گوشت صدتومن؟

نمي‌دانم «پالرمو» عاقبت امضا مي‌شود يا نه اما اين ‌طور كه خبرها را بالا و پايين مي‌كنم، بعيد مي‌دانم مخالفانش به اين راحتي‌ها كوتاه بيايند. با تمام قوا به ميدان آمده‌اند تا نگذارند مجمع با يك راي‌گيري ساده نظر دولت را تامين كند. قضيه حيثيتي شده و مخالفان هر چه در توان دارند به كار بسته‌اند تا القا كنند كه اگر اين لوايح تصويب شود نه فقط گوشت و مرغ و نان گران مي‌شود بلكه امنيت ملي كشور به باد مي‌رود و... ائمه جمعه كه لابد شنيده‌ايد چطور مخالفت‌شان را به سمع و نظر ملت، علي‌الخصوص به سمع و نظر اعضاي تشخيص مصلحت نظام رسانده‌اند. ما به عنوان رسانه سعي مي‌كنيم خيلي گران شدن اجناس را- علي‌الخصوص اجناس ضروري زندگي را- بُلد نكنيم و به سياه‌نمايي دامن نزنيم. گراني را كسي انكار نمي‌كند اما اگزجره كردن گراني هم كار خوبي نيست، مي‌تواند مصداق سياه‌نمايي و ترويج نااميدي باشد. براي همين اگر خواننده «اعتماد» باشيد، مي‌دانيد كه ما در اعلام گراني‌ها و كمبودها دست به عصا راه مي‌رويم و بي‌گدار به آب نمي‌زنيم. بخشي از محافظه‌كاري مطبوعات به اين دليل است كه مبادا تيتر و عكس‌شان بد تعبير شود و گناه تشويش اذهان عمومي، كمافي‌السابق به گردن‌شان بيفتد. بخشي از آن را هم عقل و شرع حكم مي‌كنند كه در اين اوضاع و احوال خاص و خطير، توي دل ملت را خالي نكنيم. نااميد كردن مردم هنر نيست و نبايد صداي ضدانقلاب از حلقوم وفاداران به انقلاب و نظام بيرون بيايد. مع‌ذلك امام جمعه محترم تهران كه مخالف سفت و سخت سي‌اف‌تي هستند هر گونه ملاحظه و محظوري را از سر زبان خود برداشته‌اند و با صداي بلند از تريبون جمعه اعلام كرده‌اند و خطاب به دولت گفته‌اند كه «گوشت صد‌هزار تومني دستاورد برجام است، چه تضميني داريد كه اگر اف‌اي‌تي‌اف را امضا كرديد، چوب‌هاي محكم‌تري نخوريد؟» من الان در مقام دفاع از اف‌اي‌تي‌اف نيستم و به صراحت اعلام مي‌كنم كه چيز زيادي از آن نمي‌دانم. به عنوان روزنامه‌نگار سعي كرده‌ام كه مباحث مربوط به لوايح را پيگيري كنم و آراء موافقان و مخالفانش را بخوانم و بشنوم اما اعتراف مي‌كنم كه قضيه سخت و پيچيده است هر كسي از آن سر درنمي‌آورد. لذا در اين ميان سعي مي‌كنم، كنار بايستم و آراء و نظريات كارشناسان را جهت تنوير افكار عمومي منتشر كنم. بالاخره مملكت حساب و كتاب دارد و علاوه بر دولت و مجلس و شوراي نگهبان، مجمع تشخيص مصلحت نظام، مصلحت نظام را تشخيص مي‌دهد و راي صواب را- ان‌شاءالله تعالي- صادر مي‌كند. اما با آن بخش از فرمايش امام جمعه كار دارم كه مي‌خواهد بگويد ما بابت برجام چوب خورديم و معيشت مردم را به دردسر انداختيم. اولا گوشت در هيچ فروشگاهي 100هزار تومن نيست و حتي در قصابي‌هاي بالاي شهر، همين امروز كه پرس و جو كردم حدود 80 هزار تومن است. در ميادين و فروشگاه‌هاي رسمي هم حول و حوش 40 هزار تومن است. نمي‌گويم ارزان است اما اين‌ طوري هم كه امام‌جمعه محترم مي‌گويند، نيست. يقين دارم اگر يكي از روزنامه‌هاي اصلاح‌طلب چنين مبالغه‌اي مي‌كرد و تيتر مي‌زد كه گوشت 100هزار تومن، بي‌درنگ مراجع ذي‌صلاح تذكرش مي‌دادند، توبيخش مي‌كردند و او را بابت هم‌آوايي با راديوهاي بيگانه تا مرز توقيف پيش مي‌بردند. الان به نظر مي‌رسد كه دست مخالفان برجام و اف‌اي‌تي‌اف بازتر است و راحت‌تر مي‌توانند دولت را ملامت كنند و ديوارهاي نابساني اقتصادي را روي سرش بشكنند. خيلي هم خوب اما آيا از آن طرف هم كسي حق دارد، حق به كنار، آيا مجاز است، تيتر بزند كه گوشت 100هزار تومني نتيجه تاخير در امضاي اف‌اي‌تي‌اف است؟ ضمن اينكه اصلا آيا اين نوع بحث كردن مي‌تواند كمكي به روند تصميم‌گيري كند و پرده‌هاي سوءتفاهم و منفعت‌طلبي حزبي و جناحي را كنار بزند تا اصل ماجرا روشن شود؟ از اتفاقات خوب دموكراسي يكي همين است كه مردم در جدي‌ترين امور مملكت مشاركت مي‌كنند و نظرشان را به اطلاع مسوولان امر مي‌رسانند. حتي آمدن مخالفان به كف خيابان و شعار دادن و پلاكارد نوشتن هم خوب و اميدوار‌كننده است. اما سوال اينجاست كه آيا از اين طرف هم مي‌تواند كسي به كف خيابان بيايد و در موافقت با پالرمو دولت رسمي و مشروع را حمايت كند؟ يك سوال ديگر. اگر لو‌فرض به هر دليلي مجمع تشخيص مصلحت در اين قضيه طرف دولت را بگيرد و اف‌اي‌تي‌اف را تصويب كند، چه حالي به مامومين نماز جمعه و مخاطبان آقاي صديقي دست مي‌دهد؟ آيا آنها حق ندارند، تصور كنند كه كشور از دست وفاداران به ارزش‌هاي انقلاب درآمده و... يك زماني روزنامه وطن امروز و رسالت مخالفت مي‌كنند و اصولگراها مقابل مجلس جمع مي‌شوند و شعار مي‌دهند، كه خيلي هم خوب و دموكراتيك و منطقي است و بايد بابت اين مشاركت شويقشان كرد. اما يك وقت هست كه تريبون‌هاي رسمي و حكومتي وارد دعوا مي‌شوند كه به نظرم اثرات خوبي نخواهد داشت، ربطي هم به دموكراسي ندارد.