دوختن دكمه براي كت
رضا يوسف دوست/ سليقه بسياري از افراد به خريدن كالاهاي ماركدار گرايش دارد. ميتواند اين سليقه به دليل داشتن پول زياد باشد يا اينكه عدم اطلاع از راههاي خرج كردن آن و در بهترين حالت شايد بشود فرض را بر اين گرفت كه شخص خريدار يك درصد فلان مارك خاص را ميخرد فقط به خاطر كيفيت آن! چيزي كه امروز هم همه جا ميشود ديد لباس ماركدار است ولي تا به حال به اين فكر كردهايد كه اين برچسبهايي كه روي لباس زده ميشوند و نشاندهنده اصل و نسب آن هستند از كجا ميآيند؟
تقريبا ميشود گفت تمام پوشاك ايران از دو كشور چين و تركيه وارد ميشوند و مدتهاست كه صنعتي به اسم صنعت پوشاك نداريم يا كارگاههاي باقيمانده توان رقابت ندارند. ولي از چين وتركيه كه بگذريم يك سري از كارها در ايران توليد ميشوند. اين توليدات نياز به برچسب زدن و ماركدار كردن و... دارد كه به بازار رفته و به فروش برسد. ماركهايي كه ميبينيد كاغذي يا پلاستيك هستند را ميتوان طراحي و چاپ كرد. فرقي نميكند كه اين طرح پوما باشد، نايك و... همه قابل چاپ هستند در تعداد بالا كه بعد از برشخوري و آمادهسازي براي وصل شدن به لباسها فرستاده ميشوند. ماركها هميشه از چاپخانهها بيرون ميآيند، چه در ايران و چه در چين. تعداد بالاي ماركها قيمت آنها را بهشدت كاهش ميدهد به نحوي كه قيمت تمام شده آن براي هر مارك از 60 تا200 ريال يا بيشتر تخمين زده ميشود. به سفارش مشتري ميتوان نسخهاي همانند اصل مارك را كه در بازار هم موجود است توليد كرد. حال اينها را در سايزها و تعداد و حالات مختلف ميزنند. مثلا يك مدل دفترچهاي هست كه ميتوان آن را جزو گرانترينها گذاشت و الي آخر... اينكه شما حق استفاده از يك علامت را داشته باشيد بدون اجازه و كپي رايت و... اصلا معنايي ندارد. البته توليدكنندگان حرفهاي بيشتر اوقات اين كار را نميكنند ولي وقتي در بازار به يك مارك چيني ناشناس بيشتر توجه ميشود تا يك جنس خوب ايراني، توليدكننده مجبور است از ماركهايي استفاده كند كه كالاها شكل محصولات چيني يا تركيهاي شوند، تا شايد به چنين اسمهايي توجهي شود. ماركها نه به صورت چاپي گاه به صورت گلدوزي روي لباس ديده ميشوند يا چاپ شده روي لباس به حالتهاي مختلف. آنهايي كه چاپي هستند به كنار، اما آنهايي كه گلدوزي هستند را هم ماشينهايي كه برنامه دريافت كردهاند ميدوزند. بيشتر كالاي وارداتي در زمينه لباس كه داراي اسم و رسمي باشند را نيز دوستان چيني توليد كردهاند و البته تعدادي محدود هم از كشورهاي ديگر وارد ميشود. اينكه خودمان ميتوانيم يك نسخه بدل از روي اصل آن بزنيم يا چين ميتواند به اين معناست كه اين پيراهنها از عالم بالا نيامدهاند. اگر دولت كمي بيشتر سعي كند كه به صنعت داخلي پارچه و لباس كه مارك جزيي كوچك در آن است، فرصت و امكان رشد بدهد شايد اصلا دور از انتظار نباشد كه بتوانيم با كشوري مانند تركيه در اين زمينه رقابت كنيم. دوستداران مارك هم حواسشان باشد كه تشخيص اصل يا بدل بودن يكي از اين لباسها بسيار سخت است و ممكن است كه شما تمام عمرتان يك چيز بدلي پوشيده بوده باشيد پس لطفا آن علامت گنده فلان مارك يا قيمت آن را به رخ بقيه نكشيد.