ديوار برلين پشت ديوار
سامان سعادت
ترشتگن محور يكي از انتقادات جدي به يواخيم لوو است؛ انتقادي كه از قبل جام جهاني شروع شد. وقتي ترشتگن بازي‌هاي درخشاني در بارسا انجام داده بود و همه از او با نام ديوار برلين ياد مي‌كردند، اما باز هم مقابل نوير ناآماده و تازه از مصدوميت برگشته مجبور به نيمكت‌نشيني بود. آلمان در جام جهاني به شكل بدي حذف شد و در بازي‌هاي
پسا جام جهاني هم وضعيت بدي دارد. آلمان در مقابل هلند
3 گل خورد و مقابل فرانسه 2 بار دروازه‌اش باز شد. نتايجي كه باعث شد بالاخره انتقادات از نوير هم بالا بگيرد و خيلي‌ها او را نامزد خداحافظي از تيم ملي بدانند. چرا كه نوير در بايرن هم نمايش قابل دفاعي نداشت؛ البته اين طور راحت از خداحافظي نوير صحبت كردن تنها يك دليل دارد؛ وجود ترشتگن.
شايد اگر چند سال پيش كه دوره ركورد دروازه‌بان‌هاي خوب در آلمان بود، دوره مياني بعد از كان و لمن تا رسيدن به نوير، هيچ‌كس راضي نمي‌شد نوير از تيم ملي برود؛ حتي با وجود نمايش‌هاي نه‌چندان خوبش در بايرن و تيم ملي. اما حالا مانشافت گلري دارد كه اهميت حضورش در بارسلونا كمتر از مسي نيست. كافي است به همين بازي آخر او مقابل سويا دقت كنيم. بارسلونا 4 بر 2 بازي را برد، اما اگر سيوهاي ديدني ترشتگن نبود شايد نتيجه برعكس مي‌شد. دروازه‌بان آلماني آبي‌اناري‌ها در چندين صحنه مهاجمان حريف را ناكام گذاشت. شاهكارهاي او در ديدار حساس مقابل بندرنشينان جايي بود كه او 2 بار موفق به دبل سيو شد؛ دبل‌سيوهايي كه بعد از بازي تبديل شدند به سوژه شبكه‌هاي اجتماعي. ترشتگن انگار مي‌داند حتي در سخت‌ترين شرايط هم مي‌توان توپ‌ها را از ورود به دروازه باز دارد. همين است كه وقتي او روي زمين هم افتاده براي دفع توپ تلاش مي‌كند. خيلي‌ها اعتقاد دارند كه ترشتگن سبك دروازه‌باني نوير را تقليد مي‌كند. حق هم دارند. اين تقليد سبك را مي‌توان در مواجهه هر دو گلر مقابل ضربات از فاصله مستقيم تشخيص داد. نحوه قرار گرفتن پاها و باز كردن دو دست و بدن قرار دادن مقابل توپ. در بازي با پا هم ترشتگن رگه‌هايي از نوير را به نمايش مي‌گذارد. در عين حال در چند سال اخير شاهد پيشرفت چشمگير دروازه‌بان شماره 2 هستيم. ترشتگن هم توي بارسلونا دروازه‌بان دوم بود و هم توي آلمان. اما در بارسلونا به خوبي توانست شايستگي‌هاي خودش را اثبات كند؛ البته او بعد از جدا شدن براوو در بازي‌هاي ابتدايي نمايش خوبي نداشت تا خيلي‌ها از لزوم خريد يك گلر مطمئن توسط بارسلونا بگويند. اما هر چه جلو رفتيم ترشتگن بيشتر در تركيب جا افتاد و حالا هم كه جزو ستون‌هاي اصلي تيم است. گلري كه هنوز نتوانسته روند صعودي خودش در بارسلونا را به تيم ملي منتقل كند و آنجا با سد محكمي به نام لوو مواجه است. كسي كه انگار از بيرون گذاشتن نوير مي‌ترسد و هنوز اعتماد راسخي به گلري كه با او قهرماني جهان را به دست آورده دارد. گرچه شايد در آينده‌اي نه چندان دور طلسم ترشتگن در مانشافت هم بشكند و او را به عنوان دروازه‌بان اصلي ژرمن‌ها ببينيم.