جهان دنيا فني‌زاده را كم دارد
حبيب رضايي
در فراغ كساني مانند «دنيا فني‌زاده» بيشتر از خودخواهي ما است كه فكر مي‌كنيم چقدر جاي‌شان خالي است. تصورم بر اين است او با روح بسيار انساني و روحيه مافوق تصورو مملو از مهرباني، اگر اين روزها همچنان در كنار ما بود، چقدر از اين اخبار و فجايع ريز و‌درشت آزار مي‌ديد .
ايمان دارم با شنيدن خبر سوختن دانش‌آموزان در مدرسه‌هاي سيستان عزيز، اشك‌هايش بند نمي‌آمد و بغضش تا روزها رهايش نمي‌كرد.
فكر مي‌كنم در تمام اين روزها و ماه‌هايي كه در كنار ما نبوده، در جاي بهتر و آرام‌تري قرار گرفته؛ حتما نگران بچه‌هاي عزيزش است كه اميدوارم همه بتوانيم هواي آنها را داشته باشيم. بيشتر از همه دلواپس عزيزترين موجودي است كه براي همه بچه‌ها به يادگار گذاشته و گويا قرار نيست فعلا تصويري از او ديده يا كار جديدي از او ساخته شود. كه اين خود جزو دردناك‌ترين وقايع براي دل دلبسته‌اش به اين كودكي بي‌بهانه وجودش
بود.
جاي او همانند حفره‌اي در كره ماه است كه در پرنورترين شب‌ها هم قابل تشخيص است و هيچگاه اين حفره فقدان پر نخواهد شد.
دنيا فني‌زاده عزيز لطفا از جايي كه هستي براي ما دعا كن و بخواه كه بچه‌ها بتوانند بچگي كنند، بتوانند معصوميتي را كه تو براي حفظ و عزت و حرمت آن، از جان مايه مي‌گذاشتي، به جان شيرين خود قدر بدانند و‌بدانيم، كه جهان با وجود بچه‌ها جاي بهتري است و باور كن روزگار ما بي‌وجود مهربان تو، تا هميشه چيزي كم دارد.
روحت چون ردپاي وجودت، مملو از آرامش و‌نيكي باد.