تعليق كودتا در چلسي

هنگامي كه پشت ميز كنفرانس خبري بعد از بازي با آرسنال نشست به ‌شدت عصباني به نظر مي‌رسيد. تيمش دو بر صفر به رقيب مستقيم باخته و فاصله‌اش با صدر جدول به 13 امتياز افزايش پيدا كرده بود و همه مي‌دانستند 13 امتياز عقب ماندن از صدر جدول در ليگ برتر يعني خداحافظي با قهرماني. مائوريتسيو شروع به صحبت كرد، اما نه به زبان انگليسي. او آن‌قدر عصبي بود كه نمي‌توانست هر آنچه در دلش دارد را به زبان جديدي بگويد كه به آن مسلط نيست. پس اعلام كرد مي‌خواهم امروز به زبان ايتاليايي حرف بزنم تا منظورم را به واضح‌ترين شكل ممكن بيان كرده باشم. ساري گفت: «بسيار عصباني هستم. واقعا به‌شدت عصباني‌ام. اين باخت به نگرش ما بازمي‌گردد. اين مشكل را در بازي ليگ برتر برابر تاتنهام نيز داشتيم. به نظر مي‌رسد كه به سختي مي‌توان به اين گروه از بازيكنان انگيزه داد. از نظر تاكتيكي، هر دو تيم در يك سطح قرار داشتند. اما آنها (آرسنال) در هر دو منطقه جريمه تصميم‌گيري بهتري داشتند. در چنين شرايطي ديگر صحبت از تاكتيك بي‌معناست. ما بايد مسووليت اين شكست را مشتركا بپذيريم.» بعد از اين مصاحبه و جبهه‌گيري علني ساري عليه ستاره‌هاي چلسي، بسياري از كارشناسان، اين كار مرد ايتاليايي را خودكشي زودهنگام در چلسي عنوان كردند. خيلي‌ها هم از ريسك بالاي حركت انتحاري ساري گفتند. اينكه او به نوعي بر سر حفظ شغل و بيدار كردن بازيكنانش قمار كرده. اگر ريسك او جواب بدهد كه شانس خيلي كمي دارد، مي‌تواند به آينده كاري‌اش اميدوار بماند و در غير اين صورت او هيچ چيزي به دست نخواهد آورد جز عنوان مربي اخراجي.

انتقاد از بازيكنان چلسي در سال‌هاي گذشته هيچ‌وقت براي مربي خوش‌يمن نبوده. مورينيو و كونته دو مورد آخري بودند كه با بازيكنان درگير شدند و از آنها علنا انتقاد كردند و درنهايت مجبور به ترك باشگاه شدند. مي‌توان گفت چلسي يكي از تيم‌هاي پيشرو در زمينه اصطلاحا كله‌پا كردن مربي‌ها به‌شمار مي‌رود، به‌همين دليل تمام برنامه‌هاي تلويزيوني شروع به مرثيه‌سرايي براي كسي كردند كه مي‌خواست با فلسفه «ساري بال» جان تازه‌اي در شيرهاي لندن تزريق كند. ريو فرديناند در يك برنامه تلويزيوني به اين نكته اشاره كرد كه الان تمام بازيكنان چلسي در گروه واتس‌آپ در حال صحبت درباره اين موضوع هستند و اين اصلا براي مربي خوب نيست. چند بازيكن قديمي ديگر نيز كه در برنامه حضور داشتند از كار ساري انتقاد كردند و گفتند كه ترجيح مي‌دهند اگر مربي انتقادي دارد رو در رو به خودشان بگويد نه در كنفرانس خبري. درنهايت هيچ‌كس سرنوشت مطلوبي براي سيگاري قهار فوتبال ليگ جزيره قائل نبود و همگان منتظر بودند كه ابراموويچ چه زماني دكمه ريجكت سرمربي جديد را فشار مي‌دهد، مخصوصا وقتي هازارد در واكنش به اظهارات ساري در مصاحبه‌اي با لحني كنايي گفت: «من تنها كونته را نااميد نكردم. تقريبا همه مربيانم را كلافه كردم. ساري را كلافه كردم و مورينيو را هم كلافه كرده بودم. آنها انتظار دارند كه من بيشتر گل بزنم. فكر مي‌كنم مربي بعدي‌ام را هم نااميد خواهم كرد.» از بين حرف‌هاي ستاره بلژيكي قسمت «فكر مي‌كنم مربي بعدي‌ام را هم نااميد خواهم كرد» براي رسانه‌ها جذاب‌تر بود، چراكه اين جمله به شكل زيرپوستي به اخراج ساري و آمدن مربي بعدي اشاره داشت.

بسياري از كارشناسان بازي بعدي چلسي در جام اتحاديه مقابل تاتنهام را مصداق كوبيدن آخرين ميخ به تابوت ساري عنوان كردند. كسي كه فصل را خيلي خوب شروع كرده بود اما رفته رفته دچار مشكلاتي تاكتيكي شد و صداي اعتراض همه كارشناسان و هواداران را در آورد. مشكلاتي تاكتيكي نظير جابه‌جايي پست هازارد و كانته و عدم توانايي در بازي گرفتن از اين دو ستاره و سردرگمي بين استفاده از كواچيچ و باركلي و همچنين تباه شدن دو مهاجم هدف تيم يعني موراتا و ژيرو. دو بازيكني كه البته خودشان در تباهي نقشي مضاعف به عهده داشتند. كار به جايي رسيد كه ساري پايش را كرد توي يك كفش كه ابراموويچ بايد هيگواين را از ميلان به استمفوردبريج بياورد. مهاجم محبوب ساري كه با هم روزگار خوشي را در ناپولي سپري كرده بودند، اما هيچ‌كس به تغييرات ساري اعتماد نداشت و همه منتظر بودند تا بعد از باخت به تاتنهام و از دست رفتن اميد كسب جام اتحاديه، پروژه عبور از او را كليد بزنند.

دقيقا معلوم نيست در فاصله بين مصاحبه ساري و بازي برگشت با تاتنهام، كه بازي رفت آن با يك گل به سود شاگردان پوچتينو به پايان رسيده بود، چه در رختكن و اتاق‌هاي مديران باشگاه گذشت. اما نتيجه آن به شكل عجيبي باور نكردني مي‌نمود. چلسي در اولين بازي بعد از توفان و در روزي كه گمان مي‌رفت بازيكنان بخواهند بيشتر و بيشتر به ساري ثابت كنند كه حق با اوست، موفق شد يك بازي برتر و قابل تقدير از خودش نشان دهد. شيرهاي لندن در خانه با گل عجيب كانته كه حاصل يك تريپل لايي به دو مدافع و گلر تاتنهام بود و گل هازارد، دو بر يك حريف را شكست دادند تا بازي به ضربات پنالتي كشيده شود؛ ضيافتي كه درنهايت با پيروزي شاگردان آقاي عصباني به پايان رسيد تا آنها به فينال جام اتحاديه راه پيدا كنند و حريف منچسترسيتي و گوارديولا بشوند؛ گوارديولايي كه در اولين تقابلش مقابل ساري بدجور مچش خوابانده شده بود. شايد به جرات بتوان گفت اتفاقي كه براي ساري و چلسي رخ داد، جزو نوادر فوتبال روز اروپا به حساب مي‌آيد. اينكه يك مربي در كنفرانس خبري و جلوي چشم همه به ستاره‌هاي ميليون دلاري تيمش حمله كند و آنها تصميم به زمين زدنش نگيرند. اتفاقي كه همين اواخر براي مورينيو رخ داد و بازيكنان كاري كردند كه آقاي خاص اخراج شود و بعد چنان براي سولشر، سرمربي جديد، بازي كردند كه او حالا صاحب ركورد بهترين شروع يك سرمربي با يك تيم در تاريخ فوتبال دنيا شده است. حالا به نظر مي‌رسد اوضاع در قسمت آبي‌نشين لندن آرام شده. چلسي روز سه‌شنبه با بورنموث كه يك تيم ميانه جدولي است بازي دارد. برد احتمالي مقابل اين حريف مي‌تواند همه درگيري‌ها را حل و فصل كند و مسير جديدي پيش پاي چلسي قرار دهد؛ مسيري كه مي‌تواند به بازگشت اين تيم به كورس قهرماني ختم شود. فعلا مهم اين است كه ساري از قمار بزرگي كه كرده است، سربلند بيرون آمده. قماري كه مي‌توانست با درصد شانس خيلي بالا او را تماما ورشكسته كند اما فعلا جواب داده و ساري به ميز رقابت بازگشته. حالا او مي‌تواند با خيال راحت سيگاري آتش بزند و در انتظار اتفاقات و بازي حريفان بماند.