداقل بعد از اين، سهم بيشتري در بازار جهاني رنو داشته باشيم.

كارشناس خودرو