پاسخ عدالت‌خواهان به روزنامه جوان
پس‌لرزه‌هاي نامه دانشجويان عدالت‌خواه به رهبري براي حضور در دانشگاه همچنان ديده مي‌شود. در همين رابطه با وجود گذشت دو هفته‌اي از آن نامه عبدالله گنجي در سرمقاله روزنامه جوان به‌دنبال پاسخگويي به اين سوال است كه «عدالت‌خواهي از رهبري چگونه» بايد باشد.
او در اين مقاله با اشاره به اينكه «عدالت‌خواهي در ايران از سه جايگاه مشخص برمي‌خيزد» آنها را به اين شيوه دسته‌بندي مي‌كند: ۱- عدالت‌خواهي پشت سر رهبري ۲- عدالت‌خواهي همراه رهبري ۳- عدالت‌خواهي در مقابل رهبري.
گنجي همچنين معتقد است كه «عدالت‌خواهي دانشجويي در ايران سه آسيب جدي دارد و آنها را اين‌گونه برمي‌شمرد؛ 1- عدالت‌خواهي را ناخودآگاه مساوات مي‌دانند و از روش قياس استفاه مي‌كنند (مثلا مقايسه تصوير كپرنشيني يك پيرزن در كوير با منزل يك پزشك متخصص در تهران). 2 - به جاي از كجا آوردي بر «چرا اين‌قدر داري؟» متمركز است كه گويي كلا نمي‌شود ثروت مشروع داشت. هر دو بند بالا به چپ‌گرايي نزديك است تا اسلام. 3- متاثر از جو و فضاي عمومي است و خاص‌گرايي مستقل ندارد.
در همين رابطه كانال «مكتوبات» كه به عدالت‌خواهان نزديك به احمدي‌نژاد نزديك است نقدي بر يادداشت عبدالله گنجي نوشته و در آن آمده است: 1- دانشجويي كه تصوير كپرنشين را كنار ساختمان‌هاي لوكس بالاي شهر قرار مي‌دهد، يا مقابل وجود سرمايه‌هاي انباشته علامت سوال قرار مي‌دهد، دنبال مساوات نيست، مي‌خواهد توجه مثل آقاي گنجي را به «نابرابري» جلب كند؛ به شكاف اقتصادي، به فقر، تبعيض كه عين فساد است. 3- اگر منظور از تاثير‌پذيري از جو و فضاي عمومي، درك نياز مبرم جامعه امروز يا همراهي با مردم در مطالبه عدالت است، اين، حتما عيب نيست. مفهوم «خاص‌گرايي مستقل» هم روشن نيست. لابد مصداقش روزنامه جوان است، خاص است و مستقل!
چرا رهبري با تشكيل دولت موازي مخالفت كرد
مدتي پيش بود كه عزت‌الله ضرغامي در گفت‌وگو با ايرنا از درخواست برخي افراد براي ايجاد دولت موازي و اداره امور توسط نهادهاي زيرنظر رهبري را فاش كرد. بيان آن توضيحات موجب شد تا ديگران هم متوجه شوند چرا رهبري پيش‌تر با تشكيل دولت موازي در يك سخنراني عمومي مخالفت كرده بودند.
حالا مهدي فضائلي در يادداشتي كه براي روزنامه جام‌جم نوشته است به همين موضوع پرداخت و تلاش مي‌كند به اين مساله پاسخ دهد كه «چرا رهبري مستقيما وارد حل مشكلات نمي‌شود؟» او با همين مقدمه خبر مي‌دهد: «حتي برخي بزرگان در جلساتي به حضرت آقا گفتند، شرايط كشور عادي نيست تا از طرق عادي مشكلاتش حل شود و تلويحا «خواستار ورود مستقيم ايشان شدند؛ اما ايشان ضمن توجه به شرايط خطير (و البته نه بحراني) كشور صراحتا فرمودند: «ايجاد تشكيلات موازي با دولت هم، راه اصلاح نيست... كار جهادي بايد انجام بگيرد اما به وسيله چه كسي؟ به وسيله خود مسوولان؛ در مجاري قانوني بايد اين كار انجام بگيرد.»
به اعتقاد مهدي فضائلي «ورود مستقيم رهبري به حل و فصل مشكلات كشور در بخش‌هاي مختلف، صرف‌نظر از اينكه اولا عملا ممكن نيست و سازوكارها و عِدّه و عُدّه دستگاه رهبري كفاف چنين ورودي را نمي‌كند و سوالات و ابهاماتي را هم متوجه رهبري خواهد كرد كه به هيچ‌وجه به صلاح اين جايگاه نيست.»
او همچنين معتقد است كه «نهاد رهبري، نهاد مهم و مقدسي است» و «بايد به عنوان فصل‌الخطاب باقي بماند و در شرايط حساس حلال مشكلات باشد و نبايد اجازه داد درگير مسائلي شود كه اين جايگاه را تقليل دهد.» هنوز مشخص نيست كدام دسته يا گروه از «بزرگاني» كه ضرغامي و مهدي فضائلي از آنها ياد مي‌كند خواستار ايجاد دولت موازي و در واقع كنار گذاشتن دولت بودند؟
نبايد به جريان رقيب تريبون داد
روزنامه فرهيختگان به مناسبت روز دانشجو سراغ حجت‌الاسلام رستمي به عنوان رييس جديد نهاد نمايندگي مقام معظم رهبري در دانشگاه‌ها رفته است و در يك گفت‌وگو به موضوع تريبون دادن به جناح‌هاي رقيب در دانشگاه كه پيش‌تر آقاي رستمي آن را صراحتا رد كرده بود، پرداخته است. او در اين مصاحبه نيز از موضع خود دفاع كرده و معتقد به تقسيم‌بندي رقباست. رستمي در اين مصاحبه مي‌گويد: «اگر رقيب را رقيب گفتمان انقلاب اسلامي و عدالت و آزادي و ايران بناميم، به آن دشمن مي‌گويند. نگاهي كه بنده دارم و قابل دفاع هم هست اينكه هيچ جامعه‌اي امكانات خودش را به ضدخودش براي فعاليت نمي‌دهد، هيچ سيستمي به ضدسيستم فرصت اختلال در آن را نمي‌دهد.»
در عين حال او تاكيد مي‌كند كه نبايد جريان‌هايي كه جمهوريت و دين مردم را زيرسوال بردند، تريبون داد: «در فضاي دانشگاهي نبايد مشروعيتي براي جريان‌هايي كه رسما اعلام دشمني با مردم و باورهاي مردم را دارند، درنظر گرفت. جرياني كه با دين مردم اعلام ناسازگاري كرده و جمهوريت مردم را زير سوال برده است نبايد انتظار تريبون و نمايندگي داشته باشد.»
گفتني است كدهاي حجت‌الاسلام رستمي همان نكاتي است كه اصوگرايان در مورد جريان اصلاحات به كار مي‌برند و اينجا تعمدا به صورت واضح بيان نشده است.